کنترل سرطان با ورزش

پیشگیری و درمان با طب ورزشی

کنترل شایع ترین سرطان زنان با ورزش

افزایش هورمون استروژن در بدن، خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد. ورزش کردن باعث کاهش استروژن می گردد و در نتیجه سرطان را کنترل می کند.

امروز سرطان سینه یکی از بارزترین سرطان ها در میان زنان است و سالیانه تعدا زیادی از زنان را درگیر می کند . علل محیطی ، ژنتیک و سبک زندگی مهمترین دلائل ابتلا به این بیماری است . علت اصلی ابتلا به سرطان سینه  در ایران بیشتر به تغذیه نامناسب و چرب و غذاهای آماده  ، تحرک نداشتن و یا کم تحرکی و ناراحتی روانی برمی گردد .
تحقیقات نشان داده است افرادی که سرطان دارند، اگر ورزش مرتب و منظم داشته باشند، روحیه آنها تقویت می شود و اندام مناسبی خواهند داشت و اعتماد به نفس بیشتری در برابر بیماری خود خواهند داشت. از همه مهم تر اینکه بیماری های ناشی از سرطان مانند بیماری قلبی و دیابت، با ورزش کردن از بین می رود.
مؤسساتی که درباره سرطان تحقیق می کنند، در گزارشی آورده اند که زنان یائسه ای که ورزش را به طور مرتب و منظم انجام می دهند، خطر ابتلا به سرطان سینه در آنها تا حدود ۲۰ درصد کاهش می یابد.
 ورزش ایروبیک یا ورزشهای هوازی باعث می شود قلب، ریه، رگ های خونی و عضلات بهتر کار کنند،  همچنین به بهتر شدن اخلاق کمک می کند و خواب را بهتر و استرس را کاهش میدهد. همچنین می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان در در آینده و عود آنرا کاهش  دهد، و نیز  خطرات ناشی از بیماری های قلبی، دیابت و پوکی استخوان را کاهش میدهد .

ارتباط چاقی، ورزش و سرطان سینه

زنان سرطانی که BMI آنها کمتر از ۱۳/۲۴ است، ۳۰ درصد کمتر دچار عوارض ناشی از سرطان می شوند. ولی در زنان سرطانی که BMI آنها ۴۴/۲۸می باشد، ورزش کردن تأثیر چندانی بر بهبود بیماری شان ندارد. البته این بدان معنی نیست که دیگر ورزش نکنند، بلکه باید با ورزش وزن خود را کم کنند.
لازم به ذکر است که اگر BMI بین ۵/۱۸ تا ۲۵ باشد، نشان دهنده وزن سالم و طبیعی است. بیشتر از ۲۵ نشان دهنده افزایش وزن و بیشتر از ۳۰ نشان دهنده چاقی پرخطر می باشد.
متخصصین معتقدند که با افزایش هورمون استروژن احتمال بروز سرطان سینه افزایش پیدا میکند ، این در حالی است که افزایش وزن و چاقی نیز  سبب افزایش مقدار هورمون های بدن مانند: استروژن و انسولین می شود و همین استروژن بیش ازحد خود باعث بروز سرطان است.پس با کنترل وزن بوسیله ورزش در واقع از بروز سرطان سینه جلوگیری کرده ایم.
اطلاعات موجود نشان می دهد که افرادی که از لحاظ بدنی فعال هستند خطر ابتلا به سرطان در آنها کمتر است ورزش‌های هوازی با تغییرات در تشریح هورمون استروژن و متابولیسم بدن، خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش می‌دهند. تحقیقاتی در این زمینه در مجله آمریکایی انجمن سرطان به چاپ رسیده است.
میندی کورزر استاد دانشکده علم تغذیه دانشگاه مینه‌سوتا می‌گوید: تحقیقات نشان داده‌اند که فعالیت فیزیکی خطر ابتلا به سرطان  پستان را کاهش می‌دهد اما هیچ مطالعه بالینی در این زمینه انجام نشده است. مطالعات ما اولین تحقیقاتی است که نشان می‌دهد تمرین‌های هوازی بر هورمون استروژن و بهتر شدن متابولیسم بدن تاثیر دارند. کورزر و همکارانش تحقیقات ورزش زنان را به روش بالینی انجام داده‌اند، در این تحقیقات 391 زن شرکت داشتند که شرایط متفاوتی با یکدیگر داشتند.برخی از آنها 5 مرتبه در هفته به مدت 30 دقیقه ورزش‌های هوازی انجام دادند و تعدادی به سایر ورزش ها می پرداختند.
محققان برای هرکدام از این افراد طوری برنامه‌ریزی ورزشی کردند که بتوانند به هنگام ورزش ماکزیمم ضربان قلب را ایجاد کنند. از این افراد قبل و بعد از این تحقیقات نمونه ادرار گرفتند و متوجه شدند که ماده‌ای در بدن افزایش می‌یابد که از خطر ابتلا به سرطان سینه می‌کاهد. این ماده 2-OHE1 نام دارد.
ورزش‌های هوازی باعث بالا رفتن آمادگی جسمانی و سلامتی قلب می‌شوند و به کمک تغییرات در ترشح استروژن از سرطان  پستان جلوگیری می‌کنند. ورزش‌های هوازی با تغییرات در تشریح هورمون استروژن و متابولیسم بدن، خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش می‌دهند

