خیال انگیزترین مسیر

خیال انگیزترین مسیرهای ایران

چنانچه در تدارک سفر نوروزی هستید و قصد دارید مقصد سفرتان را به شکلی انتخاب کنید که هم فال باشد و هم تماشا، می توانید یکی از جاده های زیر را انتخاب کنید و از مناظر زیبای پرشماری که در طول مسیر با آنها برخورد می کنید، لذت کافی را ببرید. اما به خاطر داشته باشید که رانندگی در برخی از این جاده ها به علت شرایط غیر استاندارد آنها خطرناک و مستلزم احتیاط و دقت است. بنابراین با هوشیاری کامل در این جاده ها قدم بگذارید.

ما در این نوشتار قصد داریم 10 جاده دیدنی کشورمان را به انتخاب خودمان به شما معرفی کنیم. انتخاب این 10 جاده به این معنی نیست که جاده های زیباتری از این جاده ها در ایران وجود ندارد، چرا که در گوشه و کنار کشورمان جاده های رویایی خاصی وجود دارند، ولی این جاده ها به لحاظ زیبایی از معروفیت بیشتری برخوردار هستند.

جاده چالوس

جاده چالوس یکی از زیباترین جاده های دنیا است. در برخی از معتبرترین سایت های انگلیسی‌زبان می توانید نام جاده چالوس را در میان 10 جاده زیبای دنیا مشاهده کنید. این جاده که یکی از پاتوق های آخر هفته تهرانی ها است، آبشار، جنگل، باغ میوه، رودخانه، تپه کوه های بلند و آب و هوای دلپذیر را با هم دارد.

 این جاده بیش از 80 سال قدمت دارد و پیچ و خم های آن برای خیلی ها خاطره های زیبا به همراه دارد.

 

گردنه حیران

گردنه حیران در مسیر راه ارتباطی آستارا - اردبیل قرار دارد. این گردنه، از یک طرف به کوه‌های پوشیده از جنگل‌های انبوه‌ و از طرف دیگر به دره‌ای مشرف است که از میان آن رود «آقچای» عبور می‌کند که مرز میان ایران و کشور آذربایجان است.

این گردنه در بیشتر زمان ها در زیر پوششی از مه قرار دارد و از نظر طبیعی دره‌ها و کوهپایه‌های آن، پوشیده از گل‌ها و گیاهان جنگلی و مرتعی است. 

 

جاده عباس آباد – کلاردشت

به احتمال زیاد از میان جنگل بسیار زیبای عباس آباد گذشته اید. جاده ای بسیار سرسبز و زیبا با درختان کهنسال و رستوران ها و سفره خانه های متعدد که در طول مسیر عباس آباد به کلاردشت قرار گرفته اند. این جنگل به اندازه ای زیبا است که اگر هر روز هم از آن عبور کنید، باز چشم اندازهای آن نگاهتان را پر می کند و باز هم مجذوب زیبایی هایش می شوید.

 

جاده اسالم به خلخال

جاده ۷۰ کیلومتری اسالم به خلخال با داشتن ارتفاع 3300 متری از سطح دریا یکی از محورهای سخت گذر ایران به شمار می رود ولی هرقدر این جاده خطرناک است به همان اندازه مانند بهشت زیباست. چشم انداز ییلاق های اطراف جاده و کلبه های چوبی روستاییان به اضافه درختان بلند و انبوه که سایه شان جاده کوهستانی را در بعضی نقاط تاریک می کند، برای گردشگرانی که از این جاده عبور می کنند، خیره کننده است. یکی از زیباییهای منحصربه فرد این جاده مه غلیظی است که دره ها را سفیدپوش کرده و در بعضی نقاط تا روی جاده پایین می آید. بیشتر گردشگران این مسیر معتقدند احساس می کنند به مسیر دیگری قدم گذاشته اند.

 

جاده شهداد -نهبندان

زیباترین جاده کویری ایران، جاده شهداد به نهبندان است. سالانه بر شمار گردشگرانی که برای دیدن کویر زیبای شهداد و کلوت های خیال انگیز آن به این جاده می آیند، افزوده می‌شود. گذر جاده از میان بزرگترین عارضه‌های فرسایش بادی جهان معروف به «کلوت‌های شهداد» که گردشگران از آن به عنوان قصرهای «جن و پری» نام برده‌اند، از ویژگی های منحصر به فرد این جاده است. از سوی دیگر برآمدن خورشید از شرق و تابیدن آفتاب بر شن‌های طلایی کویر و تماشای غروب بی‌آنکه مانعی از چشمانت حتی ثانیه‌ای از پشت کوه رفتن خورشید را بگیرد و نشستن ستاره‌های پرشمار بر صفحه آسمان کویر، از این جاده تصویری رویایی ساخته است.

 

هجیج ـ اورامانات

اگر جاده پاوه تا «هجیج» را تا انتها بروید، با مناظر بکر و بدیعی از رودخانه پرآب سیروان، آبشارها و چشمه‌های گوناگون روبه‌رو می‌شوید. عرض کم، ریزش هر از گاه کوه، شیب تند و پیچ و خم های خطرناک و طرح هندسی عجیب این جاده نیز هیجانی به یاد ماندنی را برای گردشگران رقم می‌زند. در برخی نقاط جاده، باغ‌های سرسبز و در نقاط مرتفع چند‌متر برف، تنوع آب و هوایی بی‌مانند این جاده هستند.

 

 

جاده شهرکرد-ایذه

این مسیر در فصل بهار فوق العاده زیباست و استان خوزستان را به استان چهارمحال و بختیاری وصل می کند . جاده ای که مهد تمدن های کهن ایرانی بوده است. البته این جاده در زمستان بسیار برفگیر و سرد است.  مسیر این جاده مملو از جنگل های بلوط است و در فصل بهار و تابستان بسیار سرسبز و زیباست. سد زیبای کارون 3 نیز در امتداد این مسیر قرار دارد.

 

نوار مرزی ارس - جلفا

یکی دیگر از جاده های زیبای ایران در شمال غربی ایران و در امتداد رود ارس قرار دارد. این جاده که به موازات ارس از منطقه ارسباران شروع و در جلفا تمام می شود، زیبایی های بسیاری در خود دارد. در طول مسیر این جاده، از یک طرف جنگل ها و کوه های سرسبز را می توانید مشاهده کنید و از طرف دیگر، رود ارس و خانه های روستایی و البته خالی از سکنه  کشور همسایه را می بینید. جاده های آن طرف که برای کشورهای ارمنستان و منطقه مستقل نخجوان هستند را می توانید بسیار آسان ببینید و تنها فاصله با آنها، یک رود است.

 

جاده چابهار- بریس

در فاصله ۵۵ کیلومتری چابهار یک بندر ماهیگیری به نام بندر بریس قرار دارد که اگر بخواهید از چابهار به این بندر بروید از جاده ای ساحلی و بسیار زیبا خواهید گذشت. در ابتدای این مسیر، صخره هایی را می بینید که بر اثر فرسایش سوراخهایی در آنها ایجاد شده و هنگاهی که موج دریا به آنها می رسد پدیده خیره کننده ای به نام موج افشان شکل می گیرد. یعنی آب با شدت از داخل حفره ها به سمت آسمان پرتاب می شود و منظره ای شگفت انگیز می سازد. کمی که پیش بروید در فاصله ۱۵ کیلومتری به تالاب لیپار می رسید، محلی که آبهای سرگردان حاصل از بارندگی تالابی وسیع با آب قرمز رنگ می سازند و می توانید از تماشای لک لکها و مرغهای ماهی خوار لذت ببرید. کوه های مینیاتوری که به نام کوههای مریخی هم شهرت دارند یکی دیگر از جاذبه های فوق العاده در این جاده ساحلی است.

 

 

جاده بکر شاهرود به گرگان(توسکستان)

جاده شاهرود - گرگان جاده ای بکر و کم تردد، با منظره هایی مسحور کننده است. در مسیر این جاده مناظری است که قابل وصف نیست.این جاده مسیری پرپیچ و خم را طی می کند تا این که به بالا ترین نقطه خود ،یعنی منطقه «جهان نما» برسد. هرچند این جاده پیچ هایی دارد که هر راننده ای را اولین بار دچار ترس می کند، اما مناظر دلکش و هوای مطبوع آن، نسیمی از بهشت را می نوازد. 

هرچه جاده از میان جنگل توسکستان به سمت بالا می رود، درختان تنک تر می شوند، به گونه ای که وقتی به جهان نما می رسیم، پوشش گیاهی تغییر چشمگیری می کند و درختان توسکا کم کم جای خود را به درختان ارس می دهند. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که بدانیم حداقل اختلاف دما از پایین جنگل تا نقطه جهان نما 15 درجه سانتیگراد است.

 

راهنمای جمع‌وجور برای ایرانگردی در تابستان

کیست که نداند یا منکر شود که «سفر» ممد حیات و مفرح ذات است؟! «سفر آدمی» را پخته می‌کند؛ خوشی‌هایش، برای انسان عصر سرعت و ماشین موجب تجدید حیات می‌شود و سختی‌هایش، عیار صبر آدمی را عیان می‌سازد.

کیست که نداند یا منکر شود که «سفر» ممد حیات و مفرح ذات است؟!  «سفر آدمی» را پخته می‌کند؛ خوشی‌هایش، برای انسان عصر سرعت و ماشین موجب تجدید حیات می‌شود و سختی‌هایش، عیار صبر آدمی را عیان می‌سازد. تابستان حالا اگرچه درست تازه شروع شده اما یک راهنمای سفر جمع‌وجور شاید بد نباشد برای گذران آن.
اگر پیشنهاد ما را کنار چمدان یا کوله سفرتان بگذارید، می‌تواند کمک خوبی برای یک تابستان دل‌انگیز به دور از دود و صدای پایتخت باشد.
طبیعت‌گردی در ییلاق «مازیچال» در استان مازندران
 دره بلوط
برای سفر به یک منطقه ییلاقی و خوش‌ آب‌وهوا فرصت را از دست ندهید. سراغ ییلاق مازیچال بروید. مازیچال در ١٧کیلومتری کلاردشت تا اواخر شهریور سکونتگاه ییلاقی روستاییان و دامداران منطقه است. این‌جا فرصت دارید در نبود آب لوله‌کشی، برق و حتی آنتن تلفن همراه یک زندگی بسیار متفاوت از زندگی شهری را تجربه کنید. مازی یا مازو در زبان محلی یعنی بلوط. چال هم اشاره به گودال یا دره‌ای دارد که محل رویش درختان مازو یا بلوط است.

چطور برسیم؟
خودروی سواری: از تهران حدود ٤ ساعت تا کلاردشت زمان لازم است. می‌توانید ناهار را همان‌جا بخورید. بعد از آن باید از جاده کلاردشت- عباس‌آباد حدود ٢کیلومتر به سمت عباس‌آباد بروید. از روستای طویدره که در سمت چپ جاده قرار دارد، در جاده خاکی و جنگلی برانید، از این‌جا تا مازیچال ١٧کیلومتر سربالایی راه پیش‌رو دارید.

اتوبوس: اگر وسیله شخصی ندارید، از تهران باید سوار اتوبوس‌های چالوس یا کلاردشت شوید. دوراهی مرزن‌آباد پیاده شوید. بقیه راه را با تاکسی یا نیسان بروید. از مرزن‌آباد تا مازیچال حدود ٢ساعت در راه خواهید بود.

