نپال

کشور فوق‌العاده زیبایی که میان هند و چین ،”ساندویچ” شده است !

نپال کشوری واقع در آسیا است که به اصطلاح جهانگردان، میان دو قدرت هند و چین ،”ساندویچ” شده است اما با این وجود برای حفظ فرهنگ خودش همیشه در تلاش است.
پال سرزمینی رویایی است که از ۱۴ قله بلند جهان ۸ تای آن را در خود جای داده  و برای مثال از قله “اورست” می توان نام برد که با ۸ هزار و ۸۵۰ متر ارتفاع بر آسمان بوسه زده است.

نپال امسال در مجله “نشنال جئوگرافیک ” در مکان ششم فهرست پیشنهادی سفر در سال ۲۰۱۶ قرار گرفته است.

“گیانگ هوآنگ” عکاسی است که در جدیدترین سفرش به نپال عکسهای تماشایی از چشم اندازهای طبیعی نپال گرفته است که در کنار نکات جالبی از این سرزمین آنها را مشاهده خواهید کرد.

“لامبینی” مکانی در نپال است که گمان می رود محل تولد بودا باشد.نپال کشوری است که پرتراکم ترین سرزمین دارای میراث جهانی است.

Sagaramatha نام اورست در نپال است که به معنی “پیشانی آسمان” است.

در این کشور تنها در روز ۱۲ ساعت برق فراهم است.

تنها ۴۴ درصد مردم نپال به زبان رسمی کشور،”نپالی” صحبت می کنند.در این کشور ۱۲۵ گروه و قومیت متفاوت وجود دارد.

در سال ۲۰۰۸ سلطه پادشاهی در نپال پایان یافت.

ببر بنگال،پاندای قرمز و گربه وحشی برفی نمونه های نایاب و رو به انقراضی هستند که تنها در این سرزمین یافت می شود.گاو نماد ملی این کشور است.

۵۰ درصد درآمد گردشگری این کشور توسط دولت به جمعیت های محافظت از حیات وحش داده می شود.

بلندترین نقطه دنیا که در آن تماس تلفنی برقرار می شود نوک قله اورست است!

تنها پرچم دنیا که نه مربع است و نه مستطیل ،متعلق به نپال است.

کوچکترین مرد جهان با ۵۴٫۶ سانتی متر قد زاده نپال بود که سپتامبر ۲۰۱۵ درگذشت.

این کشور تاکنون به طور رسمی  حتی یک مدال المپیک هم به دست نیاورده است.

دو مرد نپالی با ۴۲ ساعت و ۳۵ دقیقه رکوردار طولانی مدت ترین زمان دست دادن در دنیا هستند که در سال ۲۰۱۱ اتفاق افتاد.(دست دادن در نپال زیاد مرسوم نیست و اغلب به ناماسته سلام و درود گفته می شود.)

ارزانترین و محبوب ترین غذای نپالی “مومو” نام دارد.

نپال اولین تولید کننده خردل و سومین تولید کننده زنجبیل در دنیا است.

خوردن غذا با دست چپ در نپال خوشایند نیست.

بوتان

زیبایی تکرار نشدنی در بوتان

بوتان کشوری کوچک در جنوب آسیا، بین چین و هند است.

بوتان کشوری است کوچک در جنوب آسیا، بین چین و هند. این کشور که در شرق رشته کوه هیمالیا واقع شده، دارای سه منطقه جغرافیایی متمایز است و آب و هوای آن متغیر می باشد.

 

اگر چه هیچ آمار دقیق و قابل اعتمادی از جمعیت این کشور در دست نیست ولی مقامات دولتی، تعداد نفوس آن را بیش از 800 هزار نفر تخمین می زنند. این آمار، مهاجران را شامل نمی شود.

 

زبان رسمی این کشور دزونگخا (Dzongkha) نام دارد که نوعی گویش تبتی محسوب می شود.
 