ورزش های مفید برای بیماران مبتلا به سرطان سینه

زنانی که با جراحی، اشعه درمانی، شیمی درمانی درمان شده اند، می توانند فعالیت بدنی داشته باشند. این فعالیت ها شامل: پیاده روی آرام، پیاده روی سریع، دویدن، دوچرخه سواری ، تنیس و شنا می باشد. همچنین زنان دارای سرطان سینه که ۱ساعت در هفته و با سرعت ۴-۳ کیلومتر در ساعت پیاده روی می کنند، نسبت به آنهایی که کمتر از ۱ ساعت در هفته ورزش می کنند، کمتر دچار عوارض وخیم سرطان سینه می شوند.
به اعتقاد پزشکان ، ترکیبی از حرکات انعطافی ، ایروبیک و تمرینات استقامتی به بیماران مبتلا به سرطان کمک کند. تمرینات زیر نمونه های خوبی از این دسته محسوب می شوند.
-حرکات کششی: حرکات کششی برای حفظ و بهبود تحرک افراد اهمیت دارد و اگر هنوز به اندازه کافی آماده تمرین‌های سنگین نشده‌اید ، باید دست کم سعی کنید که بدن انعطاف‌پذیری داشته باشید
-ایروبیک: ایروبیک باعث بهبود کارآیی قلب می‌شود و می‌تواند به سلامت قلبی و عروقی و کاهش خطر حمله قلبی ، سکته و دیابت و درمان سرطان سینه کمک کند
-دوچرخه‌سواری: دوچرخه سواری آرام و تفریحی اثر به سزایی برای درمان بیماران سرطانی دارد
-قدم زدن و پیاده‌روی: باعث آرامش روان و بهبود سیستم خون رسانی در بدن فرد بیمار می شود
-شنا: شنا و آب درمانی به سوزاندن کالری و بهبود عملکرد قلب کمک می‌کند و کاهش وزن کمک  می کند
-تمرین با وزنه:به بازسازی طبیعی عضله‌ها کمک کند. در خانه از دمبل‌های دو تا چهار کیلوگرمی استفاده کنید و اگر احساس می‌کنید که این تمرین برایتان سبک است، دفعات انجام آن را بالا ببرید اما وزنه‌ها را سنگین نکنید.
ایروبیک و کار با وزنه برای سلامتی عمومی بدن و تندرستی افراد رهاشده از سرطان اهمیت حیاتی زیادی دارد
-تمرینات استقامتی: استفاده از وزن بدن خودتان در تمرین‌های ورزشی به بازسازی عضلات کمک می‌کند. فعالیت‌های نظیر تمرین پشت بازو با نیمکت و حرکت شنا روی دو دست برای تقویت عضلات بالاتنه مفید هستند و می‌توان آن‌ها را در فضایی اندک و یا حتی در زمان تماشای تلویزیون انجام داد

فعالیت های روز مره مفید برای بیماران مبتلا به سرطان سینه

به جای استفاده از آسانسور ، از پله‌ها بالا بروید . اگر کارتان طوری است که مدام باید پشت میز بنشینید ، گاهی اوقات از جای خود برخاسته ، کمی قدم بزنید و حرکات کششی انجام دهید.  می‌توانید با بلند کردن اجسامی نظیر بطری و قوطی به تقویت عضلات خود بپردازید.
بیماران مبتلا به سرطان سینه باید دقت کنند در هر مرحله از درمان و حتی پس از درمان و سلامتی قبل از شروع به ورزش با پزشک متخصص خود مشورت کنند.

آسیب های اندام تحتانی

پیشگیری و درمان با طب ورزشی؛

شایع ترین آسیب های اندام تحتانی

اکثرآسیب های ورزشی بخصوص در بین حرفه ای ها در اندام تحتانی رخ می دهد.

آسیب های ورزشی جزو جدایی ناپذیر ورزش است. هر ورزشی که نیاز به آمادگی جسمانی بیشتری داشته باشد احتمال بروز آسیب های ورزشی در آن هم بیشتر است. شایعترین آسیب ها در اندام تحتانی ایجاد میشود.در این گزارش سعی کردیم تا آسیب های شایع اندام تحتانی که اکثر فوتبالیست ها و بسکتبالیست ها به آن دچار شده اند را از جمله علائم، دلایل بروز و درمان مورد بررسی قراردهیم.

کوفتگی عضله چهارسر چیست؟

عضله چهار سر(کوادریسپس) اکثر اوقات در معرض برخورد مستقیم در ورزش های مختلف مانند فوتبال و بسکتبال است، که در نهایت منجر به ایجاد کوفتگی این عضله، به ویژه در قسمت های قدامی و قدامی- خارجی می گردد.

علائم کوفتگی عضله چهارسر

علائم کوفتگی عضله چهارسر مانند کوفتگی سایر عضلات است، با این تفاوت که به دلیل حجم عضله، علائم زیرجلدی و موضعی کمتری دارد، مهمترین علائم آن عبارتند از:

١. درد موضعی

٢. سفتی عضلانی

٣. درد حین کشش غیر فعال عضله

٤. حساسیت به لمس

٥. خون مردگی موضعی

٦. افت اکستنشن(باز شدن) فعال زانو

٧. تشکیل میوزیت اوسیفیکان( استخوانی شدن بافت عضله) در سطوح شدید آسیب دیدگی

کوفتگی عضله چهارسر دارای سه سطح خفیف، متوسط و شدید است. مدت زمانی که برای درمان کوفتگی عضله چهارسر مورد نیاز است، از یک هفته تا دو الی سه ماه متغیر بوده و به سطح آسیب دیدگی بستگی دارد.

توصیه های کاربردی پس از کوفتگی عضله چهارسر:

١. بلافاصله پس از رخداد کوفتگی، باید با پزشک یا فیزیوتراپیست مربوطه مشورت نمود تا سطح آسیب تعیین گردد.

٢. باید بر روی موضع آسیب دیده یخ گذاری نمود و از ادامه ورزش اجتناب کرد.

٣. ادامه تمرین بر روی عضله آسیب دیده و نادیده گرفتن امر درمان، باعث افزایش سطح آسیب، افزایش درد و تورم موضعی، تعویق در روند درمان و همچنین رسوب کلسیم و استخوانی شدن بافت عضله چهارسر می گردد که در این صورت درمان های بسیار طولانی و در برخی موارد درمان جراحی پیشنهاد می گردد.

کشیدگی عضلات همسترینگ(Hamstring strain )

عضلات همسترینگ متشکل از سه عضله هستند که در پشت ران قرار دارند، ابتدای آنها در ناحیه نشیمنگاهی و انتهای آنها در پشت زانو است و عملکرد اصلی آنها خم کردن زانو است. به دلیل عملکرد مشابه این سه عضله، اکثر اوقات هر سه عضله تحت عنوان کلی همسترینگ شناخته می شوند.