کوه‌پیمایی سبک

در روستای مازیچال مسیرهای پاکوب و مال‌روی زیادی وجود دارند، می‌توانید هرکدام را که دل‌تان خواست برای پیاده‌روی انتخاب کنید که دو مسیر را برای پیاده‌روی در مازیچال پیشنهاد می‌کنم: 

مسیر نخست: از تپه مازیچال به سوی جنگل و گوسفندسرای شورزمین

از تپه مازیچال شروع کنید. بعد از حدود ١٠دقیقه پیاده‌روی وارد جنگل خواهید شد. برای پیاده‌روی در این مسیر باید حدود ٥٠٠متر قبل از رسیدن به روستای مازیچال جاده خاکی سمت چپ جاده را که شیب ملایمی دارد، به سمت تپه مازیچال بروید. بالای این تپه چند خانه ساخته شده است.

از تپه مازیچال که دکل تلفن نیز بالای این تپه دیده می‌شود، باید به سمت جنوب‌غربی رفته و از میان درختان جنگل و مسیر پاکوب به شورزمین بروید. نشانه شورزمین دو تا کلبه است که در طرف جنوب و در میان یک بوته‌زار قرار گرفته و اگر هوا مه‌آلود نباشد از بالای تپه مازیچال دیده می‌شوند. زمان رفت‌وبرگشت در این مسیر با استراحت حدود ٢ ساعت خواهد شد.

 مسیر دوم: پیاده‌روی به سمت کوه و ‌هزارچشمه

برای رفتن به ‌هزارچشمه هم باید از تپه مازیچال شروع کنید. این‌بار از تپه مازیچال دقیقا رو به جنوب بروید. اگر بالای تپه مازیچال بایستید، در سمت جنوب کوهی را خواهید دید که در غرب آن دیواره سنگی وجود دارد و در سمت شرق این کوه تپه‌های نسبتا کوتاه قرار گرفته‌اند. در بین این دو از دوردست چندین چشمه در دامنه کوه می‌بینید.

 

این چشمه‌ها به هزارچشمه معروف هستند. برای رسیدن به ‌هزارچشمه می‌توانید از جاده‌خاکی که در سمت چپ شما وجود دارد، حرکت کنید. اگر در بین راه استراحت کنید، حدود ٣ ساعت در راه خواهید بود.

کجا بمانیم؟
خانه‌های این‌جا ییلاقی و چوبی هستند. خانه‌ای برای اجاره در مازیچال وجود ندارد. اما ممکن است بعضی از ییلاق‌نشین‌ها برای یک شب اتاقی اجاره دهند. اگر نخواستید شبی ییلاقی را پشت‌سر بگذارید، می‌توانید شب را در یکی از اقامتگاه‌های کلاردشت بمانید.

چه بخوریم؟

مغازه یا فروشگاهی در منطقه وجود ندارد، به همین دلیل از غذای محلی هم در این منطقه خبری نیست، پس غذای کامل به تعداد وعده‌های لازم با خود همراه داشته باشید اما اگر به روستاییان یا گوسفندسرای آنها رسیدید، می‌توانید از آنها پنیر یا ماست بخرید.

کار در روشنی خورشید

مازیچال برق ندارد و شب‌ها تاریکی کلبه‌ها را نور گردسوز یا فانوس روشن می‌کند. دامداران این‌جا شب‌ها زود می‌خوابند و صبح با طلوع خورشید از خواب بیدار می‌شوند، به همین خاطر نباید شب‌ها سروصدا راه بیندازید تا مزاحم خواب دامداران نشوید.

ملزومات سفر
غیر از وسایل شخصی بهتر است این اشیا را هنگام سفر به مازیچال با خود به همراه داشته باشید: وسایل کامل کمپینگ،‌ کوله یک‌روزه،‌کیف کمری، چراغ قوه، غذا به تعداد وعده‌های لازم، بادگیر و لباس گرم، کیسه‌خواب، زیرانداز، کیف کمک‌های اولیه، کرم ضدآفتاب و کلاه آفتاب‌گیر، قمقمه آب و چادر ضدآب.

---

سفر به روستای «فیلبند» در استان مازندران

اقیانوس مه

هوای گرم و وجود ریزگردها، همین کافی است تا تعطیلات عیدفطر کمی از شهر ارتفاع گرفت و در اقیانوس مه، غرق شد.   برای رسیدن به این سرزمین ابرناک باید ٢٤٠ کیلومتر از تهران دور شد. از جاده هراز به سمت آمل رفت و در ٢٥کیلومتری جنوب شهر آمل، به سمت شرق و بعد هم روستای سنگچال منحرف شد تا به پنت‌هاوس استان مازندران رسید. روستای «فیلبند» آخرین بخش چلاو است که با گذر از جنگل‌های آن پدیدار می‌شود.

تمام راه ماشین‌رو است، اما چون در طول مسیر تابلوهای چندان مشخصی وجود ندارد، برای پیدا کردن روستا باید کمی صبوری کرد و مهم‌تر از آن روحیه ماجراجویی به خرج داد.  اگر توان جسمی بالا باشد، می‌توان از سنگچال تا فیلبند، یک جنگل‌نوردی چهار، پنج ساعته داشت که البته باید شرایط آب‌وهوایی را در نظر گرفت تا گرفتار تگرگ، رعد و برق و مه نشد. فیلبند، روستایی فصلی و ییلاقی در ارتفاع ٢٧٠٠متری رشته‌کوه البرز است.

 زمستانی سخت و برفی و تابستانی چهارفصل دارد که در یک روز می‌توان شاهد بارش باران، تگرگ، تندباد، هجوم ابرها و مه، تابش آفتاب و رنگین‌کمان بود. برای همین توصیه می‌شود لباس مناسب چهارفصل در این سفر کوتاه همراه باشد. ماجراجویی در فیلبند را یک‌روزه می‌توان به سرانجام رساند، اما خانه‌های محلی که به مسافران کرایه داده می‌شود، این فرصت را فراهم می‌کند تا چند روزی دور از ازدحام شهر، زندگی روستایی را تجربه کرد.

اجاره این خانه‌ها از شبی ١٥٠‌هزار تومان شروع می‌شود و در زمان شلوغی و ازدحام مسافران، به مرز ٤٠٠‌هزار تومان هم می‌رسد. اما جز این خانه‌ها، «تکیه غرب» روستا هم است که با حدود ٣٠‌هزار تومان، اتاق‌های آن برای یک شب اجاره داده می‌شود، البته سرویس بهداشتی آن مشترک است. تکیه، آب گرم ندارد، اما خانم متولی تکیه، هنگام تحویل دادن اتاق، یک چراغ علاءالدین، گردسوز و یک لامپ در اختیار می‌گذارد، تا شبی بی‌دغدغه و همراه با نوستالژی سپری شود. تنها سوغات روستا برای گردشگران، محصولات دامی، کشاورزی و مهم‌تر از آن طبیعت بکرش است.

 روستا با آن‌که در چند‌ سال اخیر به خاطر اقیانوس ابر و مه مقصد تورها شده، اما خوشبختانه تاکنون از گزند هجوم مسافران انبوه و زباله‌های آنها درامان‌مانده است. هرچند ویروس ویلاسازی به دامنه‌های جنگلی آن نفوذ کرده، اما فیلبند به مرحمت ساکنان کهنسالش، همچنان بکر مانده است. مردم فیلبند خونگرم و مهمان‌نوازند، اما هر‌سال با بیشترشدن شمار گردشگران در روستا بیم دارند زباله‌های مسافران روزی نصیب‌شان شود و رفتار ناهنجار بعضی‌ها منزجرشان کند. داستان‌هایی که در پایین‌دست مازندران به وفور اتفاق می‌افتد.

---

راهنمایی برای گشت‌وگذار به روستای «بندر هنزا» در استان کرمان

زمستان در خرماپزان

هیچ تصورش را نمی‌کنید که در گرمای معروف به خرماپز کرمان می‌توانید منطقه‌ای را بیابید که سرمایش یادآور زمستان است. استان کرمان به‌عنوان پهناور‌ترین استان کشور در هر فصل از سال، سفره مهمان‌نوازی‌اش را به روی مهمانانش گسترده است. سفره‌ای که در آن خلوص و سادگی مردمان این خطه زبانزد خاص و عام شده است.

«بندر هنزا» روستایی است از توابع بخش رابر در شهرستان رابر استان کرمان که ییلاق تعدادی از عشایر کرمان در فصل تابستان به حساب می‌آید. برای این روستاگردی تابستانی باید کرمان را به سمت شهرستان بافت ترک کنید. رابر  یک شهر کوهستانی است که پیش از رسیدن به بندر هنزا باید آن را طی کنید، سپس جاده رابر- جیرفت شما را می‌خواند. این جاده را پی می‌گیرد تا در سمت چپ خود یک جاده فرعی می‌بیند که تابلوی روستای گردشگری بندر هنزا به شما خوش‌آمد می‌گوید.

بندر هنزا یک سرزمین رویایی است، با درخت‌های کهن گردو  و مردمان صمیمی و جاری مانند رودخانه‌ای که از میان روستا می‌گذرد.

برای اقامت یک یا چند روزه در این روستا می‌توانید  یکی از خانه‌های بوم‌گردی این روستا را انتخاب کنید. این خانه‌ها توسط بانوان پرتلاش روستا اداره می‌شود. اقامت در آنها همراه با غذاهای محلی هوای جیب شما را دارد و اجازه نمی‌دهد دغدغه هزینه‌ها، لذت گردش در روستا را برای شما از بین ببرد.

البته اگر می‌خواهید شبی را هم در کنار عشایر روستا تجربه کنید، اجازه دارید در نزدیکی همان خانه‌های بوم‌گردی چادرتان را علم کنید و از دیدن آسمان زیبای شب لذت ببرید.

پیاده‌روی در روستا را هرگز از دست ندهید. در مسیر رودخانه قدم‌بزنید و ریشه‌های چندین ساله درختان گردو را تماشا کنید. این روستا فرصت خوبی است برای عکاسی. مطمئن باشید عناصر زنده در این روستا آن‌قدر زیاد است که به راحتی نمی‌توانید عکس سلفی بگیرید.

 درختان، پرندگان، سنگ‌ها و از همه مهم‌تر کودکان شاد و رها که در روستاگردی، شما را تنها نخواهند گذاشت.  شیرینی عسل این سرزمین رویایی به یادتان خواهد ماند، اگر از بومیان منطقه عسل خرید کنید. در نقاط مختلف روستا کندوهای رنگارنگ عسل را خواهید دید و وسوسه خواهید شد که طعم این عسل را بچشید.

چوپانان روستا مهربانند و دوست‌داشتنی، با آنها هم‌کلام شوید و لختی با داستان‌های شنیدنی جان‌تان را آرامش دهید.

بهشت در چند کیلومتری شماست، در منطقه‌ای به نام «تخت سرتشتک» که بومیان آن را تخت می‌نامند. از هنزا تا تخت حدود  ١٠کیلومتر جاده کوهستانی است. باید دور کوه بالا بروید تا به این بهشت سراسر سبز برسید. آن بالا دشتی سبز و وسیع چشم‌به‌راه، رهنوردانی است که خسته از دود و ماشین دل‌شان برای خودشان تنگ شده است.

