نشستن روی زمین در وضعیت چهار زانو و غذا خوردن برای دستگاه گوارش انسان خوب است. حرکت رو به جلو و عقب در نتیجه خم شدن برای خوردن غذا و بازگشت به وضعیت طبیعی نشستن به عضلات شکم در ترشح شیره های گوارشی کمک می کند، که برای گوارش سریع و مناسب مورد نیاز هستند.
استفاده از صندلی به بخشی از زندگی روزمره مردم در نقاط مختلف جهان مبدل شده است. نه فقط در حال کار، بلکه مردم امروزه برای کارهای دیگری مانند غذا خوردن نیز به نشستن دور یک میز یا حتی روی نیمکت عادت کرده اند.
به گزارش "هلث"، اما در گذشته، مردم هنگام غذا خوردن روی زمین می نشستند. اگرچه در بیشتر کشورهای غربی دیگر شاهد چنین صحنه هایی نیستیم، اما در برخی فرهنگ ها همچنان شاهد ادامه آن هستیم. این سنت باستانی در یوگا و آیورودا، پزشکی سنتی هندی، ریشه دارد و همچنین از فواید سلامت با پشتیبانی علمی برخوردار است.
اگر چندان با نشستن روی زمین سفت راحت نیستید می توانید با کمک فرش، بالش یا کوسن شرایط راحتتری را برای نشستن روی زمین فراهم کنید. در ادامه با برخی فواید سلامت نشستن روی زمین هنگام غذا خوردن بیشتر آشنا می شویم.
هنگامی که روی زمین می نشینید و غذای خود را می خورید، در حقیقت، نوعی از حالت یوگا را انجام می دهید. این حالت ممکن است سوخاسانا، سواستیکاسانا یا سیدهاسانا باشد. اگرچه این حالت های نشسته به نظر ساده و راحت می رسند، اما تمرین کردن آنها با هدفی مشخص فواید سلامت بسیاری را ارائه می کند.
در سوخاسانا (حالت چهار زانو) در شرایطی که پاها ریلکس هستند روی زمین می نشینید، در شرایطی که ستون فقرات صاف قرار گرفته و قفسه سینه باز می شود. ساق پاها تقریبا به حالت موازی قرار گرفته و پایین پاها زیر زانوی مخالف قرار می گیرند. این حالتی پایدار برای انجام کارهای بالا تنه مانند چرخش شانه و کشش گردن است.
در حقیقت، حالت سوخاسانا به خوبی تراز شده شرایط خوبی را برای یک وضعیت آرامش بخش و در عین حال هوشیار برای بدن و ذهن فراهم می کند. همچنین، این حالت نشستن به کاهش تنش عضلانی و باز کردن چاکرا (مرکز انرژی) کمک می کند.
به طور خلاصه، هنگامی که در حالت سوخاسانا نشسته و غذا می خورید هم وعده غذایی خود را میل می کنید و هم به طور همزمان یوگا نیز انجام می دهید.
نشستن روی زمین در وضعیت چهار زانو و غذا خوردن برای دستگاه گوارش انسان خوب است. حرکت رو به جلو و عقب در نتیجه خم شدن برای خوردن غذا و بازگشت به وضعیت طبیعی نشستن به عضلات شکم در ترشح شیره های گوارشی کمک می کند، که برای گوارش سریع و مناسب مورد نیاز هستند.
افزون بر این، این حالت نشسته امکان آرامش ذهن و اعمال فشار روی قسمت پایینی ستون فقرات را فراهم می کند که تن آرامی را تسهیل می کند. همچنین، تنش عضلانی بهبود می یابد و فشار خون بالا افت می کند.
بنابر آیورودا، پزشکی سنتی هندی، تمامی این موارد با یکدیگر همکاری می کنند تا از گوارش درست و مناسب غذای مصرفی اطمینان حاصل شود. گوارش بهینه غذا عامل کلیدی برای بدن سالم محسوب می شود.
ایستادن منظم از یک حالت نشسته روی زمین بدون نیاز به کمک می تواند به شکل گیری یک زندگی طولانیتر کمک کند. مطالعه ای که در سال ۲۰۱۲ در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که توانایی بلند شدن از یک موقعیت نشسته روی زمین بدون هیچ گونه حمایتی با افزایش طول عمر مرتبط است.