کشیدگی یا رگ به رگ شدن عضله همسترینگ، بیشتر اوقات در فعالیت های شدید بدنی و ورزشی ایجاد شده که با پارگی فیبرهای عضلانی نیز همراه است. ورزش هایی که ریسک کشیدگی همسترینگ را بالا می برند، ورزش هایی هستند که دارای استارت ناگهانی و دویدن ها و تغییر جهت های مکرر هستند، مانند فوتبال، بیسبال و بسکتبال.

لازم به ذکر است که گرم کردن نامناسب یا تمرینات بدنسازی غلط، می تواند زمینه ساز ایجاد کشیدگی همسترینگ گردد، هرچند که فرد ورزشکاری حرفه ای و با آمادگی جسمانی بالا باشد.

آسیب های عضله همسترینگ

کشیدگی همسترینگ، می تواند در قسمت های مختلف عضله مانند ابتدا، بخش میانی و انتهای عضله رخ دهد، همچنین بر اساس شدت آسیب به سه درجه تقسیم می گردد:

١. درجه یک: در این وضعیت پارگی چند فیبر عضلانی رخ داده و درد اندکی در موضع آسیب دیده وجود دارد و کمی سفتی موضعی و ضعف عضلانی دیده می شود، این درد عموما با گرم کردن از بین رفته ولی پس از تمرین بیشتر می شود.

٢. درجه دو: پارگی وسیع تر عضله که دارای درد بیشتر و وسعت بیشتر منطقه درگیر است.

٣. درجه سه: پارگی کامل عضله و کوفتگی شدید که با درد و کبودی زیادی همراه بوده و حتی ممکن است به دلیل ایجاد خونمردگی، ناحیه مورد نظر برجسته نیز باشد.

درمان های پزشکی و توانبخشی کشیدگی همسترینگ:

١. مراجعه سریع به پزشک یا فیزیوتراپیست مربوطه جهت تشخیص ضایعه و اقدامات اولیه

٢. استفاده از رژیم PRICE(محافظت، استراحت، یخ، فشار و بالا نگه داشتن عضو) که در بخش های قبلی به تفضیل اشاره شد.

٣. استراحت و منع انجام فعالیت هایی که آسیب را تشدید می کنند.

٤. استفاده از یخ به مدت ١٠ الی ١٥ دقیقه به مدت ٢ تا ٣ بار در روز

٥. حرکات کششی ملایم و تمرینات مقاومتی سبک در روزهای اول پس از آسیب با صلاحدید پزشک یا فیزیوتراپیست مربوطه

٦. وجود درد در هر مرحله از توانبخشی زنگ خطر بوده و باید هر چه سریع تر اقدامات لازم را جهت کاهش درد به کار برد

خطر کشیدگی عضلانی

پیشگیری و درمان با طب ورزشی؛

خطری در کمین نوجوانان و سالمندان

دکتر جهانی هشدار داد: خطر کشیدگی عضلانی لگن، نوجوانان و افراد مسن را تهدید می کند.

کشیدگی عضلانی یا اسپاسم عضلات ناحیه لگن و ران موجب درد عضله به خصوص درد کشاله ران می شود. کشیدگی عضلات لگن از آسیب های شایع ورزشی است. این کشیدگی ها همچنین می توانند در اثر فعالیت های بدنی شدید در کسانی که آمادگی ندارند هم ایجاد شوند.

دکتر جمشید جهانی رئیس کمیته تحقیقات و پژوهش هیأت پزشکی ورزشی استان فارس ضمن بیان مطلب فوق به خبرنگار سایر حوزه های گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان گفت: عضلات زیادی در ناحیه لگن و ران وجود دارند. این عضلات مسئول حرکات مفصل لگن در جهات مختلف هستند. گاهی اوقات این عضلات بر اثر ضربه و یا به دنبال فعالیت های شدید بدنی دچار کشیدگی میشوند و در حالات شدیدتر ممکن است پارگی های میکروسکوپی در این عضلات بوجود بیاید که به آن استرین Strain هم میگویند و گاهی هم فیبرهای عضلانی بطور کامل پاره می شوند.  
شایع ترین عضلات لگن که دچار گشیدگی میشوند عضلات ادکتور یا نزدیک کننده ران هستند.

هشدار به نوجوانان و افراد سالمند

وی افزود: کشیدگی عضلانی ادکتور لگن در ورزش هایی مثل فوتبال، بسکتبال، تنیس، ورزش های رزمی، اسب سواری و دویدن بیشتر است. ورزشکاران نوجوان و مسن هم بیشتر از دیگر سنین در معرض این کشیدگی عضلانی هستند. در نوجوانی عضلات و استخوان ها ممکن است با یک سرعت یکسان رشد نکنند. ممکن است استخوان ها با سرعتی بیش ار عضلات رشد طولی کنند. نتیجه این پدیده کوتاه شدن نسبی طول عضلات و در نتیجه تحت کشش قرار گرفتن عضلات اطراف استخوان است و در این حال عضله خیلی راحت تر دچار آسیب میشود.
 
دکتر جهانی بیان داشت: اکثر کشیدگی های عضلانی ادکتور لگن وقتی بوجود میاید که فرد بدون به اصطلاح گرم کردن خود شروع به ورزش میکند. در روند گرم کردن بدن قبل از شروع ورزش اصلی، یک سری حرکات کششی انجام میشوند. این حرکات، فیبرهای عضلات را به آرامی تحت کشش قرار داده و طول آنها را افزایش میدهند و در نتیجه دامنه حرکت مفصل بیشتر میشود. وقتی که فرد بدون انجام این حرکات مستقیماً شروع به ورزش شدید میکند، عضلات خود را که آمادگی ندارند در معرض کشش ناگهانی و در نتیجه آسیب قرار می دهد.

مسئول کمیته تحقیقات و پژوهش هیأت پزشکی ورزشی استان فارس در ادامه تصریح کرد: کشیدگی عضله ادکتور در قسمت کلفت آن و یا در محلی است که عضله به تاندون متصل می شود. اکثر اوقات کشیدگی هنگامی  ایجاد می شود که عضله در حین انقباض شدید باشد و به ناگاه تحت کشش قرار گیرد و یا به آن ضربه ای وارد شود.