حضور عشایر در تخت، چهره واقعی زندگی را برایتان به نمایش می‌گذارد. زیبایی زندگی در این دشت چشم و دل‌تان را روشن می‌کند. آرام و بی‌صداست اما پر از حرکت و جنب‌وجوش. دمی بر تخت زندگی بیاسایید و خودتان را به یک چای یا دم‌نوش دعوت کنید. اما این را فراموش نکنید که هیچ‌کدام از تخت‌ها ماندگار نبوده‌اند، حتی این تخت برای بومیانش. در فصل سرد ‌سال زندگی برایشان طاقت‌فرسا خواهد شد، پس باید تخت را هم روزی رها کرد.

نام این سفر را رهایی بگذارید. در این سفر برای دستیابی به لذتی وصف‌نشدنی رها باشید. رهایی این سفر دغدغه‌های زندگی روزمره را مانند همان رودخانه جاری و آن دشت سراسر سبز، زیبا خواهد کرد.

خنکای روستای بندر هنزا و منطقه تخت سرتشتک، خاطره‌ای به‌یادماندنی از این استان گرم برایتان خواهد داشت.

---

در سفر به «بندر ترکمن» در استان گلستان چه می‌بینیم؟

سفر به رنگ و آیین

وقتی صحبت از سفر به شمال کشور می‌شود، پیش از هرچیزی سفر به مازندران و گیلان در ذهن ما خطور می‌کند؛ درحالی‌که گلستان یکی از استان‌های شمالی ما است که هم به این دلیل ‌که کمتر گردشگران به آن‌جا هجوم برده‌اند، بکرتر مانده و هم جاذبه‌هایی دارد که می‌تواند علاقه‌مندان به شمال را به خود بخواند. برای سفر به گلستان پیشنهاد می‌کنیم به بندر ترکم بروید. بندری که سال‌ها پیش به نام «بندرشاه» خوانده می‌شده و حالا با لباس‌های رنگارنگ مردمش، رقص خاص و آیین‌های جالب مذهبی و محلی شناخته می‌شود.

می‌گویند این شهر نخستین شهر ایران است که کاملا توسط معماران تحصیلکرده طراحی و معماری شده. این هم دلیلی است بر منظم بودن ساختار شهری آن ‌که جذابیت‌های دیدن آن را بیشتر می‌کند. اما می‌توانید علاوه‌بر دیدن این ساختار جالب، خانه‌های چوبی را نیز در بخش گومش‌تپه مشاهده کنید. در این سفر حتما به اسکله تفریحی سر بزنید. در آن‌جا تفریحاتی مثل قایق‏های پدالی یا موتوری وجود دارد که می‌توانید از آنها استفاده کنید. همین‌طور دیدن و خرید از بازارچه ساحلی در اطراف اسکله نیز اغلب برای گردشگران بسیار جذاب است.

در این بازارچه‌ها می‌توانید جشنواره‌ای از رنگ را ببینید که در لباس‌ها، پارچه‌ها و قالیچه‌های ترکمن موج می‌زند. این تصویر البته در دوشنبه‌بازار معروف بندر ترکمن هم دیده می‌شود و گردشگران بسیاری را به خود جذب می‌کند. از این بازارچه‌ها می‌توانید فرش و پشتی ترکمنی، روسری‌های زنانه و صنایع‌دستی ترکمن‌ها را به یادگار و به‌عنوان سوغات بیاورید.

 البته فراموش نکنید که ماهی، خاویار، برنج و دیگر محصولات کشاورزی هم از سوغاتی‌های خوردنی بندر ترکمن هستند. وقتی تا بندر ترکمن می‌روید، نباید به هیچ وجه دیدن آشوراده را از دست بدهید. این جزیره تنها جزیره ایرانی خزر است که حالا خالی از سکنه شده و قرار است به جزیره‌ای گردشگری تبدیل شود.  آشوراده که در مرکز شبه‌جزیره میانکاله واقع شده، یکی از بهترین سایت‌های پرنده‌نگری است.

پس در این سفر دوربین دوچشم هم به همراه داشته باشید؛ گرچه بدون چشم مسلح نیز می‌توانید گونه‌های جذاب و متفاوت پرندگان را در آن مشاهده کنید. تالاب گمیشان هم یکی از جاذبه‌های طبیعی این منطقه است که به‌عنوان منطقه حفاظت‌شده معرفی شده و در فهرست تالاب‌های بین‌المللی در کنوانسیون رامسر نیز قرار گرفته است.

 برای رسیدن به آن باید از بندر ترکمن به سمت شمال حرکت کنید و پس از پیمودن حدود ۲۰ کیلومتر به شهرستان گمیش‌تپه برسید و از آن‌جا همچنان در جهت شمال ادامه دهید تا با طی ۱۰کیلومتر دیگر به سر محیط‌بانی گمیشان برسید. اما در  سفر خود به این بندر شمالی، میل‌کردن غذاهای محلی آنها را نیز نباید از دست بدهید. پیشنهاد ما هم امتحان‌کردن «چکدرمه» و «هلی آش» است؛ «چکدرمه»‌ای که از گوشت و پلو تهیه و «هلی آش»ی که با بنشن و گوجه و شکر و پیاز و... پخته می‌شود.

بندر ترکمن که در فاصله ٤٠٠کیلومتری پایتخت قرار دارد، نزدیک به ٦ساعت از پایتخت‌نشینان زمان می‌گیرد تا از طریق جاده فیروزکوه به آن برسند. شما هم ساکن هر شهر دیگری هستید، می‌توانید با استفاده از نرم‌افزار گوگل‌مپ، فاصله زمانی و کیلومتری خود را با این مقصد تخمین بزنید.

---

پیشنهاد سفر یک‌روزه به «خوانسار» در استان اصفهان
گذر به کوچه‌باغ‌های خنک خاطرات

در روزهای داغ تابستان قدم‌زدن در کوچه‌باغ‌های زیبا، زیر سایه درختان و کنار جویبارها شاید تبدیل به یک آرزوی طول و دراز برای شهروندان خسته از زندگی ماشینی و آپارتمان‌نشینی شده باشد. این آرزو زیاد هم از شما دور نیست، کافی است چند ساعتی از تهران دور شوید و ناگهان خود را در شهر خوانسار که هنوز هم کوچه‌باغ‌هایش را حفظ کرده است، ببینید.

خوانسار در استان اصفهان در مرز بین روستا و شهر قرار دارد. شهری که هنوز آن بافت سنتی و نوستالژیک باغ شهر‌های ایرانی را حفظ کرده است. کوچه‌باغ‌های خوانسار هنوز هم می‌تواند شما را به خاطرات دور و دراز پرتاب کند. خاطراتی که حتی شما ندیده‌اید، اما در ضمیر ناخودآگاه‌تان نقش بسته است. خاطرات کوچه‌باغ‌هایی که جویبار در آن روان بود و سایه درختانش در یک ظهر داغ تابستانی آسایشگاه شما بود.

خوانسار چنین شهری است  حتی خیابان اصلی شهر همچون یک تونل سبز پوشیده از سایه‌سار درختان است. خوانسار نام‌های مختلفی داشته و خانسار، خانی‌سار، خونسار، خوانسار و خوسار نامیده می‌شده است. نام خوانسار نیز از واژه خوان به معنی چشمه گرفته شده است. از مکان‌های گردشگری تاریخی خوانسار آرامگاه باباپیر یا شیخ اباعدنان (در نیمروز باختری شهر خوانسار) در پارک سرچشمه از دیگر یادگارهای روزگار صفوی است. هر چند شیخ عدنان، عارفی است که در سده ششم هجری می‌زیسته، ولی بنای کنونی با گنبد هرمی و دوپوش آن به شکل ١٢پهلو که فاقد تزیینات کاشی‌کاری است، در دوره صفویه بنا شده است. در این آرامگاه ٦ نفر از مشایخ و عارفان دیگر نیز به خاک سپرده شده‌اند.

خوانسار محل چشمه‌های فراوانی است. همین موضوع هم باعث شده این شهر طبیعت سبز و تازه‌ای داشته باشد. پارک جنگلی سرچشمه خوانسار در کنار آرامگاه شیخ اباعدنان با وسعتی حدود ۱۵هکتار و چشمه‌های متعدد ازجمله چشمه مرزنگوش، چشمه شترخون و چشمه پیر در دامنه کوه سیل قرار دارد.

در  این محل سکوهای مخصوص برای استراحت و نشستن تعبیه شده تا بازدیدکننده‌ها راحتی و آرامش بیشتری داشته باشند.

این پارک به‌عنوان منطقه نمونه گردشگری برگزیده شده و میانگین ورود گردشگر به آن از ابتدای اردیبهشت تا پایان شهریور در روزهای عادی هفته حدود ٣هزار نفر و در ایام تعطیل بیش از ۱۲‌هزار نفر است. در بخش جنوبی این شهر محله‌ای قدیمی به نام جهودا قرار گرفته که بنابر برخی روایت اقوال،  یهودیانی این محله را بنا کرده‌اند که همراه با کوروش به ایران آمده‌اند. یهودیان مهاجر به این شهر تا پیش از ایجاد رژیم اسراییل، در کوی جهودا یا جیدا زندگی می‌کردند. بعدها آنها به فلسطین اشغالی کوچ کردند و امروزه در خوانسار، پیروان دین یهود وجود ندارند.

از تهران و قم باید خود را به جاده اراک برسانید و پس از سلفچگان، دلیجان، خمین و گلپایگان، پس از حدود ٤ساعت‌و‌نیم و طی ٣٩٦ کیلومتر به خوانسار برسید. اگر هم ماندگار شدید، در آن‌جا چند مهمانسرا می‌توانند شما را برای شب‌مانی یاری کنند.

---

 راهنمای سفر به روستای «اکنلو» در استان همدان
بالتازار در روستایی از درختان راش و صنوبر

احتمالا همدان از آن مقاصدی است که می‌شود بیش از یکبار به آن سفر کرد. اگر همدان مقصد سفر تابستانی شماست این‌بار وقت کمتری را در شهر بگذرانید و به اطراف همدان سری بزنید. متاسفانه جاذبه‌های پیرامونی در سفرهای ما مغفول و محجورند و اغلب، گشت‌و‌گذارهای شهری ما را از جذابیت‌های جانبی محروم می‌کنند. شهرهای تاریخی ما علاوه‌بر مرکزیت اجتماعی که ارمغان سابقه آنهاست، معمولا در گستره‌ای قابل‌توجه، توابعی ارزشمند و جذاب از منظر فرهنگی و طبیعی نیز دارند. حتی گاهی شهر تاریخی محصول انتقال مرکزیت جانبی به آن و تعویض جایگاه آن است که برای نمونه می‌توان به وضع تهران و شهرری اشاره کرد.

از این مقدمه که بگذریم، شاید برای مسافر همدان جالب باشد که محل زندگی و آزمایشگاه پروفسور بالتازار فرانسوی را که بین سال‌های ١٣٢٥ تا ١٣٤٠ ریاست انستیتوی پاستور ایران را برعهده داشت، از نزدیک ببیند. بالتازاری که به دلیلی شباهت اسمی با پروفسور بالتازار، مخترع افسانه‌ای انیمیشن قدیمی زاگربی در خاطر بسیاری از مردم ایران تداعی‌کننده نوستالژی کارتون جذاب دهه ٦٠ خواهد بود. دکتر بالتازار فرانسوی همزمان با طغیان بیماری طاعون در ‌سال ١٣٢٦ در استان کردستان، به مدت ١٧‌سال در روستای اکنلو زندگی کرد تا طاعون را ریشه‌یابی کند. آن روزها گذشت اما هنوز اکنلو می‌تواند به بالتازار و نتایج مطالعاتش بنازد.

