دعای فرج

دعایی که پناهنده کاظمین را از کشته شدن نجات داد.
آنچه که در عصر غیبت ولی مسلمین آشکار و هویداست صبر و انتظار جمیل بندگانی است که دست بر آسمان برده و دعاگوی برطرف شدن موانع ظهور و سلامتی حضرت حجت (عج) هستند.
در انتظار فرج امام مهدی (عج) خواندن دو ادعیه بنا به اسناد موجود در کتب و احادیث بزرگان بسیار سفارش شده است، اولی دعای فرج با عنوان «الهی عظم البلا...»  و دومین پیرامون حفظ سلامتی حضرت حجت(ع) که در باب اولین دعا در مفاتیح الجنان به نقل از کتاب «بلدالامین کفعمی» نقل شده است و از لحاظ سند، به معصوم اتصال ندارد. گفته‌اند که این دعا تعلیم امام زمان به محمد بن احمد بن ابی‌لیث در خواب بوده که از ترس کشته‌شدن به کاظمین پناهنده شده بود. 
إِلَهِی عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطَاءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ وَ إِلَیْکَ الْمُشْتَکَى وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّةِ وَ الرَّخَاءِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أُولِی الْأَمْرِ الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ وَ عَرَّفْتَنَا بِذَلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجا عَاجِلا قَرِیبا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ اکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَانِ وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَانِ یَا مَوْلانَا یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ.
خدایا گرفتارى بزرگ شد، و پوشیده بر ملا گشت، و پرده کنار رفت، و امید بریده گشت، و زمین تنگ شد، و خیرات آسمان دریغ شد و پشتیبان تویى، و شکایت تنها به جانب تو است، در سختى و آسانی تنها بر تو اعتماد است، خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست آن صاحبان فرمانى که اطاعتشان را بر ما فرض نمودى، و به این سبب مقامشان را به ما شناساندى، پس به حق ایشان به ما گشایش ده، گشایشى زود و نزدیک همچون چشم بر هم نهادن یا زودتر، اى محمّد و اى على، اى على و اى محمّد، مرا کفایت کنید، که تنها شما کفایت کنندگان من هستید، و یارى ام دهید که تنها شما یارى کنندگان من هستید، اى مولاى ما اى صاحب زمان، فریادرس، فریادرس، فریادرس، مرا دریاب، مرا دریاب، مرا دریاب، اکنون، اکنون، اکنون، با شتاب، با شتاب، با شتاب، اى مهربان ترین مهربانان به حق محمّد و خاندان پاک او.

سند دعا
اسناد معتبر این دعا در کتاب «وسائل الشیعه» و دیگر کتب حدیث این دعا به نقل از جمال الاسبوع سید بن طاووس به عنوان تعقیب نماز امام زمان آمده است ولی سندی که آن را به معصوم متصل کند، ندارد. در کتاب «المزار الکبیر ابن مشهدی» هم در آداب سرداب امام زمان(ع) زیارتی نقل شده و بعد از آن دو رکعت نماز زیارت و بعد این دعا بیان کرده اند. 
همچنین در کتاب «مصباح کفعمی» این دعا تعلیم امام عصر(ع) به مردی زندانی شمرده شده که با خواندن آن از زندان نجات یافت. امین الاسلام طبرسی در کتاب «کنوز النجاح» این دعا را تعلیم امام زمان به محمد بن احمد بن ابی لیث در خواب بر شمرده که از ترس به مقابر قریش (کاظمین) پناه برده بود و به برکت این دعا از کشته شدن نجات یافت و «مفاتیح الجنان» نیز این دعا را درخصوص اعمال شب بیست و سوّم ماه مبارک رمضان از کتاب «هدیة الزائر» نقل کرده است.
لازم به ذکر است که در هیچکدام از این منابع این دعا با سند متصل به معصوم نبوده و از لحاظ استنادی ضعیف است.

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.