هر عضله تا حد مشخصی میتواند کش بیاید و اگر تحت نیروی کششی بیشتری قرار گیرد آسیب های ذکر شده بوجود میایند. وقتی مفصل لگن از قبل و به هر علتی دچار محدودیت حرکتی باشد احتمال کشیدگی عضلات اطراف آن بیشتر می شود.

پیشگیری از کشیدگی عضله در لگن

برای پیشگیری از کشیدگی عضله توجه به نکات زیر ضروری است:
 
 مهمترین راه پیشگیری از این وضعیت، انجام نرمش های مناسب کششی لگن و مفصل ران و بخصوص عضلات کشاله ران قبل از انجام فعالیت های شدید بدنی و ورزش های سنگین است. انجام حرکات کششی به طریقه صحیح بسیار مهم است. به این صورت که اندام را باید به آهستگی کشش داد و آن را مدتی در همان وضعیت کشیده شده قرار داد. اینکار به عضله فرصت میدهد تا طول فیبرهایش به آرامی زیاد شود. انجام دادن تعداد زیادی حرکات تکراری کششی بسرعت و پشت سر هم اشتباه است.

نکته مهم دیگر برای کسانی که درگیر فعالیت های سنگین ورزشی هستند رعایت بالانس و تعادل عضلانی است. با انجام تمرینات مناسب ورزشی باید قدرت عضلات اطراف لگن و کشاله ران بصورت یکسان و یکنواخت افزایش یافته و این عضلات باید بتوانند با هماهنگی لازم با یکدیگر کار کنند.
عضلات لگن و کشاله ران باید به اندازه کافی قوی باشند. عضلات ضعیف خیلی راحت تر دچار کشیدگی می شوند.

نباید عضلات را زیاد خسته کرد. یک عضله خسته به راحتی دچار کشیدگی می شود.

نکاتی که پس از کشیدگی عضله کشاله ران باید انجام داد

دکتر جهانی در خصوص درمان کشیدگی عضلات ادکتور در کشاله ران اظهار داشت:به محض کشیده شدن عضلات کشاله ران باید اقدامات زیر انجام شوند : بلافاصله فعالیت ورزشی را قطع کرده و ادامه ندهید.

از سرمای موضعی استفاده کنید.  با استفاده از کیسه حاوی خرده های یخ محل درد را به آرامی ماساژ داده و سرد کنید.برای مدتی باید از ایستان اجتناب کنید و بعد از آن هم تا مدتی باید با کمک دو عدد عصای زیر بغل راه بروید، برای کاهش درد می توانید از داروهای ضد درد یا ضد التهاب استفاده کنید، بعد از گذشت دو روز محل درد را با استفاده از کیسه اب گرم یا حوله گرم حرارت دهید. گرما شدت درد را کمتر میکند. دقت کنید که در مرحله حاد برای کاهش درد از سرما و در مراحل بعد از گرما استفاده کنید
 
وی افزود:بعد از گذشت چند روز تا چند هفته (بسته به شدت آسیب) درد بتدریج کاهش میابد. در این حالت بیمار باید بتدریج خود را آماده بازگشت به فعالیت های ورزشی کند. مهمترین اقدام در این زمان انجام روزانه نرمش های کششی بخصوص در ناحیه کشاله ران و لگن و شکم و کمر است. بعد از مدتی نرمش های تقویتی هم به نرمش های کششی اضافه می شوند.

انجام این نرمش ها تاثیر به سزایی در کاهش درد باقیمانده در کشاله ران و همچنین آماده کردن ورزشکار برای برگشت به فعالیت ورزشی دارد. این نرمش ها باید تحت نظر پزشک معالج و متخصص فیزیوتراپی انجام شوند.

در این مدت بیمار باید از انجام فعالیت های شدید بدنی و ورزشی اجتناب کند. موقعی که عضلات لگن و ران بخصوص عضلات کشاله ران کاملا بدون درد شدند و قابلیت کششی و قدرت کافی را بدست آوردند بیمار میتواند به فعالیت ورزشی قبلی برگردد.

فرار از افسردگی

پیشگیری و درمان با طب ورزشی

بهترین شیوه برای فرار از افسردگی

تحقیقات نشان می دهد که ورزش و فعالیت بدنی منظم در پیشگیری از ابتلا به افسردگی و همچنین در درمان آن نقش عمده ای ایفا می کند.

پژوهش ها نشان می دهد افرادی که حداقل یک بار در هفته ورزش می کنند، به مراتب سرزنده تر از افرادی هستند که هفته ای یک بارهم فعالیت بدنی ندارند. ورزش باعث می شود تا روحیه فرد ارتقا یابد و همچنین باعث تقویت اعتماد به نفس می شود.

افسردگی چیست؟
افسردگی یک حالت روانی (احساسی ) است که همگان در لحظاتی به آن دچارمی شوند.مثل فوت یک عزیز یا نمره کم آوردن و شرایط مشابه که امکان دارد همه افراد در این شرایط حالتی از افسردگی را با شدن خفیف تا شدید را تجربه می کنند.
به تعبیری دیگر افسردگی حالتی از اندوه، ناامیدی و بیچارگی همراه با کندی و رخوت در فعالیت‌های فیزیولوژیکی و روانی است. حالتی مشخص همراه با غمگینی، گرفتگی، بی‌حوصلگی، کاهش عمیق میل به فعالیت‌های لذت‌بخش روزمره مثل ورزش، تفریح و غذا خوردن است. افسردگی در افراد بالای چهل سال شایع است و با آشفتگی و بی‌قراری همراه است.
در صورتی افسردگی یک حالت طبیعی محسوب می شود که شرایط زیر را دارا باشد.

1.کوتاه مدت باشد یعنی فرد بعد از بحران به حالت عادی برگردد
2. شدتش کم باشد فرد به خودکشی فکر نکنه
3. علایم همراهی چون بیخوابی و بی اشتهایی شدید، ناتوانی درلذت بردن ازفعالیتهای تفریحی و احساس گناه شدید، نداشته باشد . در غیراینصورت افسردگی یک بیماری تلقی می شود. 