 دکتر مارسل بالتازار با همکاری پزشکان و محققان ایرانی، در ‌سال ١٣٣١ پایگاه تحقیقاتی انستیتوی پاستور ایران را با کمک خیری به نام جمشید قراگزلو در روستای اکنلو شهرستان کبودرآهنگ از توابع استان همدان تأسیس کرد، تا انجام مطالعات طاعون با سهولت بیشتری در غرب کشور دنبال شود و درنهایت با همکاری همکاران ایرانی خود توانست بیماری طاعون را در منطقه کنترل و مهار کند.

 روستای اکنلو در فاصله ١٣٨کیلومتری شهر همدان واقع شده است. «اکنلو» کلمه‌ای ترکی به معنی کشتزار است. برای رسیدن به اکنلو باید از جاده اصلی تهران- همدان (اتوبان ساوه) به شهر فامنین در ٥٥ کیلومتری همدان رفته و بعد از گذشتن از کبودرآهنگ به بخش شیرین‌سو و سپس این روستا رسید. فاصله تهران تا اکنلو حدود ٣٦٥ کیلومتر است.

 علاوه بر این جذابیت منحصربه‌فرد و ویژه، روستای اکنلو در قلعه‌ای قدیمی، گنجی از کتاب و فرهنگ را در دل خود جای داده است. کتابخانه‌ای با بیش از ۲۵‌هزار جلد کتاب! کتابخانه‌ای که مثل موزه‌ای پر است از کتاب‌های باارزش قدیمی و مطمئنا عظمت این کتابخانه و انبوه کتاب‌هایش شما را بهت‌زده خواهد کرد.

اکنلو روستایی ا‌ست بکر با درختان سر به فلک کشیده راش و صنوبر که جذابیت‌های طبیعی متنوعی نیز در اطراف آن واقع شده‌اند. غارهای علیصدر و کتله‌خور ازجمله این مناطق هستند.

 

از دیگر جاذبه‌های گردشگری نزدیک اکنلو می‌توان به تالاب شیرین‌سو اشاره کرد که تالابی دست‌ساز و از این رو به تالابی مصنوعی نیز مشهور است. در تالاب شیرین‌سو ٥٤گونه پرنده وجود دارند که جزو پرندگان کم‌نظیر و ارزشمند ایران هستند و فاصله آن تا روستای اکنلو حدود ٣٠کیلومتر است.

شیراز از نگاهی دیگر

برای خیلی‌ها شیراز خلاصه می‌شود در حافظ و سعدی اما خشت به خشت این شهر با خود تاریخ و فرهنگی را همراه دارد که شنیدنی است. در این گزارش سعی کرده‌ایم شیراز را از منظری بخوانیم که کمتر دیده‌ شده و حکایتی بگوییم که کمتر شنیده شده است. 

گذر سنگ سیاه؛ گوهری که  می‌رفت در سایه شهرنشینی مدرن گم شود 
شاید تا چندی پیش کمتر کسی تمایل داشت از این راسته دیدن کند، کمتر از آن شنیده می‌شد و کمتر گروه گردشگری را می‌شد آن حوالی دید اما اکنون اگر در این راسته قدم بزنید، حتما گروه‌های کوچک و بزرگ گردشگرانی را می بینید که اگرچه ایرانی نیستند اما با شوق سنگ‌فرش کوچه را طی می‌کنند تا قسمتی از تاریخ برجای‌مانده این شهر را ببینند.

 راسته را از خیابان منتهی به حرم شاه‌چراغ (ع) وارد می‌شویم؛ درست روبه‌روی ایستگاه اتوبوسرانی. ورودی مدرن است کمی پیش‌تر که می‌رویم بافت کهن هویدا می‌شود.  به ما یادآور شده‌اند که از راسته خارج نشده و به کوچه‌ها و پیچ وخم‌های آنها وارد نشویم. بافت قدیمی، کوچه‌های بسیار پیچ‌درپیچ و خانه‌های مرمت نشده و گاه ناامن؛ همچنین خطر گم‌شدن در بافت مواردی بود که به ما گوشزد شده بود. 

راسته به‌خودی‌خود دارای خانه‌های مرمت‌شده، هتل، رستوران، موزه و. . . است؛ آن‌قدر که حس کنجکاوی هر بیننده‌ای را اغنا کند. 

راسته را تا رسیدن به مقبره سیبویه (دانشمند ایرانی در علم صرف و نحو) یک‌بار می‌رویم و بازمی‌گردیم. 
مقبره  بی‌بی دختران و مسجد مشیر. . . 

مجموعه هتل نیایش؛ ‌مهمانداری به سبک ایرانی 

هتل نیایش در یک مجموعه سه‌قسمتی و بافاصله کمی از هم  در راسته «سنگ سیاه» قرار دارد؛ خانه‌های قدیمی بازمانده از دوره قاجار که بازسازی‌شده و به شکل هتلی زیبا پذیرای ‌مهمانان است.‌ مهمانان این مجموعه اگرچه بیشتر گردشگران خارجی هستند اما فضای زیبا و خلوت دلنشین آن نوستالژیک روزهای دور است که هر بیننده ایرانی‌ای را مجذوب می‌کند.

 قیمت‌ هتل، رستوران، چایخانه و کافی‌شاپ اینجا شبیه هتل‌های دیگر شهر است.  در این مجموعه از اتاق‌های مدرن تا سنتی‌ترین اتاق‌ها با امکاناتی به روز قابل‌ دیدن است. می‌شود زیر یک آلاچیق نشست یا در حیاط یک‌ خانه قدیمی قهوه خورد یا حتی در پشت‌بام هتل چای را زیر سایه سیاه‌چادرهای عشایر نوشید. 

موزه مشکین‌فام و خانه فروغ‌الملک؛ اینجا موزه هنر معاصر شیراز است موزه مشکین‌فام در خانه فروغ‌الملک برپاشده است؛ درست پشت مقبره بی‌بی دختران در راسته «سنگ سیاه». سال‌هاست که این موزه با به نمایش درآوردن مجموعه بی‌نظیری از عکس، نقاشی، آثار حجاری و نقش برجسته، خوشنویسی از هنرمندان معاصر فارس و خانواده مشکین‌فام پذیرای هنردوستان است.

معماری خاص خانه که به نظر از معدود خانه‌های با معماری به سبک اندرونی و بیرونی است از زیبایی و عظمت منحصربه‌فردی برخوردار است. بنا که حدود یکهزار و  100 متر است شامل طبقه همکف، دوم و زیرزمین و عمارت شاه‌نشین، حوض‌خانه، حمام، آشپزخانه، اتاق آینه و... است. 

این مجموعه ارزشمند پیشنهاد ویژه ماست.

خانه سعادت؛ مرکز هنرهای دستی 
مجموعه‌ای بی‌نظیر از کارگاه‌های خاتم، معرق،  قلم‌زنی، پیکرتراشی، چرم، نگارگری و... . خانه‌ای بر جای مانده از دوران قاجاریه؛ اینجا خانه سعادت است. 

خانه قدیمی است و مانند بسیاری از خانه‌های این مجموعه از جمله معماری خانه‌های حیاط مرکز محسوب می‌شود. جنب و جوشی در جای‌جای این مجموعه قابل‌ دیدن است. در هر اتاق آن کارگاهی برپاست؛ کلاس‌های آموزشی پررونق و پویاست. یکی از اساتید می‌گوید بخشی از  محصولات خاتم، معرق و چوب ارائه‌ شده در بازار در این محل تهیه  می‌شود. کلاس آموزش خاتم رایگان است. همچنین امکان خرید محصولات و بازدید از کلاس‌ها و کارگاه‌ها وجود دارد. 

خانه پرهامی؛ طعم کلم‌پلوی شیرازی 
کلم‌پلوی خانم پرهامی بین مشتریان رستوران دنج و هتل کوچک خانه پرهامی زبانزد است. بعد از یک روز گشت‌وگذار در محله «سنگ سیاه» خوب است برای خوردن ناهار، فضای دنج و دلنشین و غذای خانگی خانه پرهامی را امتحان کنید. این خانه کوچک با قدمتی 200‌ساله در دوطبقه و شش اتاق به‌صورت هتل‌رستوران، فضایی آرام و دنج را فراهم می‌کند که تنها در خانه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها می‌توان آن را تجربه کرد. عرقیات طبیعی شیراز، بستنی و فالوده شیرازی، کلم‌پلو و خورش ماست شیرازی را فراموش نکنید. هزینه‌های اینجا نیز کاملا مناسب است. 

خیابان لطفعلی‌خان زند، روبه‌روی مسجد نصیرالملک.

کارگاه روح چوب ؛  زیبایی هنر طبیعت

اگر گذرتان به بازار وکیل افتاد، پس از محصور شدن در مجموعه رنگ‌ها، پارچه‌ها، ادویه‌جات و صنایع‌دستی، خوب است به کارگاه روح چوب هم سری بزنید؛ هنر بکر و زیبایی که به‌یقین روح‌تان را نوازش خواهد داد. 

استفاده از چوب‌هایی که به نظر دورریختنی هستند؛ هنر یافتن روح چوب نهفته در چوب... 
بازار وکیل، روبه‌روی مدرسه آقا بابا خان، طبقه فوقانی، تیمچه نمازی. 
شیراز، خیابان قصر دشت، کوچه‌باغ‌هایی به سبک دیروز 
خیابان قصردشت شیراز به باغ‌هایی که دو سمت خیابان را احاطه کرده‌اند، معروف است اما بی‌گمان کمتر کسی  که اهل شیراز نباشد می‌تواند تصور کند که در انتهای بسیاری از این کوچه‌ها کوچه‌باغ‌هایی وجود دارد که هوش از سر انسان می‌رباید. کافی است از خودروی‌تان پیاده شوید و میان این کوچه‌های خاکی راه بروید، فاصله شما از شیراز امروز کمتر از پنج دقیقه است. 
 شما هنوز در شیراز هستید...

شیراز از نگاهی دیگر

برای خیلی‌ها شیراز خلاصه می‌شود در حافظ و سعدی اما خشت به خشت این شهر با خود تاریخ و فرهنگی را همراه دارد که شنیدنی است. در این گزارش سعی کرده‌ایم شیراز را از منظری بخوانیم که کمتر دیده‌ شده و حکایتی بگوییم که کمتر شنیده شده است. 

گذر سنگ سیاه؛ گوهری که  می‌رفت در سایه شهرنشینی مدرن گم شود 
شاید تا چندی پیش کمتر کسی تمایل داشت از این راسته دیدن کند، کمتر از آن شنیده می‌شد و کمتر گروه گردشگری را می‌شد آن حوالی دید اما اکنون اگر در این راسته قدم بزنید، حتما گروه‌های کوچک و بزرگ گردشگرانی را می بینید که اگرچه ایرانی نیستند اما با شوق سنگ‌فرش کوچه را طی می‌کنند تا قسمتی از تاریخ برجای‌مانده این شهر را ببینند.

 راسته را از خیابان منتهی به حرم شاه‌چراغ (ع) وارد می‌شویم؛ درست روبه‌روی ایستگاه اتوبوسرانی. ورودی مدرن است کمی پیش‌تر که می‌رویم بافت کهن هویدا می‌شود.  به ما یادآور شده‌اند که از راسته خارج نشده و به کوچه‌ها و پیچ وخم‌های آنها وارد نشویم. بافت قدیمی، کوچه‌های بسیار پیچ‌درپیچ و خانه‌های مرمت نشده و گاه ناامن؛ همچنین خطر گم‌شدن در بافت مواردی بود که به ما گوشزد شده بود. 