گردشگری در بوتان از سال 1974 که دولت این کشور کوشید بوتان را از انزوا خارج نماید و ضمن ترویج فرهنگ و سنت های منحصر به فرد آن، برای این کشور درآمدزایی کند، آغاز شد. در آن سال 287 گردشگر از بوتان بازدید کردند.

 

در سال 1992 تعداد گردشگرانی که به این کشور آمده اند به 2850 نفر رسید و این رقم در سال 1999 به 7158 نفر بالغ شد.
 
طبق گزارش ها، در اواخر دهه 1980 میلادی صنعت گردشگری، بیش از 2 میلیارد دلار سوداوری برای بوتان به همراه داشته است.
 
شهر تیمفو (Thimphu) پایتخت بوتان یکی از مهمترین نقاط گردشگری این کشور است.

 

شهر پارو (Paro) در غرب بوتان و در نزدیکی مرز هند، و نیز صومعه Taktshang که مشرف به این شهر است، از دیگر جاذبه های توریستی مشهور این کشور آسیایی به شمار می رود.
 
Taktshang صومعه معروف بودائیان بوتان، در بالای پرتگاهی به ارتفاع 900 بنا شده و یک شاهکار مهندسی و مکانی بسیار زیبا و دیدنی محسوب می شود.

 

این صومعه نزد بودائیان بسیار مقدس و بااحترام بوده و نام دیگر آن «آشیانه ببر» است. هر چند این معبد دو بار دچار آتش سوزی شده ولی بیش از هزار است که به خوبی پابرجا مانده است.

 

قله گنگکهار پونزوم (Gangkhar Puensum) بلندترین قله کشور بوتان، با ارتفاع 7570 متر که از آن به عنوان کاندیدای یکی از «بلندترین قله صعود نشده جهان» یاد می شود، از دیگر نقاط مشهور بوتان به شمار می رود.

هند کوچک ایران

سفر به هند کوچک ایران

 

از نظر خیلی ها تابستان وقت خوبی برای سفر به کرمان نیست اما اگر شما هم جزو این دسته افراد هستید، باید در عقیده خود تجدید نظر کنید. کرمان، با وجود گرمای خشک و سوزان این روزهایش، لکه هایی از سرسبزی و زیبایی دارد که می توانید در آنها بهار را تجربه کنید.

اگر تنها 25 دقیقه از گرمای داغ کویر کرمان فاصله بگیرید می توانید به سرزمینی برسید که آسمانش را ابر پوشانده و زمینش را مه. انگار یک تکه از مدیترانه جدا شده و وسط کویری ترین بخش ایران افتاده است. جیرفت که مردم به آن لقب هند کوچک ایران را داده اند با ییلاق معروفش، دلفارد، جایی است که در این گرمای تابستان می توانید به آن پناه ببرید. مسیر دلفارد برای کرمان، حکم جاده چالوس را دارد برای تهرانی ها. همانقدر سبز، خنک و زیبا.

در مسیر جیرفت به دلفارد جنگل های حفاظت شده گلپرک را خواهید دید. گلپرک یا همان انار شرطان درختچه بومی جنوب آسیا و یکی از گونه های درختی در حال انقراض است که در مناطق بیابانی و خشک در جنوب ایران به خصوص بوشهر، خوزستان، هرمزگان و کرمان می روید. در واقع جنگل گلپرکی دلفارد در جیرفت از رویشگاه‌های معروف آن در ایران است. بعد از گذشتن از کنار این جنگل ها، به دلفارد خواهید رسید.

دلفارد پر است از درخت های پرتقال، گردو، انار و موز که آن را شبیه باغی از میوه های گوناگون کرده است. در دلفارد میوه های فصل گرم و فصل سرد را با هم یکجا می بینید. در کوهستان ها هم پسته وحشی، پونه، کهکم، ارچن، بادام کوهی، ارس، گون، درمنه، زیره و گیاهان دارویی دامنه ها را پر کرده اند.