رابطه تن و روان و تاثیر ورزش بر آن
شایان ذکر است که تن و روان با یکدیگر به طور کامل مرتبط هستند و آزردگی یکی، رنجوری دیگری را به همراه دارد. مسائل جسمانی تأثیر چشمگیری بر روان دارند و نباید به آنها بی‌توجه بود. اگر نسبت به غذای خود بی‌توجه باشید، خواب ناکافی و نامرتب داشته باشید و هیچگاه به ورزش و فعالیت بدنی کافی نپردازید‌، به طوری که عضلانی ضعیف و اندامی ناموزون داشته باشید، مطمئن باشید که در برابر ناملایمات روحی نیز آسیب‌پذیر خواهید بود و احساس و عواطف شما نیز به سهولت ممکن است دچار صدمه شود.
ورزش صحیح به بدن کمک می کند تا در کنترل سیستم عصبی به دست آوردن اعتماد به نفس ، کارکردن و تصمیم گیری صحیح در شرایط بحرانی موفق تر عمل کند . افسردگی و فشار روحی به غیر از آن که با شرایط روحی و اعتماد به نفس شخص در ارتباط می باشد با شرایط جسمانی نیز مرتبط است .
انجام تمرینات ورزشی باعث می شود بدن فشار خون خود را تنظیم کند و سیستم های عصبی در مواقع خاصی عکس العمل بهتر نشان دهند . به این ترتیب بدن می تواند کنترل بهتری در شرایط بحرانی و فشارهای روحی داشته باشد . از سویی قدرتمند شدن عضلات باعث می شود شخص از نظر تیپ بدنی بتواند اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد.

نقش ورزش در پیشگیری از ابتلا به افسردگی
ورزش منظم سلامت جسمی و روحی راحفظ می کند به این صورت که با کاهش خطر ابتلا به بیماری های مزمن امید به زندگی را افزایش می دهد و باعث ایجاد شور و نشاط (رفع افسردگی ) جهت انجام فعالیت های روزانه می گردد . ورزش صحیح به بدن کمک می کند تا در کنترل سیستم عصبی به دست آوردن اعتماد به نفس ، کارکردن و تصمیم گیری صحیح در شرایط بحرانی موفق تر عمل کند . افسردگی و فشار روحی به غیر از آن که با شرایط روحی و اعتماد به نفس شخص در ارتباط می باشد با شرایط جسمانی نیز مرتبط است .

انجام تمرینات ورزشی باعث می شود بدن فشار خون خود را تنظیم کند و سیستم های عصبی در مواقع خاصی عکس العمل بهتر نشان دهند . به این ترتیب بدن می تواند کنترل بهتری در شرایط بحرانی و فشارهای روحی داشته باشد . از سویی قدرتمند شدن عضلات باعث می شود شخص از نظر تیپ بدنی بتواند اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد . انجام هر نوع ورزشی به طور مستمر و از روی برنامه قابلیت غلبه بر افسردگی را افزایش می دهد اما می توان گفت هرچه ورزش دارای حالت استقامتی باشد نقش بیشتری د رکاهش افسردگی ایفا می کند .
ورزش مستمر به طوریکه بدن شروع به تعرق کند و،به طور کلی ورزش توام با تعریق و افزایش ضربان قلب ،کاهش اضطراب و افسردگی را سبب می شود همچنین باعث افزایش ترشح آنزیم های اندورفین، دانپورفین و انکفالین شده که اثر تسکین دهنده و آرامش بخش دارند.

درمان افسردگی با ورزش علاوه بر فواید ورزش که در پیشگیری از بروز افسردگی موثر است، درمان مبتلایان به اختلالات روان‌شناسی همچون افسردگی و اضطراب، به مصرف دارو و انجام مشاوره‌های روان‌شناسی وابسته است، اما علاوه بر این درمان‌ها لازم است این بیماران فعالیت‌هایی را نیز در قالب تفریح و سرگرمی داشته باشند، آن هم در قالب‌هایی که به درمان‌شان کمک کند. درباره اثر ورزش در درمان افسردگی در سال‌های اخیر مطالعات متعددی انجام شده است که بیشتر آنها نشان داده‌اند، ورزش به بهبود افسردگی کمک می‌کند.
روانپزشکان در کنار دیگر شیوه های درمانی افسردگی همواره به بیماران خود تاکید می کنند برای تسریع روند درمان، حداقل 3 روز در هفته و به میزان 30 دقیقه، فعالیت فیزیکی از نوع هوازی داشته باشند. اگرچه ساز و کار اصلی اثر درمانی ورزش مشخص نیست، ولی به نظر می رسد فعالیت‌ و تمرینات جسمانی سبب آن می‌گردد که سطوح برخی از هورمون‌ها (مثل اندورفین، دوپامین، سروتونین و نوراپی‌نفرین) در مقایسه با مقادیر استراحت افزایش یا کاهش پیدا کنند.

رابطه هورمون ها در بیماری افسردگی و ورزش
برای توضیح تاثیر ورزش بر هورمون هایی که در بیماری افسردگی ترشحشان مختل می شود، بهتر است ابتدا به بررسی عملکرد این هورمون ها بپردازیم.

-هورمون کورتیزول
هورمون کورتیزول در واکنش بدن نسبت به استرس‌ها نقش مهمی دارد. کورتیزول دارای اعمال بسیار گسترده‌ای در تمام قسمتهای سوخت و ساز بدن می‌باشد بطوری که ما را در حالتهای اضطراری به حالت آماده باش در می‌آورد. این هورمون باعث تغییراتی در واکنشهای ایمنی بدن، عملکرد کلیه‌ها و میزان چربی‌ها و قندخون بدن می‌گردد. ترشح و آزاد شدن این هورمون توسط غده هیپوفیز در مغز کنترل می‌گردد. در افراد سالم، هورمون کورتیزول در مقادیر زیاد در هنگام صبح ترشح میشود و مقدار آن در در طی روز کاهش می‌یابد اما در بعضی از افرادی که دچار افسردگی هستند مقدار ترشح این هورمون در تمام مدت روز یکسان است. هیچ کس هنوز نمی‌داند که آیا این وضعیت باعث افسردگی می‌گردد و یا اینکه افسردگی باعث بروز این وضعیت میشود، اما هورمون کورتیزول بر روی مقدار نوروترانسمیترهای موجود در مغز تاثیر می‌گذارد.هورمون مغزی دوپامین به ما توانایی و انرژی بیشتری می بخشد که کمبود آن باعث خستگی و بی حوصلگی در افراد می شود . 