راسته به‌خودی‌خود دارای خانه‌های مرمت‌شده، هتل، رستوران، موزه و. . . است؛ آن‌قدر که حس کنجکاوی هر بیننده‌ای را اغنا کند. 

راسته را تا رسیدن به مقبره سیبویه (دانشمند ایرانی در علم صرف و نحو) یک‌بار می‌رویم و بازمی‌گردیم. 
مقبره  بی‌بی دختران و مسجد مشیر. . . 

مجموعه هتل نیایش؛ ‌مهمانداری به سبک ایرانی 

هتل نیایش در یک مجموعه سه‌قسمتی و بافاصله کمی از هم  در راسته «سنگ سیاه» قرار دارد؛ خانه‌های قدیمی بازمانده از دوره قاجار که بازسازی‌شده و به شکل هتلی زیبا پذیرای ‌مهمانان است.‌ مهمانان این مجموعه اگرچه بیشتر گردشگران خارجی هستند اما فضای زیبا و خلوت دلنشین آن نوستالژیک روزهای دور است که هر بیننده ایرانی‌ای را مجذوب می‌کند.

 قیمت‌ هتل، رستوران، چایخانه و کافی‌شاپ اینجا شبیه هتل‌های دیگر شهر است.  در این مجموعه از اتاق‌های مدرن تا سنتی‌ترین اتاق‌ها با امکاناتی به روز قابل‌ دیدن است. می‌شود زیر یک آلاچیق نشست یا در حیاط یک‌ خانه قدیمی قهوه خورد یا حتی در پشت‌بام هتل چای را زیر سایه سیاه‌چادرهای عشایر نوشید. 

موزه مشکین‌فام و خانه فروغ‌الملک؛ اینجا موزه هنر معاصر شیراز است موزه مشکین‌فام در خانه فروغ‌الملک برپاشده است؛ درست پشت مقبره بی‌بی دختران در راسته «سنگ سیاه». سال‌هاست که این موزه با به نمایش درآوردن مجموعه بی‌نظیری از عکس، نقاشی، آثار حجاری و نقش برجسته، خوشنویسی از هنرمندان معاصر فارس و خانواده مشکین‌فام پذیرای هنردوستان است.

معماری خاص خانه که به نظر از معدود خانه‌های با معماری به سبک اندرونی و بیرونی است از زیبایی و عظمت منحصربه‌فردی برخوردار است. بنا که حدود یکهزار و  100 متر است شامل طبقه همکف، دوم و زیرزمین و عمارت شاه‌نشین، حوض‌خانه، حمام، آشپزخانه، اتاق آینه و... است. 

این مجموعه ارزشمند پیشنهاد ویژه ماست.

خانه سعادت؛ مرکز هنرهای دستی 
مجموعه‌ای بی‌نظیر از کارگاه‌های خاتم، معرق،  قلم‌زنی، پیکرتراشی، چرم، نگارگری و... . خانه‌ای بر جای مانده از دوران قاجاریه؛ اینجا خانه سعادت است. 

خانه قدیمی است و مانند بسیاری از خانه‌های این مجموعه از جمله معماری خانه‌های حیاط مرکز محسوب می‌شود. جنب و جوشی در جای‌جای این مجموعه قابل‌ دیدن است. در هر اتاق آن کارگاهی برپاست؛ کلاس‌های آموزشی پررونق و پویاست. یکی از اساتید می‌گوید بخشی از  محصولات خاتم، معرق و چوب ارائه‌ شده در بازار در این محل تهیه  می‌شود. کلاس آموزش خاتم رایگان است. همچنین امکان خرید محصولات و بازدید از کلاس‌ها و کارگاه‌ها وجود دارد. 

خانه پرهامی؛ طعم کلم‌پلوی شیرازی 
کلم‌پلوی خانم پرهامی بین مشتریان رستوران دنج و هتل کوچک خانه پرهامی زبانزد است. بعد از یک روز گشت‌وگذار در محله «سنگ سیاه» خوب است برای خوردن ناهار، فضای دنج و دلنشین و غذای خانگی خانه پرهامی را امتحان کنید. این خانه کوچک با قدمتی 200‌ساله در دوطبقه و شش اتاق به‌صورت هتل‌رستوران، فضایی آرام و دنج را فراهم می‌کند که تنها در خانه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها می‌توان آن را تجربه کرد. عرقیات طبیعی شیراز، بستنی و فالوده شیرازی، کلم‌پلو و خورش ماست شیرازی را فراموش نکنید. هزینه‌های اینجا نیز کاملا مناسب است. 

خیابان لطفعلی‌خان زند، روبه‌روی مسجد نصیرالملک.

کارگاه روح چوب ؛  زیبایی هنر طبیعت

اگر گذرتان به بازار وکیل افتاد، پس از محصور شدن در مجموعه رنگ‌ها، پارچه‌ها، ادویه‌جات و صنایع‌دستی، خوب است به کارگاه روح چوب هم سری بزنید؛ هنر بکر و زیبایی که به‌یقین روح‌تان را نوازش خواهد داد. 

استفاده از چوب‌هایی که به نظر دورریختنی هستند؛ هنر یافتن روح چوب نهفته در چوب... 
بازار وکیل، روبه‌روی مدرسه آقا بابا خان، طبقه فوقانی، تیمچه نمازی. 
شیراز، خیابان قصر دشت، کوچه‌باغ‌هایی به سبک دیروز 
خیابان قصردشت شیراز به باغ‌هایی که دو سمت خیابان را احاطه کرده‌اند، معروف است اما بی‌گمان کمتر کسی  که اهل شیراز نباشد می‌تواند تصور کند که در انتهای بسیاری از این کوچه‌ها کوچه‌باغ‌هایی وجود دارد که هوش از سر انسان می‌رباید. کافی است از خودروی‌تان پیاده شوید و میان این کوچه‌های خاکی راه بروید، فاصله شما از شیراز امروز کمتر از پنج دقیقه است. 
 شما هنوز در شیراز هستید...

عمارت مسعودیه

تهرانگردی: عمارت مسعودیه؛ یادگار قاجار

عمارت مسعودیه؛ باغی و عمارتی که در قلب شهر تهران، حکم طلا را دارد و از دوره قاجار تاکنون دستخوش تغییرات و رویدادهای بسیاری شده است اما همچنان عمارتی ارزشمند و باشکوه است. با پــــــارس گشــــــــت صدف  همراه باشید، تا بیشتر با این باغ عمارت آشنا شوید.

هر گاه کسی به فکر سفر به شیراز و اصفهان و کاشان می افتد، قطعا آنجا را با  عمارت‌ها و خانه‌های زیبایش که مملو از هنر گچبری، کاشیکاری، خطاطی و نقاشی دیواری است، به یاد می‌آورد. اما در همین تهران بزرگ، درست در مرکز شهر بین مغازه‌های خیابان اکباتان، باغی است که هنوز نفس می‌کشد و زیبایی باغ ایرانی را به نمایش گذاشته و عمارت آن نیز معماری و هنر قاجاری را در دل خود دارد. 

عمارت مسعودیه، بنایی است که تاریخچه ساخت آن مربوط به دوره قاجار می‌شود و در طول حیات خود کاربری‌های مختلفی داشته است. این عمارت چون به دستور مسعود میرزا ساخته شد، به نام مسعودیه معروف گردید. مسعود میرزا ملقب به ظل‌السطان، فرزند ارشد ناصرالدین شاه، چون مادرش از خاندان قاجاری نبود، به ولیعهدی انتخاب نشد. عمارت مسعودیه به علت موقعیت مکانی خود در میدان بهارستان، اتفاقات بسیاری را تجربه کرده است. در دوره جنبش مشروطه به علت اختلاف ظل‌السلطان با برادرش مظفرالدین شاه، این عمارت یکی از پایگاه‌های مشروطه‌خواهان بود. پس از مرگ ظل‌السلطان، مستوفی‌ الممالک این عمارت را خریداری نمود. با روی کار آمدن حکومت پهلوی، این عمارت چندین سال به عنوان  وزارت معارف و صنایع مستظرفه مورد استفاده قرار گرفت، سپس به مدت دو سال دانشکده افسری بود و بعد از آن، سال‌ها ساختمان وزارت آموزش و پرورش شد. پس از انقلاب نیز، دفتر کار آقایان رجایی و باهنر در آنجا بود.

 عمارت مسعودیه تا سالها پیش مهجور و ناشناس بود و کسی فکرش را نمی کرد که درست پشت میدان  بهارستان و در شلوغی و هیاهوی خیابان جمهوری، پشت سردری که نام میراث فرهنگی بر آن نوشته شده است،عمارت و باغی به این بزرگی و زیبایی وجود داشته باشد. باغی که خصوصیات باغ ایرانی را داراست و اثر معماری اروپایی بر عمارت و ساختمان‌هایش دیده می‌شود. مجموعه مسعودیه شامل عمارت دیوانخانه، عمارت سفره خانه، حیاط سیدجوادی، عمارت سیدجوادی، حیاط مشیری، عمارت مشیرالدوله، حیاط خلوت، عمارت حیاط خلوت، عمارت سر در پیاده رو، عمارت سر در کالسکه رو و باغ دیوان‌خانه است. مساحت اصلی باغ مسعودیه در ابتدا حدود چهل هزار متر مربع بوده، اما تغییرات و تصرفات در طول زمان مساحت باغ را به حدود ۲ هکتار رسانده است. این مجموعه در سال ۱۳۷۷ به عنوان آثار ملی در میراث فرهنگی ثبت و بخشی از آن مرمت گردید و در نوروز ۱۳۹۰ برای بازدید عموم افتتاح شد.

هنگام  ورود به مجموعه مسعودیه، روی در ورودی نشانی از معمار عمارت و ارادت وی به ظل‌السطان و همچنین سا ل تاسیس بنا را می‌بینید.

نود و پنج بنا گشت پس از الف و دویست                         ز قلی خان رضا چاکر ظلّ السلطان

البته روی در، اشعار دیگری نیز در مدح ظل‌السلطان و عمارت نوشته شده است. هنگامی که وارد باغ مسعودیه می شوید، در دو طرف مسیر کالسکه روی باغ، درختان بسیار بلندی که حکایت از قدمت و عمر بلند باغ دارند شما را به سمت استخر اصلی هدایت می کنند و سر در و نمای عمارت اصلی از لابه‌لای شاخه درختان پدیدار می شوند. در حال حاضر عمارت اصلی مرمت نشده و بازدید آن برای عموم امکان ندارد، اما باغ و عمارتهای دیگر به اندازه‌ای زیبا است که می‌توانید ساعت‌ها در آن گشت بزنید و عکاسی کنید. گلدان‌های شمعدانی که در گوشه کنار باغ و لبه حوض چیده شده است، حس ناب ایرانی بودن را در شما زنده می‌کند. در یکی از عمارت‌ها، کافه مسعودیه با فضای گرم و دوستانه‌اش، متفاوت از بسیاری از کافه‌های شهر است که عرقیات و دمنوش‌هایش مشهور است. اگر دوست دارید بیشتر در فضای دوره قاجاری قرار بگیرید، طبقه زیرین عمارت، عکاسخانه‌ای است که لباس‌های قاجاری تن شما می‌کند و عکس می‌گیرد. در عمارت دیگری نیز، سالن تماشاخانه است که تئاتر برگزار می‌شود. سایر ساختمان‌های مجموعه هم اکنون به گالری‌های فروش وسایل سنتی و زیورآلات دست‌ساز اختصاص داده شده است. عمارت مسعودیه را می‌توان، مجموعه فرهنگی-تاریخی نامید که نه تنها از ارزش تاریخی و معماری برخوردار است، بلکه می‌توان تغییرات فرهنگی در طول سه دوره قاجار، پهلوی و معاصر از عمارت فرزند ارشد شاه قاجاری تا فضای عمومی شهری برای شهروندان شهر تهران را در آن مشاهده کرد. 