سرزمین آبشارها
دلفار مهد آبشارها هم نامیده می شود. آبشار کوه سیر، آبشار سرند کوه، آبشار زورک، آبشار دره تنگ، آبشار کوه نیمه و آبشار گلمای دخترکش از آبشارهایی هستند که در دلفان می توانید ببینید.

 

 آبشار دره گُلم دخترکش در فاصله 47 کیلومتری شمال جیرفت در دره ای شرقی–غربی که با چنارها پوشیده شده قرار دارد. در مناطق جنوبی استان کرمان، گُلم به معنای حوضچه آبی است که در رودخانه ها یا محل آبریز آبشارها به وجود می آید. گُلم دختر کش هم احتمالا اشاره به حادثه ای دارد که در آن دختری در حوضچه غرق شده است. این آبشار از چهار حوضچه یا گُلم تشکیل شده که گُلم دوم برزگتر از بقیه است و ارتفاع آبشار در آن به حدود 10 متر می رسد. رسیدن به آبشارهای بالاتر اما نیازمند عبور از مسیرهای سخت تری است که کوهستانی و بکر به نظر می رسد. 

 کمی دورتر از این آبشار، آبشار دلفارد را خواهید دید که در چهل کیلومتری شمال غرب جیرفت و در محل روستای کراه قرار دارد. آبشار کراه و چند آبشار متوالی آن از یک رودخانه دائمی به نام دلفارد سرریز می شوند که خود این رودخانه 30 کیلومتری از کوه بهرآسمان در 53 کیلومتری شمال غربی جیرفت سرچشمه گرفته و روستاهای دربا، دلفارد، دهنه زنگر، رزشیرین، رضی آباد و کولدون را سیراب می کند و در نهایت با رودخانه سگدر مخلوط می شود و رودشور جیرفت را تشکیل می دهد. 

 کجا بمانیم؟
دهستان دلفارد در بخش ساردوئیه جیرفت قرار دارد و برای اقامت گردشگرانی که به آنجا سفر می کنند، یک پیشنهاد ویژه دارد. هتل بزرگ دلفارد که با همکاری بخش خصوصی و سازمان میراث فرهنگی و گردشرگری را راه‌ندازی شده است با معماری سنتی است خود شما را به اقامت در خانه های شیروانی دار دعوت می کند. جایی که آشپزها غذاهای سنتی کرمان را جلوی چشم شما می پزند و نان تازه را از تنور هتل بیرون می آورند و سر سفره گردشگران می گذارند. 

روستایی در قله

روستایی در بالای یک قله

کی گومپا، نام روستایی در منطقه تبت و در مرز هند و چین بوده که در ارتفاع 4 هزار و 166 متری قرار داشته و مردمان آن سالیان متمادی است که در فضایی ایزوله و بسته زندگی کرده و تمامی جمعیت این روستا را راهبان بودائی تشکیل می‌دهند.

پیرمرد 179 ساله

پیرمردی که ادعا کرده 179 سال سن دارد

یک پیرمرد هندی با ادعای اینکه 179 سال سن دارد توانسته تا تصویر خود را وارد بسیاری از خبرگزاری های جهان کند.

این پیرمرد که "ماهاشتا موراسی" نام دارد ادعا کرده که در تاریخ 6 ژوئن 1835 متولد شده است و مدارکی دارد که این موضوع را اثبات می کند. اگر این موضوع حقیقت داشته باشد او پیرترین فرد زنده جهان خواهد شد.

او ادعا کرده که تا سال 1957 در هند به عنوان یک کفش ساز کار می کرده و در سن 122 سالگی بازنشسته شده است.

در سال های اخیر افراد بسیاری مدعی شدند که سن بسیار بالایی دارند اما در اکثر مواقع مشخص شده که ادعای آن ها صحت ندارد.

حال باید صبر کرد تا مشخص شود که آیا ادعای این پیرمرد نیز حقیقت دارد یا خیر.