-هورمون سروتونین
این هورمون حس خوشبینی و رضایت مندی را در وجود ما افزایش می دهد و تنش را نیز کاهش می دهد.

-هورمون اندروفین
اندورفین‌ها (Endorphin) یا مسکن‌های طبیعی بدن موادی هستند که از غدد مخاطی و هیپوتالاموس ترشح می‌شوند و اثر اصلی آن‌ها تسکین درد است. اندورفین ها که مرفین طبیعی بدن نیز خوانده می‌شوند، در حقیقت بسیار شبیه به مرفین عمل می‌کنند و تولید آن‌ها در زمان فعالیت بدنی، هیجان، احساس درد، خوردن غذاهای تند، احساس عشق و اوج لذت جنسی است.

-نوراپی نفرین
این هورمون استرس است و باعث افزایش تپش قلب، انقباض رگ‌ها، انبساط راه‌های هوایی ، افزایش قند خون و افزایش جریان خون عضلات و مغز شده و در بروز واکنش جنگ و گریز در سامانه عصبی سمپاتیک موثر است. کاربرد نوراپی نفرین در پزشکی درمان افت فشار خون با افزایش تون عضلات صاف عروق است و در احیای قلبی ریوی نیز بکار میرود.این هورمون در برخی نواحی مغز مانند هسته آمیگدال موجب افزایش تمرکز و هشیاری میشود.
در مبتلایان به افسردگی ترشح این هورمونها (کورتیزول، اندورفین، دوپامین، سروتونین و نوراپی‌نفرین) مختل می شود که با ورزش منظم ترشح این هورمون ها تنظیم می شود و در نتیجه به درمان فرد افسرده کمک می شود.البته در افسردگی های شدید از ورزش به عنوان درمان تکمیلی در کنار دارو استفاده می شود،تا جاییکه با صلاحدید روانپزشک دارو کم و یا قطع می شود و ادامه درمان فقط با ورزش انجام می شود.

شرایط ورزش برای درمان افسردگی:
1. انجام هر نوع ورزشی به طور مستمر و از روی برنامه و بصورت منظم، قابلیت غلبه بر افسردگی را افزایش می دهد.
2. هرچه ورزش دارای حالت استقامتی باشد نقش بیشتری د رکاهش افسردگی ایفا می کند .
3.ورزش مستمر به طوریکه بدن شروع به تعرق کند و،به طور کلی ورزش توام با تعریق و افزایش ضربان قلب ،کاهش اضطراب و افسردگی را سبب می شود همچنین باعث افزایش ترشح آنزیم های اندورفین، دانپورفین و انکفالین شده که اثر تسکین دهنده و آرامش بخش دارند.

ورزش های مناسب برای درمان افسردگی
در میان ورزش ها ایروبیک ، پیاده روی منظم ، یوگا، شنا، دوچرخه سواری و کوهنوری و انواع ورزش های هوازی بخصوص در طبیعت اثر بیشتری بر بهبود خلق و خو و درمان افسردگی دارند، در حالی که تاثیر ورزش های غیر هوازی مانند بدنسازی در این خصوص ناچیز است. 

مطلب قابل توجه در خصوص پیاده روی با هدف درمان افسردگی این است که به گفته متخصصان پیاده‌روی در طبیعت و مکان های خلوت تر همانند پارک ها به مراتب بهتر و مفیدتر از پیاده روی در خیابان های شلوغ است ، اما باید دقت کرد که پیاده روی در مکان های خلوت بدون همراه ممکن است در افراد مبتلا به افسردگی حاد منجر به پدید آمدن افکار منفی و یا احساس ترس شود.

میان وعده های غذایی

پیشگیری و درمان با طب ورزشی

مصرف میان وعده ها را جدی بگیرید

به توصیه کارشناسان تغذیه گنجاندن میان وعده ها در برنامه غذایی موجب کنترل قند خون می شود که کنترل قند خون برای بسیاری از افراد جامعه اهمیت دارد.