علی رغم اینکه باغ عمارت مسعودیه در مرکز شهر (میدان بهارستان، خیابان اکباتان، تقاطع خیابان ملت) واقع شده است، اما دسترسی به آن بسیار ساده است و از ایستگاه ملت (خط 2 مترو) تنها چند دقیقه پیاده فاصله دارد.

روستای زرگر

زرگر، عجیب ترین روستای ایرانی!

همه ما ممکنه روستاهای خیلی زیبایی رو تو اقصی نقاط ایران دیده باشیم و بهشون سفر کرده باشیم، ولی مطمئنا، کمتر کسی ممکنه بدونه که  تو 100 کیلومتری غرب تهران، تو شهرستان آبیک استان قزوین، یه روستای عجیب هست، که یه قصه خیلی جالب داره، اونم اینه که اهالی این روستا، به زبون لاتین می‌نویسن و به رومانی(زرگری) صحبت می‌کنن، یعنی زبون مادریشونه، ولی در عین حال به زبون ترکی هم تسلط دارن. در واقع می‌شه گفت هم ایرانین، هم اروپایی. آدمای خیلی مهربونین که  از نظر ظاهری صورتاشون، هم شبیه آریایی‌هاست هم گلادیاتورها و وایکینگ‌ها. قد و قامتای بلندی دارن، شغلشون هم مثل خیلی از روستایی‌های دیگه غالبا دامداری و کشاورزیه، دینشون اسلامه، مذهبشون هم شیعه‌ست. خیلی مهمون نوازن و در ابتدای ورود از مسافرا با یه دوغ خنک پذیرایی می‌کنن. بسیار عاشق پیشه و وفادارن، یعنی وقتی زنی تو روستا شوهرش رو از دست می ده دیگه هیچ وقت ازدواج نمی کنه، یا مردی که ازدواج کرده هیچوقت به همسرش خیانت نمی‌کنه، وگرنه از روستا طرد می‌شه.
نکته مبهم و جالبی که وجود داره اینه که خودشون هم دقیق نمی‌دونن متعلق به کجای جهان هستن و اصلا چی شده که سر از ایران در آوردن و شدن یه رومانوی مسلمون شیعه ایرانی!!
تنها چیزی که قدیمیای روستا یادشون میاد اینه که وقتی جوون بودن یه پیرمردی تو روستاشون بوده، که به زبون روسی همه حساب کتاباشو انجام می‌داده. ولی بعد از مرگ اون دیگه زبون روسی به طور کلی بر می‌افته و کل اهالی روستا به زبون رومانی صحبت می‌کنن و به لاتین می‌نویسن.

تنها چیزی که قدیمیای روستا یادشون میاد اینه که وقتی جوون بودن یه پیرمردی تو روستاشون بوده، که به زبون روسی همه حساب کتاباشو انجام می‌داده. ولی بعد از مرگ اون دیگه زبون روسی به طور کلی بر می‌افته و کل اهالی روستا به زبون رومانی صحبت می‌کنن و به لاتین می‌نویسن.
تا اینکه یه روز بچه های تحصیلکرده این روستا تصمیم می‌گیرن یه کاری کنن، تا هم وطنای خودشون رو تو دنیا پیدا کنن، واسه همین، چند تا کلمه رو به زبون رومانو تو اینتر نت منتشر می‌کنن و از همه مردم جهان می خوان که هرکس می‌تونه این کلمه هارو ترجمه کنه، یا در واقع زبان رومانویی بلده، به ایران بیاد. کارشونم نتیجه می‌ده و بعد از گذشت چند ماه 3 نفر از فرانسه و انگلیس به ایران میان و کلی خوشحال می‌شن از اینکه هم وطن‌های خودشون رو تو ایران پیدا کرده بودن. طبق گفته اهالی زرگر، این 3 مسافر از خیرین و تجار بزرگ کشور خودشون بودن که‌‌ یتیم های زیادی رو هم تحت حمایتشون داشتن، ولی چیزی که براشون عجیب بوده این بوده که رومانی های ایران چرا مثل بقیه هموطناشون که حدود 18000 نفر میشن، تو اروپا تشکیلات ندارن و تو نشست سالیانه ترکیه حضور ندارن، یا اینکه چرا زبان رومانی رو با زبان ترکی و فارسی آمیخته کردن و اصالتش به شکلی که تو اروپا تلفظ می شه از دست رفته!

افسانه‌هایی در مورد رومانو

 به طور کلی می‌شه گفت رومانو ها آواره‌ اند و معلوم نیست از چه سرزمینی اومدن و اصلا چی شده که تو جهان پراکنده شدن. شخصی به نام سرهنگ تو اهالی آبادی زرگر هست، که از بقیه، به تاریخچه رومانو ها مسلط تره. اون می‌گه هیچ کس جز زرگر ها از زبان رومانی سر در نمیاره و حتی از این قضیه تو جنگ ایران و عراق هم استفاده می‌کردن و بیسیم چیا با این زبون با هم صحبت می‌کردن، تا عراقیا چیزی متوجه نشن. در ضمن می گه کسی قطعی نمیدونه که رومانی ها از کجا میان ولی یه افسانه هایی وجود داره، مثلا اینکه، رومانو ها طایفه‌ای هستن که از مرز های شمالی ایران وارد شدن و کم کم یکجا نشین شدن و مشغول به دامپروری. یه عده هم می‌گن اصالتا ایرانی‌اند و از سربازای شجاع  قزلباش شاه عباس صفوی بودن، یه عده هم می‌گن تو جنگ ایران و روم 200 نفر از رومانی ها به دست سربازای ایرانی اسیر می‌شن ولی چون اندام های قوی و ورزیده داشتن پادشاه ایران می بخشتشون و تو یه جایی در قزوین ساکن می‌شن. آخرین افسانه هم اینه که رومانی های ایران از بقایای کولی های اروپا هستن، واسه همین زرگر ها نمیدونن اصالتا اروپایی هستن یا ایرانی، ولی بیشتر خودشون رو ایرانی می‌دونن و خیلی هم به ایران عشق می‌ورزن.

دهکده های صخره ای جهان

گشتی تصویری در زیباترین شهرها و دهکده‌های صخره‌ای جهان

بشر برای ساختن اقامتگاه خود، هیچ سد و مانعی را برنمی‌تابد. چه در دل کویر و چه در قلمروی کوهستان، انسان همواره طبیعت را به چالش می‌کشد. شهرها و دهکده‌های کوچک و بزرگ بسیاری در گوشه و کنار جهان ساخته شده‌اند که این مبارزه طلبی را به خوبی به تصویر کشیده‌اند. آنها زیبا هستند، نه فقط به عنوان نمادی از اراده‌ی انسان، بلکه برای همراهی که خواه ناخواه با طبیعت پیرامون خود نشان داده‌اند.

شهرهایی که بر فراز صخره‌ها ساخته شده‌اند، نقشی هستند پر کشمکش که جدال بین طبیعت و انسان را به زیبایی به تصویر کشیده‌اند. موانعی طبیعی که اراده‌ی انسان را به مبارزه طلبیده و ظاهرا در نهایت مغلوب شده‌اند. اما اگر کمی دقیق‌تر به آنها بنگریم، نفوذ ظریف و تحسین برانگیزشان را بر بافت شهر مشاهده می‌کنیم. آنها نرم و عمیق با جریان زندگی انسان همگام شده‌ و به نوعی خود نیز در این بازی شریک هستند.

اما اینکه اساساً چرا انسان به ساخت شهرهایی این چنینی علاقه نشان داده، خود جای پرسش دارد. به نظر می‌رسد عمده دلیل این ساخت و ساز، مسائل دفاعی باشد. اکثریت قریب به اتفاق این شهرها در کنار رود یا دریا ساخته شده واز سمتی توسط آب احاطه شده‌اند.

شهری که بر فراز درّه یا پرتگاهی ساخته می‌شود، اشرافی کامل به محیط و به ویژه به پهنه‌های آبی اطراف خود دارد. این مسئله از نظر دفاعی دارای اهمیتی خاص است. شهرهایی هم که روی تپه‌ها بنا شده‌اند، به خوبی از عهده‌ی حفاظت از قلمروی خود برآمده و در برابر تهاجمات احتمالی دست بالا را داشته‌اند. همچنین اغلب آنها در کنار رودخانه‌های مهم منطقه بنیان گذاشته شده‌اند.

در ادامه و در قالب تصاویری دیدنی، به شماری از این شهرهای زیبا و تماشایی سر خواهیم زد. زندگی در آنها نیز همچون هر شهر دیگری جریان دارد. اما مناظری خیال انگیز و اتمسفری شاد و سرزنده ویژگی خاص و منحصر بفردی است که اغلب آنها به خاطر برخورداری از آن به خود می‌بالند.

ولیکو تیرنووُ (Velico Tarnovo)، بلغارستان

---

ریوماگیّوره (Riomaggiore)، ایتالیا

---

مانارولا (Manarola)، ایتالیا

---

سانتورینی، یونان

---

Azenhas do Mar، سینترا (Sintra)، پرتغال

---

قوکه‌مادور(Rocamadour)، فرانسه

---

روندا (Ronda)، اسپانیا

---

ورنازّا (Vernazza)، ایتالیا

---

پیتیلیانو(Pitigliano)، گروسِّتو(Grosseto)، ایتالیا

---

وِدی داوان (Wadi Dawan)، یمن

---

پیودائو(Piodao)، دهکده‌ای تاریخی در پرتغال

---

مِتِّئورا (Meteora)، یونان

---

ورنازّا، ایتالیا

---

بنیورجیو (Banyoregio)، ایتالیا

---

الحجاره، یمن

---

پوزیتانو، ایتالیا

---

بونیفَسیو (Bonifacio)، فرانسه

---

پیتیلیانو، ایتالیا

---

هِراز (Haraz)، یمن

---

گوقد (Gordes)، پرووَنس، جنوب فرانسه

---

مون سن میشل، فرانسه

---

رب تاون (Rab Town )، کروواسی

---

کوئِنکا (Cuenca)، اسپانیا

---

سَن مارینو (San Marino)

---

معلولا (Maaloula)، سوریه

---

اورید (Ohrid)، مقدونیه

امیدوارم شما نیز همچون ما، از این مناظر زیبا و دیدنی لذت برده باشید

سفری به شیراز

سفری به شهر عشاق (شهر حافظ و سعدی)

شیراز پایتخت فرهنگ و هنر و پاک ترین کلان شهر ایرانه و زادگاه بسیاری از بزرگان هنر و دانش و عرفان مثل حافظ و سعدی بوده و همین برای معرفی این شهر زیبا کافیه. علاوه بر این که کلی بنای تاریخی با ارزش و باغ های زیبا داره مردمش هم خیلی با صفا و مهربون و مهمون نوازند.
از جاذبه های دیدنی که نباید از دست داد می‌شه به شهر گور که تنها شهر دایره‌ای جهانه، مسجد نصیرالملک که مسجدی از شیشه های رنگی در محله گود عربان، ارگ کریمخانی که یکی از خاص ترین و زیباترین بناهای تاریخی این شهر، باغ ارم که با سروهای سر به فلک کشیده اش یکی از زیباترین باغ های ایرانه، دریاچه مهارلو که تو هر فصل یه رنگه و شاهچراغ که مهمترین جاذبه مذهبی شهرِ و خیلی جاهای دیدنی دیگه اشاره کرد.