بنابر این مطالعه، بلند شدن از یک وضعیت نشسته نیازمند انعطاف پذیری و قدرت بدنی قابل توجه است که برای پرهیز از حوادث شایع، صدمات و زمین خوردن ها نیاز هستند.
نشستن روی زمین در حالت چهار زانو بدن را قدرتمندتر و انعطاف پذیرتر می سازد. این حالت نشسته کشش کفل ها، زانوها و قوزک ها را موجب می شود. همچنین، انعطاف پذیری در ستون فقرات، شانه ها و سینه را افزایش می دهد و از این رو، انعطاف پذیری کلی را بهبود بخشیده و توانایی دفع برخی بیماری ها را افزایش می دهد.
قدرت و انعطاف پذیری بیشتر امکان صاف ایستادن بدون مشکل و بلند کردن اجسام سنگین بدون این که آسیبی به کمر وارد شود را فراهم می کند.
از سوی دیگر، نشستن طولانی مدت روی صندلی به شکل گیری ضعف و درد در ناحیه کمر، عضلات شکمی ضعیف و کفل های سفت و انعطاف ناپذیر منجر می شود.
وضع اندامی خوب برای کاهش فشار روی برخی عضلات و مفاصل، به ویژه در ناحیه کمر و گردن، اهمیت دارد. نشستن در حالت چهار زانو روی زمین برای غذا خوردن این امکان را فراهم می کند تا به طور خودکار وضعیت خود را اصلاح کنید.
هنگامی که در حالت سوخاسانا روی زمین نشسته اید باید پشت خود را صاف نگه دارید، ستون فقرات خود را گسترش دهید و شانه ها را عقب بکشید. این حالت به پیشگیری از انواع مختلف درد که به واسطه وضع اندامی بد شکل می گیرند، کمک می کند.
در مقابل، نشستن طولانی مدت روی صندلی یا نیمکت و قوز کردن روی میز یا رایانه می تواند به وضع اندامی ضعیف و ضعف در ناحیه کمر منجر شود.
نشستن روی زمین در حالت چهار زانو به منظور غذا خوردن برای سیستم گردش خون انسان نیز مفید است. هنگامی که روی زمین نشسته اید، خون راحتتر از طریق قلب به دیگر نقاط بدن پمپ می شود. همچنین، نشستن روی زمین به سلامت قلب نیز کمک می کند زیرا فشار اضافی روی این اندام هنگام غذا خوردن را کاهش می دهد.
با گردش خون خوب این اطمینان حاصل می شود که تمام اندام های بدن به میزان کافی اکسیژن و مواد مغذی برای ارائه عملکرد درست خود را دریافت می کنند. برای افرادی که دارای مشکلات گردش خون هستند نشستن روی زمین در حالت درست هنگام غذا خوردن توصیه شده است.
هنگامی که روی زمین نشسته و غذا می خورید این شرایط اثری آرامش بخش روی ذهن و بدن شما دارد. بدن آرام بهتر می تواند روی غذای مصرفی تمرکز کند که به نوبه خود از پرخوری جلوگیری می کند.
این به دلیل آن رخ می دهد که عصب واگ عملکرد بهتری ارائه می کند و سیگنال ها را در وضعیت نشسته بهینهتر انتقال می دهد. عصب واگ انتقال سیگنال ها از معده به مغز را هنگام غذا خوردن بر عهده دارد و به مغز می گوید که آیا سیر شده اید یا خیر.
افزون بر این، این حالت نشسته موجب می شود تا آهستهتر غذا بخورید. بر همین اساس، معده و مغز از زمان کافی برای تشخیص این که چه زمانی سیر شده اید، برخوردار هستند.
همچنین، عمل نشستن و ایستادن از روی زمین تمرین ورزشی خوبی محسوب می شود. تمامی این موارد در کننار یکدیگر به مدیریت وزن کمک می کنند.
نشستن روی زمین هنگام غذا خوردن به همراه خانواده می تواند روشی جدید برای برقرار ارتباط بین اعضای خانواده باشد. هنگامی که روی زمین نشسته اید و هم سطح با فرزندان خود هستید، برقراری ارتباط با آنها و درک این که چه احساسات و عواطفی دارند راحتتر است.