مصرف میان وعده ها برای تمامی افراد لازم است، اما کودکان ،نوجوانان ،ورزشکاران و افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند بیشتر از سایرین باید به آن توجه کنند و میان وعده های مناسب را باید آن را در برنامه غذایی خود بگنجانند. با وجود اهمیت میان وعده ها اما نکته مهم این است که انتخاب میان وعده ها به شرایط جسمی و نوع زندگی و میزان فعالیت فرد بستگی دارد و با توجه به این موارد باید بهترین انتخاب را داشت.
انتخاب بهترین میان وعده ها
میان‌ وعده‌ها اگر درست انتخاب شوند ، اغلب حاوی مواد مغذی ارزشمندی هستند که فقط با مصرف وعده‌های غذایی تامین نمی‌شود.البته همه میان ‌وعده‌ها برای هر هدفی،مفید نیستند و در انتخاب آن باید دقت بسیاری کرد. خوردن میان وعده برای افراد لاغر متفاوت است و آن ها باید از شیر پرچرب خامه عسل، کیک، بادام زمینی استفاده کنند باید ۴ ساعت بعد از غذا خوردن ناهار میان وعده را در برنامه غذایی خود قرار دهیم.
انتخاب میان وعده سالم کار دشواری است. غذاهایی را انتخاب کنید که گرسنگی‌تان را رفع کند و انرژی و مواد مغذی موردنیاز را به بدنتان برساند. سعی کنید برای جبران مواد مغذی مورد نیاز بدنتان که امکان دارد در برنامه غذایی شما گنجانده نشود ،از این میان وعده ها بهره ببرید .به طور مثال برای جبران کمبود فیبر و یا بالا بردن سطح کلسیم بدنتان انتخاب هایی کنید که این مواد غذایی در آن موجود باشد.
غلات کامل: میان‌وعده‌های تهیه شده از غلات کامل غنی از فیبر و کربوهیدرات پیچیده هستند و به شما انرژی کافی می‌دهد که تا رسیدن به زمان غذای اصلی گرسنه نشوید. بیسکویت‌ها و کراکرهای سبوس‌دار مناسبند.
میوه‌ها و سبزیجات: خوردن میوه و سبزی بدون داشتن چربی یا کالری زیاد باعث ایجاد احساس سیری در شما می‌شود و انواع ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر لازم را به بدنتان می‌رساند. 
دانه‌ها ومغزها: حاوی پروتئین هستند و سیری طولانی‌مدت ایجاد می‌کنند. میزان چربی آنها هم بالاست ولی از نوع چربی غیراشباع است که برای سلامتی بسیار مفید است. اما به‌هرحال کالری مغزها زیاد است و نباید در مصرف آنها زیاده‌روی کرد.
لبنیات کم‌چرب: شیر، ماست، پنیر و دیگر محصولات لبنی منبع غنی کلسیم و پروتئین و حاوی ویتامین‌ها و موادمعدنی بسیار هستند. لبنیات چربی هم دارند، پس بهتر است برای جلوگیری از چاقی، از نوع کم‌چرب آنها استفاده کنید.ضمن اینکه مصرف کلسیم در لاغری و کاهش وزن نیز بسیار موثر است.
با اینکه میان‌وعده‌ها جزئی از یک رژیم‌غذایی سالم هستند اما اگر در مصرف آنها میانه‌روی را فراموش کنیم می‌توانند باعث افزایش وزن شوند. به طور مثال یک مشت بادام که به طور تقریبی 23 عدد می شود ،حدود 163 کالری دارد. اما کالری یک پیاله آن به بیشتر از 800 هم می‌رسد.
اهمیت مصرف میان وعده ها در کاهش وزن:
امروزه طبق توصیه کارشناسان تغذیه خوردن پنج وعده در روز توصیه می شود که صبحانه ناهار شام و دو میان وعده است که در هر وعده باید مقدار کمتری غذا مصرف کنیم . با توجه به اینکه مصرف میان وعده ها باعث می شود تا فرد بین وعده‌های غذایی احساس سیری کرده و همین احساس سیری مانع از پرخوری و در نتیجه مانع از اضافه وزن می‌شود. همچنین از آنجاییکه وقتی وعده های غذایی حفظ شود قند خون تنظیم می شود و عملکرد ذهنی بهتر است و شخص دیرتر خسته می شود و عصبانی نمی شود و واکنش روحی مناسبت تری دارد. 
میان‌وعده‌های سالم و مناسب برنامه کاهش وزن شما را کامل می‌کنند و خوردن آنها در طول روز ضروری است. تحقیقات نشان می‌دهد که کسانی که میان‌وعده را حذف می‌کنند در وعده‌های اصلی بیشتر غذا می‌خورند و بیشتر به غذاهای چرب روی می‌آورند. مهمترین فایده خوردن میان‌وعده این است که دیگر بعد از آن هوس خوردن غذاهای ناسالم برای رفع گرسنگی‌تان را نخواهید داشت.از آنجاییکه اکثر اوقات افراد به خاطر مشغله زیاد وقت کافی برای داشتن تغذیه سالم ندارند، خوردن یک میان‌وعده سرپایی کوچک و مغذی حداقل تا حدی نیاز بدن را برطرف می‌کند.برای اضافه کردن میان‌وعده‌های سالم به برنامه کاهش وزن باید تنوع، تعادل و میانه‌روی را در نظر داشته باشید. اینکه میان‌وعده‌ها را چه زمانی و چه‌طور وارد برنامه روزانه‌مان کنیم اهمیت زیادی دارد.
انتخاب بهترین میان وعده برای کاهش وزن