پیشنهاد میکنیم یه سری هم به روستای قلات بزنین که بسیار سرسبز و زیباست و توش یه کلیسای خیلی قدیمی داره.
این شهر جاذبه‌های بسیار زیاد دیگه ای هم داره مثل بازار وکیل، خانه زینت الملوک، ‌باغ جهان نما، باغ عفیف آباد، سرای مشیر، ‌دروازه قرآن، عمارت شاپوری، نارنجستان قوام، و موزه تاریخ طبیعی.

باغ زیبای ارم مسجد نصیرالملک دریاچه مهارلو آرامگاه شاهچراغ ارگ کریم خانی

برای سفر کردن به این شهر اگه بخواین زمینی برید یا از ماشین شخصی یا اتوبوس استفاده کنین باید مسیر جاده ای 946 کیلومتری رو که از شهر های قم، کاشان، اصفهان، نجف آباد و شهرضا می‌گذره رو طی کنین. اگه بخواین با قطار برین هر روز قطار مستقیم تهران به شیراز حرکت داره و اگه بخواین با هواپیما برید فرودگاه بین المللی دستغیب شیراز 25 پرواز ورودی و خروجی داخلی به اکثر شهرهای ایران داره. شهر شیراز 3 ورودی شرقی و غربی و شمالی داره که معروف‌ترین ورودیش دروازه قرآنِ و داستانش از این قراره که کاروان‌های قدیمی برای ورود و خروجشون از زیر قرآن رد میشدن.

هیچی بهتر از مهمون شدن به خونه یه شیرازی نیست ولی اگه این موقعیت براتون فراهم نبود و خواستین اونجا اقامت کنین این شهر هتل‌های خیلی خوبی داره.

مثلا هتل چمران که مرتفع‌ترین هتل شیرازِ و از تو کافه‌ش می تونین نمای کلی شهر رو ببینین هتل هما که یکی از شیک ترین و گرون‌ترین هتل های شیراز، هتل شیراز که دسترسیش به بافت تاریخی شهر راحت‌تر از بقیه هتل‌هاست یا هتل پارس که یکی از مجلل‌ترین و خاص ترین معماری‌ها رو با دو برج روبروی هم داره. حالا اگه دوست داشتین کمتر هزینه کنین تو یه هتل متوسط و مناسب و تر و تمیز اقامت کنین هتل‌های جام جم، پرسپولیس و رودکی رو پیشنهاد می‌کنیم. اگر هم دوست داشتین یه فضای کاملا سنتی رو تجربه کنین هتل سنتی نیایش بهترین انتخابه .

شیراز یه عالمه خوراکی های خوشمزه داره مثلا یه آشی داره که برای صبحانه میخورنش و شما هم اگه بخواین به سبک اونا صبحانه بخورین باید صبح زود به آش شمس تو خیابان شمس یه سر بزنین و یه آش خوشمزه نوش جان کنین.

مشهورترین غذای شیراز کلم پلو با گوشتهای قل قلیه که بهترینش رو می‌تونین توی رستوران صوفی ستارخان میل کنین. کبابهای شرزه تو بازار وکیل هم خیلی خوب و خوشمزه‌ست. یکی دیگه از رستوران‌های بزرگ شیراز هفت خوان هست با هفت طبقه که تنوع غذائیه زیادی داره و همه جور غذا رو می‌تونین پیدا کنین ضمنا حلوا شیرازی های این رستوران هم خیلی معروفه. اگه فست فود خور هستین می‌تونین به فست فود نمک که دکور خاصی شبیه به سنگهای نمک داره سر بزنین.
معروف‌ترین خوراکیه شیراز فالوده با مخلوط عرقیات هست که قدیمی ترینش رو در جمشیدیان روبروی ارگ کریمخانی می‌تونین میل کنین. بهترین بستنی شیراز رو هم می‌تونین از بابا بستنی که دو شعبه توی بلوار ارم و قدوسی غربی داره بگیرین.
شیرازی‌ها علاقه خاصی به کافه دارن و کلی کافه دیدنی دارن که میشه تایمی رو اونجا استراحت کرد و قهوه با یه چیزکیک خوشمزه خورد مثل کافه های فروغ و استریت لانژ که بهترین صبحانه شیراز رو هم داره.

اگه گشتی توی بازار سنتی وکیل شیراز بزنین، می‌تونین انواع صنایع دستی معروف این شهر مثل خاتم کاری، منبت کاری، نقره کاری، گلیم و گبه و... رو ببینین و خریداری کنین. عرقیات سنتی، آبلیمو و آّبغوره شیراز که مرغوب‌ترین و پرطرفدارترین سوغاتی این شهر هست رو می‌تونین از روبروی ارگ کریمخان تهیه کنین، اغلب این عرقیات مصرف دارویی هم دارن. یکی دیگه از سوغاتی‌های معروف این شهر مسقطیه که بهترینش رو توی شیرینی فروشی کامران توی خیابون قصرالدشت می‌شه پیدا کرد و نون یوخه که طرفدارای زیادی داره و خوشمزه ترینش رو نون یوخه کشاورز توی خیابون هوابرد داره.
بهترین مرکز خریدهای شیراز هم حافظ و ستاره فارس توی عفیف آبادِ که برای خرید بهتون پیشنهاد می‌کنیم.

پل های تاریخی ایران

عجیب‌ترین پل‌های تاریخی ایران

ایران سرزمینی است که علاوه بر برخورداری از جاذبه های گردشگری دیدنی از عجایبی هم چون طولانی ترین پل تاریخی تا پل سنگی برخوردار است.

اگر به شهرهای ایران زمین سفر کرده باشید به طور حتم در بعضی از این شهرها چشمتان به پل های تاریخی افتاده است. پل های منحصر به فردی که در گذشته تنها راه ارتباطی به حساب می آمدند و بیشترشان کارایغی نظامی و تجاری داشتند. خیلی از کسانی که به این پل ها خیره می شوند، متعجب می مانند، چرا که ساخت بیشتر آنها به سالیان دور بازمی گردد اما معماران و سازندگان هنرمند این پل های تاریخی، با مهارت خاصی موفق شده اند با در اختیار داشتن ساده ترین امکانات، این پل های با دوام و مقاوم را بسازند. 

از بابا رکن الدین تا خواجو

حتما خیلی ها نام این پل را شنیده اند؛ پل خواجو. زیباترین پل تاریخی ایران که در استان اصفهان قرار دارد و در زمان شاه عباس صفوی ساخته شده.

این پل را در طول تاریخ به اسامی زیادی می شناختند، پل بابا رکن الدین، پل حسن آباد، پل شیراز و پل شاهی، اما حالا این پل را مردم با نام پل خواجو می شناسند. به گفته شهرام امیری کارشناس میراث فرهنگی استان اصفهان، پل خواجو کاربردی دو منظوره داشته. «این پل علاوه بر اتصال دو مسیر به یکدیگر، نقش سد را هم روی رودخانه زاینده رود داشته است. یعنی زمانی که دهانه های زیر پل بسته می شد پل مثل یک سد عمل می کرد و جلوی جریان آب را می گرفت.»

یکی از جاذبه های این پل ساختمان شاهی است که در وسط آن قرار دارد که با معماری خاصی ساخته شده است. «کاشیکاری هایی که در این ساختمان به کار رفته، نظر هر بینده ای را به خود جلب می کند، در سمت شرق پل هم پایه ها به شکل پلکانی است و مردم هنگام بازدید از این پل، روی پلکان آن می نشینند.»

البته در سمت غرب پل پایه های به شکل آب شکنی و زاویه دار است و همین موضوع، زیبایی پل خواجو را صدچندان کرده. «طول پل خواجو به 150 متر می رسد. معماران کف رودخانه، یعنی جایی که پل روی آن احداث شده بود را سنگفرش کردند. این کار هم زیبایی پل را بیشتر کرده و هم از تخریب کف رودخانه جلوگیری کرده است.»

به گفته آقای امیری این پل به خاطر کاشیکاری و معماری خاصی که دارد شهرت زیادی پیدا کرده و امروزه خیلی ها برای بازدید این پل راهی اصفهان می شوند.

شکسته سنگی

در قدیم رسم بر این بوده که در ساختن پل در ابتدا پایه های آن را از سنگ می ساختند و طاق پل را از آجر و ساروج، اما اگر سفری به جنوب خرم آباد داشته باشید با پل عجیبی روبرو خواهید شد. پلی که مردم آن را به اسم پل شاپوری یا پل شکسته می شناسند.

«شاید برایتان عجیب باشد اگر بدانید این پل، تنها از سنگ و ساروج ساخته شده و همین موضوع جذابیت این پل را بالا برده.»

اما در میان همه این پل ها، پل شاپوری تنها پلی است که همه قسمت های آن از سنگ و ساروج ساخته شده است، حتی طاق آن «سنگ های به کار رفته در این پل، از قلوه ها و لاشه سنگ های رودخانه ای است و سازندگان این پل، از سنگ های بلوک قرمز برای سنگفرش کف پل استفاده کرده اند که در حال حاضر در اثر فرسایش آب از حالت اولیه و طبیعی خود خارج شده اند.»

این پل 27 دهانه دارد و طول آن به 270 متر و عرض آن به 7 متر می رسد. اگر دنبال ارتفاع پل هم هستید باید بگوییم این پل ارتفاعی کمتر از 12 متر دارد. «قدمت این پل به دوران ساسانی باز می گردد و این پل غرب استان لرستان را به شرق آن متصل می کرده است.»

پل 1700 ساله

اگر میان همه پل های منحصر به فرد ایران به دنبال قدیمی ترین پل می گردید باید به دزفول بروید، منطقه ای که در آن روی رودخانه دز، پلی ساخته شد که قدمت آن به دوران ساسانیان بازمی گردد، یعنی چیزی در حدود 1700 سال پیش.

«این پل به دستور شاپور اول ساخته شد و در آن زمان دزفول و اندیمشک را به هم وصل می کرد.» این حرف ها را پرویز پورفرخی مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خوزستان به زبان می آورد. او ادامه می دهد: «این پل حدود 370 متر طول دارد و عرض آن هم 9 متر است، این پل تاریخی از یک دهانه کوچک و بزرگ تشکیل شده که در حال حاضر 17 دهانه از این پل باقی مانده است و این دهانه ها در مسیر آبروی رودخانه نیستند.»

پل تاریخی دزفول حدود 4 متر ارتفاع دارد و سازندگان آن برای ساخت پایه های پل از سنگ و ساروج و در قسمت های دیگر آن از آجر و ساروج استفاده کرده اند. «پل دزفول به خاطر قدیمی بودن آن در سال 1310 در فهرست آثار ملی قرار گرفت.»

پایتخت پل های تاریخی ایران

لرستان سرزمین پل های تاریخی ایران زمین است چرا که در این استان بیش از 77 پل تاریخی به ثبت رسیده که قدمت آنها به دوران اشکانیان، ساسانیان، دوران اسلامی و قاجار بازمی گردد.

