بابونه گیاهی با طبع گرم و خشک است؛ گلهای این گیاه حاوی اسانس روغنی آنتهمین (Anthemine)، تانن، فیتوسترول و همچنین مادهای تلخ به نام اسید آنتهمیک (Anthemique Acid) هستند. در این مطلب مهمترین خواص دمنوش بابونه را بیان میکنیم.
پژوهشهای متعددی نشان میدهد که دمنوش بابونه به کاهش التهاب در بدن کمک شایانی میکند. مصرف این دمنوش همچنین تورم و التهاب ناشی از آلرژی را کاهش میدهد.
دمنوش بابونه نقش موثری در کاهش دردهای میگرنی دارد. طبق پژوهشهای صورت گرفته فلاونوئید و کامازولن موجود در بابونه با مهار نشانگرهای زیستی التهابی باعث تسکین درد میشوند.
قرنهاست که برای درمان سرماخوردگی و بیماریهای ناشی از کاهش عملکرد سیستم ایمنی از گیاه بابونه استفاده میشود. پژوهشها نشان میدهد که نوشیدن دمنوش بابونه افزایش هیپوریت در ادرار را به همراه دارد. هیپوریت محصول تجزیه ترکیبات فنولی گیاه است. فنولها خاصیت ضد باکتری دارند و به افزایش عملکرد سیستم ایمنی بدن کمک میکنند.
دمنوش بابونه ضد اسپاسم است و با شل کردن عضلات معده موجب آرامش معده و دستگاه گوارش میشود.
از دمنوش بابونه به برای درمان بیخوابی نیز استفاده میشود. بابونه آرامبخش است و فلاونوئیدی به نام آپی ژنین در این گیاه به گیرندههای بنزودیازپین در مغز متصل میشود و عضلات ماهیچهها را آرام میکند.
مصرف دمنوش بابونه باعث افزایش اسید آمینه گلیسین در ادرار میشود. این اسید آمینه اسپاسمهای عضلانی و دردهای قاعدگی را کاهش میدهد.
طبق تحقیقات انجام شده عصاره بابونه خواص ضد آلرژی دارد؛ این گیاه از آزاد شدن هیستامین و ایجاد علائم آلرژی جلوگیری میکند.
دمنوش بابونه به کاهش اضطراب و افسردگی کمک شایانی میکند. این دمنوش حاوی ترکیباتی به نام لوتئولین و آپی ژنین است که اضطراب و استرس را کنترل میکنند. نوشیدن روزانه ۳ فنجان دمنوش بابونه سبب آرامش و رفع اضطراب میشود.
یک قاشق غذاخوری گل بابونه و ۲ لیوان آب گرم را با مقداری نبات در قوری چینی یا شیشهای بریزید سپس اجازه دهید تا این دمنوش به خوبی دَم بکشد.
مصرف همزمان بابونه با داروهای ضدانعقاد مانند بنزودیازپین، وارفارین، سیکلوسپورین و همچنین مشروبات الکلی ممنوع است.
مصرف بابونه در دوران بارداری و شیردهی توصیه نمیشود.
استفاده از بابونه ممکن است باعث ایجاد واکنشهای خفیف آلرژیک شود؛ مصرف بیش از اندازه این گیاه، علائمی، چون سردرد، زخم دهانی، ورم چشم، تهوع، استفراغ و تعریق زیاد را ایجاد میکند.
افرادی که از میگرن رنج میبرند اغلب میگویند خوردن بعضی غذاها سردردهایی را در آنها ایجاد میکند. اما یک پژوهش جدید نشان میدهد که شاید غذا به تنهایی این ناراحتی را ایجاد نکند، بلکه باکتریهای درون دهان هم شاید نقشی در این موضوع داشته باشند.
این تحقیق نشان میدهد که در دهان افراد مبتلا به میگرن در
مقایسه با دیگران، باکتریهای بیشتری پرورش مییابد. این باکتریها
میتوانند موادی شیمیایی به نام نیترات را تغییر دهند.
بعضی از
غذاهایی که میگرن ایجاد میکنند، محتوی نیترات هستند. این غذاها شامل
گوشتها، سبزیجات سبز برگدار و همچنین برخی داروهای خاص میشود.
محققان حدس میزنند اگر میزان باکتریهایی که نیترات را تغییر میدهند، در دهان زیاد باشد، میتواند در بعضی افراد منجر به سردرد شود. این باکتریها نیترات را به نیتریک اکسید تبدیل میکنند. نیتریک اکسید یک ماده شیمیایی است که در سردرد تاثیر دارد.
محققان
در مقاله پژوهشیشان نوشتهاند: «باکتری موجود در حفره دهان میتواند
میزان نیتریک اکسید را افزایش دهد. این ماده هم به نوبهی خود در ایجاد
میگرن نقش دارد.»
با این حال، این پژوهش صرفا رابطهای بین این
باکتریها و میگرن نشان داده و نمیتواند ثابت کند که باکتریها میگرن
ایجاد میکنند. نویسندگان این مقاله گفتند آنها امیدوارند که پژوهش آنها
زمینه را برای تحقیقات بیشتر درباره باکتریهای مربوط به میگرن فراهم کند.
«آنتونیو
گنزالز»، از نویسندگان این مقاله میگوید اگر حدس میزنید که نیترات باعث
بروز میگرن میشود، بهتر است که از غذاهای حاوی نیترات دوری کنید.