غذا خوردن در حالت نشسته روی زمین می تواند به بهبود پیوندهای خانوادگی کمک کند و همچنین وضع اندامی درست به آرامش ذهن و بدن کمک می کند که به یک زندگی کم یا بدون استرس منجر می شودبیست و پنجم ذی القعده، هم زمان با دحوالارض یعنی گسترش یافتن زمین است. از امیرالمومنین ـ علیه السلام ـ روایت شده است که فرمودند:
«نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»
همچنین در برخی از روایات این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود(عج) معرفی شده و خاتم المحدثین، شیخ عباس قمی (ره) روز دحوالارض را از چهار روز معروفی ذکر کرده که روزه آن ثواب هفتاد سال عبادت را دارد.
روز دحوالارض از روزهای پر برکت خدا برای بندگان سالک الی الله
در کتاب شریف «المراقبات» روایت است که امام رضا ـ علیه السلام ـ فرموده اند:
در شب بیست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهیم (ع) و حضرت عیسى (ع) متولد شده اند.
در
این روز، رسول خدا ـ صلى الله علیه و آله ـ به قصد حجة الوداع از مدینه با
یکصد و چهار هزار یا یکصد و بیست و چهار هزار و حضرت فاطمه (ع) و تمامى
اهل بیت خود از راه شجره به مکه عزیمت نمودند.
توبه، استغفار، عبادت و شب زنده داری از اعمالی است که در شب دحو الارض سفارش و تأکید بسیاری برای انجام دادن آنها شده است.
شب و روز دحوالارض نمازها و ادعیه مخصوصی دارد که کیفیت آنها در کتاب مفاتیح الجنان مرحوم شیخ عباس قمی (ره) آمده است.
معنای دحوالارض
«دَحو» به معنای گسترش است و برخی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده اند. منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند.
از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع پدید آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود.
دحوالارض در قرآن
در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است. خداوند در آیه 30 سوره نازعات می فرماید: «و زمین را پس از آن (آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد». بر پایه نظر بیشتر مفسران، منظور از «دَحیها» در این آیه، همان دحوالارض است.
دعای روز دحوالأرض
یکی از برنامه های پیشنهادی در روز مبارک گسترده شدن زمین، خواندن دعای ویژه این روز است. در بخشی از این دعا، به مسأله دحوالأرض چنین اشاره شده است: «ای خدایی که خانه کعبه را گسترانیدی و دانه را شکافتی و سختی را برطرف ساختی، از تو می خواهم در این روز از روزهایت که حق آن را بزرگ نمودی، هر گرفتاری و مشکلی را برطرف سازی».
ذیقعده؛ ماه حرام
ماه ذیقعده اولین ماه از ماههای حرام است. ماههای حرام زمانهایی هستند که جنگ در آنها ممنوع بوده و احکام ویژهای نیز از جهت شرعی و فقهی دارند.
اما استفاده اخلاقی و تربیتی که از این حکم می توان کرد، این است که: «اگر جنگ و نزاع میان مردمان در این ماه حرام شده است» حتما منازعه و محاربه با خداوند باید بیشتر مورد نفرت قرار گیرد؛ بنابراین، شایسته است انسان مومن در این ماه ها بیشتر به فکر باشد تا اندیشه و اعضای او با گناه و معصیت، به مخالفت با خداوند برنخیزد.
مناسبت های دیگر این روز
گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز در این روز رخ داده اند که اهمیت آن را دوچندان کرده اند؛ از جمله:
میلاد ابوالانبیاء حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام.
میلاد حضرت عیسی مسیح ـ علیه السلام.
خروج رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه، به قصد حجة الوداع. در این سفر وجود مقدس امیرالمؤمنین و حضرت زهرا ـ سلام الله علیهما ـ و نیز همه همسران و بسیاری از اصحاب پیامبر (ص) نیز ایشان را همراهی میکردند.
در روایتی نیز آمده است که قائم (عج) در همین روز قیام خواهد کرد.
زیارت حضرت امام رضا ـ علیه السلام ـ بهترین و با فضیلتترین عمل مستحبی این روز است.