به اعتقاد کارشناسان میراث فرهنگی بعد از اهرام ثلاثه مصر که بزرگ ترین بناهای سنگی جهان هستند، پل های تاریخی لرستان دومین بناهای سنگی به جا مانده از دوران گذشته به حساب می آیند. عطاءالله حسن پور کارشناس ارشد باستان شناسی و مدیر روابط عمومی میراث فرهنگی استان لرستان در این باره می گوید: «پل هایی که در استان لرستان ساخته شده اند هم از جهت شیوه ساخت و استحکام و هم از نظر زیبایی منحصر به فرد هستند، درباره چگونگی ساخت بعضی از این بناهای تاریخی هنوز سوال هایی وجوددارد که بی پاسخ مانده اند.»

شاید گذرتان به این استان افتاده و نمونه هایی از این پل ها را دیده باشید، با دیدن این پل های سنگی اولین سوالی که در ذهن هر بیننده ای شکل می گیرد این است که در روزگاران گذشته، مردم با داشتن امکانات و وسایل محدود چطور توانسته اند چنین پل های عظیمی را روی رودخانه های خروشان بسازند. «پل هایی که تا به امروز محکم و مقاوم روی رودخانه ها جا خوش کرده اند و شاید تنها گذر زمان باعث تخریب قسمت هایی از این پل ها شده باشد.»

مادر پل های ایران

در 35 کیلومتری شهر خرم آباد بزرگترین پل تاریخی ایران سال هاست که جا خوش کرده است.

این پل در قرن چهارم هجری قمری به دستور شخصی به نام «ابونجم بدر ابن حسنویه» از حاکمان دوره آل حسنویه ساخته شد. پلی که طول آن به 340 متر می رسد. عطاء الله حسن پور کارشناس باشتانشناسی استان لرستان در این باره می گوید: «این پل به کشکان معروف است چرا که روی رودخانه ای با همین نام ساخته شد. ارتفاع کشکان از زمین در حدود 20 و عرض آن 7 متر است.»

پل کشکان بسیار بزرگ است و همین خصوصیت باعث شده که باستان شناسان به آن لقب «مادر پل های ایران» را بدهند.

پل کشکان درگذشته بسیار پر رفت و آمد بوده و راه قدیمی شهر شاپور خواست را به مناطق غرب استان لرستان متصل می کرد. «این پل به گویش لری کشکو تلفظ می شود و از این پل کتیبه سنگی به جا مانده که براساس آن ساخت این پل 10 سال طول کشیده است.»

حالا این کتیبه در موزه «ضلع افلاک» خرم آباد نگهداری می شود. به گفته آقای حسن پور این پل دارای 12 طاق بوده که سه دهنه از این طاق ها به مرور زمان تخریب شده است. «پایه های پل از سنگ های بزرگ و تراش خورده و مصالحی همانند گچ، سنگ و آجر ساخته شده است.»

پلی به اندازه ساختمان 12 طبقه

بلندترین و مرتفع ترین پل استان لرستان به حساب می آید. ارتفاع آن به 26 متر می رسد و به اعتقاد اهالی لرستان در هنگام نگاه کردن به آن کلاه از سر انسان به زمین می افتد.

اینها که گفتیم بخشی از مشخصات «پل کلهر ممولان» است. پلی که در شهرستان پلدختر و در 60 کیلومتری جاده خرم آباد به خوزستان واقع شده. به گفته آقای حسن پور عرض این پل به 10 متر و طول آن به 151 متر می رسد. «اگر این پل را با آسمانخراش های امروزی مقایسه کنید متوجه خواهید شد که ارتفاع این پل به اندازه یک ساختمان 12 طبقه است.»

این پل هم از شاهکارهای حکومت آل حسنویه به حساب می آید و از کتیبه ای که از کلهر ممولان به جا مانده می شود فهمید این پل در تاریخ 384 هجری قمری ساخته شده. آن هم از آجر و سنگ. «البته سازندگان این پل برای اینکه استحکام آن بالا برود در کنار سنگ و آجر از ساروج هم استفاده کرده اند تا مبادا در گذر زمان پل ریزش کند و از بین برود.»

پل ممولان هم روی رودخانه کشکان ساخته شده است و در گذشته مورد استفاده خیلی از اهالی این منطقه بود و رفت و آمد آنها را آسان کرده بود. «یکی از نکات شگفت انگیز این پل، وجود سکویی در داخل پل است که این سکو از 12 پله ساخته شده اما هنوز کاربرد این پله ها مشخص نشده است.»

پلی که از زیر خاک قد علم کرد

البته پل های تاریخی فقط محدود به استان لرستان نمی شوند، چرا که اگر سری به هرمزگان بزنید با پل منحصر به فرد دیگری آشنا خواهید شد.

پل لاتیدان. پلی که در زمان صفویان به دستور شاه عباس ساخته شد. مهدی نوروزی کارشناس روابط عمومی میراث فرهنگی استان هرمزگان درباره این پل قدیمی می گوید: «این پل در ابتدا جنبه نظامی داشته است. چرا که نظامیان به قصد فتح بندرعباس، جزایر قشم و هرمز شروع به ساختن این پل کردند.» 

اما بعدها لاتیدان به پلی تجاری تبدیل شد و کاروان های زیادی از آن عبور می کردند. «محلی که پل در آن واقع شده، محل رویش گیاهی به نام لاتی است. به همین خاطر، این پل لاتیدان یعنی محل گیاه لاتی نامیده شده.»

برای گذر از روی این پل، باید خودتان را حسابی آماده کنید، چرا که باید مسیری به طول یک کیلومتر را برای گذر از پل پشت سربگذارید. به گفته آقای نوروزی، این پل سال ها در زیر خاک مدفون بود اما در سال 1372 بر اثر وقوع یک سیلاب در نزدیکی روستای نیم کار واقع در شهرستان خمیر هرمزگان، ناگهان پلی طولانی از دل خاک سر بیرون آورد. «این پل روی رودخانه کول در جاده لار واقع شده بود، در ازای این پل سه برابر سی و سه پل اصفهان است و بیشتر از سنگ های بی شکل ساخته شده است.»

گاومیشان با دهانه ای بزرگ

در جنوبی ترین نقطه لرستان و در نزدیکی مرز ایلام یعنی در حدود 30 کیلومتری شهرستان پلدختر، پل گاومیشان واقع شده است.

«پل گاومیشان هم در سده چهارم هجری قمری و به دستور ابونجم بدر ابن حسنویه روی رودخانه پرخروش سمیرم ساخته شد. جالب است بدانید عرض دهانه این پل به 43 متر و 20 سانتیمتر می رسد، «اگر بخواهیم عرض دهانه این پل را با طاق کسری (ایوان مدائن) مقایسه کنیم آن وقت است که به اهمیت قوس و دهانه این پل پی می بریم. 

چرا که عرض دهانه طاق کسری حدود 25 متر است که همین موضوع طاق کسری را به دارا بودن بزرگترین دهانه معماری جهان معروف کرده اما اگر نگاهی روی این پل بیندازید متوجه خواهید شد که دهانه پل گاومیشان که از سنگ و آجر و ساروج ساخته شده بزرگترین دهانه معماری جهان را دارد.» چگونگی  ساخت دهانه ای با این اندازه روی رودخانه خروشان سمیرم سوالی است که تنها معماران سده چهارم هجری ایران از پاسخ به آن باخبر هستند.

«طاق کسری روی زمینی صاف و هموار ساخته شده اما بنای تاریخی گاومیشان با زحمت زیادی روی رودخانه ساخته شده و همین موضوع اهمیت پل را بیشتر کرده است.» به گفته آقای حسن پور این پل شاهکار معماری روی آب است و نباید به سادگی از کنار آن گذشت. پلی که 175 متر طول و 8 متر عرض دارد و ارتفاع آن به 21 متر می رسد. «محال است که گردشگران به این منطقه بیایند و از این پل دیدن نکنند.

فینارود خلخال

فینارود خلخال، نقطه تلاقی جنگل،کوهستان و دریاچه

خلخال این روز ها برای بیشتر طبیعت دوستان و گردشگران ایراین نامی آشنا است. اما شاید کمتر کسی نام منطقه گردشگری فینارود خلخال که یکی از زیباترین مناطق گردشگری بکر در جنوب شهر خلخال است را شنیده باشد. این منطقه که در نزدیکی روستای خوجین واقع شده است در روز های گرم تابستان مکانی خوش اب و هوا برای گذراندن اوقات فراغت است..
منطقه ی زیبای فینارود خلخال که به دلیل وجود چندین سد که دریاچه های کوچک و زیبایی را ساخته اند و آب هوای خنکش در تابسان پذیرای بسیاری از گردشگران اسست. در این منطقه گردشگری علاوه بر این ها شما جنگل های سرسبز و بکری را می بیندی که یم توانید ساعت ها در آن پیاده روی کنید.
این منطقه با آب و هوای مطبوع و خنک و چشم‌اندازهای جنگلی و مرتعی زیبایی در فصل گرما و تابستان انچنان هوای دلپذیری دارد که همه را به سوی خود می کشد.
فینارود را می توان محل تلاقی جنگل و کوهستان و مرتع در یک نقطه دانست. چشم انداز بی بدیلی را می سازد و به علت قرار گرفتن دریاچه سد فینارود در همین منطقه امکان شنا کردن و ماهیگیری در ان، جاذبه بی نظیر گردشگری است.
زمین‌های کشاورزی در این منطقه بسار زیاد است که خودش یک چشم انداز زیبا را خلق می کند. روستاییان خوش برخورد و مهمان نواز نیز می توانند برای گردشگران میزبانان خوبی باشند. در ارتفاعات این منطقه گردشگری با تلاش درختان بادام و سایر گونه‌های جنگلی جلوه خاصی به آن بخشیده است. وجود گیاهان دارویی غنی در این منطقه خودش سوغات خوبی برای هر گردشگری است.
بکر بودن این منطقه موجب شده که بسیاری از گردشگران برای گذراندن ساعاتی دلپذیر در دل طبیعت و در دامان کوهستان و جنگل زیبا و هوای خنک به این نقطه سفر کنند. به هر صورت در این روز های گرم تابستانی ما به شما پیشنهاد می کنیم برای چند روز هم که شده به این منطقه بروید. در دریاچه شنا کنید در جنگل هایش پیاده روی کنید و از هوای پاک و سالم کوهستانی اش لذت ببرید

پیاده روی بر فراز جنگل

پیاده روی رویایی بر فراز جنگلهای آفریقا

باغ Kirstenbosch در کیپ تاون افریقای جنوبی، اولین باغ گیاهی در جهان است که در میراث جهانی طبیعی گنجانده شده است. این باغ پهناور در سال 1913 به بهره برداری رسیده.
در ماه می سال 2014 به مناسبت 100 ساله شدن این باغ، پلی عظیم و مرتفع بر بالای درختان این باغ احداث شد که گردشگران با عبور از روی آن بر فراز درختان این باغ پیاده روی خواهند کرد و دیدی کامل به تمام این باغ زیبا خواهند داشت.
این پل منحی با الگو برداری از بدن مار، با استفاده از فولاد و چوب ساخته شده است
این باغ حدود 5 هزار نوع گیاه را در خود جای داده است و یکی از بزرگ ترین موزه های گیاه شناسی دنیا به شمار می رود.

خانه درختی

خانه‌ای که از۱۵۰درخت ساخته شد!

یک هنرمند ایتالیایی از ۱۵۰ درخت غول‌پیکر برای طراحی خانه‌اش استفاده کرده است! این درختان علاوه بر زیبا کردن نمای خانه، در تمیز کردن هوا هم موثر هستند.