برای اینکه بهترین انتخاب را برای میان وعده خود داشته باشید باید بدانید که شما در هر روز مجاز به مصرف دو میان وعده و آن هم با حدود 150 کالری هستید. کربوهیدرات ها روزانه ۴۰ تا ۵۰ درصد از کالری میان‌وعده‌های شما را تامین می‌ کنند، که حدود۱۴ تا ۲۰ گرم می‌شود. انتخاب کربوهیدرات‌هایی سرشار از فیبر از قبیل میوه ها و غلات کامل بهترین انتخاب از دسته کربوهیدرات ها هستند. همچنین با مصرف ۶ تا ۱۰ گرم پروتئین، در کل بین ۱۵ تا ۲۰ درصد از کالری مورد نظر میان‌وعده به بدن می‌رسد. با مصرف میان‌وعده‌هایی که حاوی پروتئین است، حس سیری بیشتری را تجربه می‌کنید. پروتئین توازنی بین میزان کربوهیدراتی که وارد خون شما می‌شود ایجاد می‌کند، پس اگر شما میان‌وعده‌ای که مصرف می‌کنید حاوی پروتئین اندکی باشد،در نهایت با افزایش میزان قند خون شما منجر به حس گرسنگی بیشتر و پرخوری مضاعف خواهد شد.
همچنین در مصرف چربی ها نیز باید در میان وعده ها دقت شود .اما چربی‌ها باید بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از کالری میان‌وعده‌ها را تشکیل دهند، که در نهایت حدود ۶ تا ۱۰ گرم می‌شود. چربی‌های سالم حس سیری و اشباع شدگی را ایجاد می‌کنند. نکته اساسی درباره چربی‌ها،‌ احتیاط در میزان مصرف آنهاست زیرا چربی‌هایی مانند آجیل‌ها، مغزها و آوکادو حاوی کالری فراوانی هستند.
گنجاندن فیبرها در میان وعده‌های عذایی از اهمیت بالایی برخوردار است ، سعی کنید به میزان لازم فیبر مصرف کنید، مصرف حداقل ۳ گرم فیبر در میان‌وعده‌های خود که از جمله ضروریات است نه تنها برای طولانی مدت حس سیری ایجاد می‌کند بلکه ۲۵ گرم کالری مورد نیازتان تامین می‌شود. با مصرف مواد غذایی سرشار از فیبر تناسب اندام و سلامت خود را تضمین کنید، با مصرف فیبر در طول روز احساس پرانرژی بودن، می‌کنید. همچنین مصرف فیبر میزان قند خون شما را کنترل و درسطح نرمال و طبیعی حفظ می‌کند. برای مصرف قند در میان وعده ها بهترین گزینه عسل آن هم به میزان یک قاشق چایخوری در هر میان وعده است . در کل فقط ۱۰ گرم قند در روز مجاز به مصرف هستید.
نکاتی مهم درمصرف میان وعده ها برای کاهش وزن
بعضی اوقات ما درباره مصرف میان وعده ها زیاده روی می کنیم.یا در انتخاب بهترین میان وعده دچار اشتباه می شویم و در نهایت به جای اینکه مصرف میان وعده ها برای ما مفید باشد، به ضرر ما تمام می شود . بیرون آمدن از چرخه میان وعده های ناسالم کار سختی است. راز مصرف میان وعده های هوشمندانه ، حفظ تمرکز هواس است. وقتی شما شروع به خوردن می کنید و در همین حین حواستان به چیزی که می خورید جمع است، بهتر می توانید بین خستگی و گرسنگی تفاوت قائل شوید. به این صورت وقتی گرسنه هستید میان وعده یتان را خورده و در صورتی که خسته و بی حوصله باشید یکی از روش هایی که به آن اشاره خواهد شد، را امتحان کنید. دقت کنید که بدنتان توانایی تشخیص نیاز شما به بهترین وجه را دارد.
-نوشیدن آب: بیشتر وقت ها، افراد علائم تشنگی را به عنوان گرسنگی تعبیر می کنند. اگر متوجه شدید که هوس چیزی شیرین یا آبکی کرده اید، پس ممکن است فقط تشنه باشید. یک لیوان شربت آبلیموی تازه که با عسل شیرین شده است، بنوشید تا دوباره انرژیتان را به دست آورید. انرژی که آب به شما می دهد، کافئین و قند نمی توانند برایتان فراهم کنند.
-همه تنقلات را دور از دسترس و یک جا نگه دارید. با این روش دیگر به طور تصادفی به سراغ آنها نمی روید. بیشترین دلیلی که ما به سراغ تنقلات می رویم بی حوصلگی است. برای پیشگیری از این امر همه تنقلات را در جایی دور از دسترس مثل قفسه های بالای کابینت نگه دارید. به این ترتیب دیگر هنگام راه رفتن در اشپزخانه چشمتان به آنها نیفتاده و کمتر احتمال دارد به سراغشان بروید.
-تنقلات مضر نخرید. اگر تنقلات مضر خریداری کنید، پس آنها را خواهید خورد. اگر می خواهید سالم تر شوید، پس خرید این تنقلات را به طور کامل فراموش کرده و دیگر آنها را به خانه نیاورید!
-داشتن تحرک: اگر پس از مدتی که جلوی کامپیوتر نشسته اید، حس می کنید باید چیزی بخورید، از جای خود بلند شده و برای 5 تا 10 دقیقه راه بروید. برخی اوقات به میان وعده نیازی ندارید، فقط کمی تغییر و جابه جایی لازم است تا دوباره انرژیتان برگردد.به این ترتیب تا وعده بعدی غذایی انرژی مورد نیازتان تامین می شود.
-هویج بخورید. گاهی دلتان می خواهد چیزی بجوید. وقتی این اتفاق افتاد و نتوانستید آن را از ذهنتان بیرون کنید، بهتر است به سراغ سبزیجاتی مثل هویج بروید. شیرینی و بافت خاص آن هوس هایی که مربوط به گرسنگی نیستند فرو می نشاند و شما را از مصرف تنقلاتی که کالری بالایی دارند دور می کند.
زمان مصرف میان‌وعده در برنامه کاهش وزن

اغلب افراد ترجیح می‌دهند که هر یک از ۱۵۰ کالری میان‌وعده را بین وعده‌های اصلی غذا میل کنند، بنابراین یکی از آنها صبح دیر وقت و دیگری عصر میل می‌شود. میان‌وعده ایده‌آل با فاصله 3-2 ساعت بعد یا قبل از هر وعده غذایی خورده می‌شود. این به شما کمک می‌کند در حجم کمتر و سالمتر غذا بخورید و برای انجام فعالیت‌های روزانه احساس ضعف نداشته باشید. شاید شما از آن دسته افرادی باشید که ناهار را دیر وقت و یا شام را زود میل می‌کنید، پس میان‌وعده بعدازظهر ضرورتی ندارد و به همان نسبت میان‌وعده بعد از شام ضروریست. به یاد داشته باشید که تجربه کمی گرسنگی کشیدن طبیعی است، اما هدف اصلی از خوردن میان‌وعده مقابله با ضعف است که منجر به پرخوری می‌گردد.
میان‌وعده‌های سالم در رساندن شما به هدفتان در کاهش وزن خیلی موثر هستند. افرادی که میان‌وعده نمی‌خورند، موقع رسیدن زمان وعده اصلی غذا بسیار گرسنه هستند و تقریباً همه چیز را درباره تصمیمشان برای کاهش وزن فراموش می‌کنند و به غذاهای چرب روی می‌آورند. با ادامه این عادت تنظیم قندخون هم به‌هم می‌ریزد و با پیش‌آمدن استرس‌های روحی و جسمی اوضاع از این هم بدتر می‌شود. با اینکه ممکن است کمی عجیب باشد، ولی خوردن میان‌وعده واقعاً به کاهش وزن کمک می‌کند زیرا باعث می‌شود شما کالری کمتری درطول روز دریافت کنید و وقتی دربین وعده‌ها معده شما از گرسنگی تیرمی‌کشد دیگر سردرگم نمی‌شوید که چه کار باید بکنید.
با اینکه ممکن است شما از خوردن میان‌وعده احساس گناه کنید ولی باید بدانید ، میان وعده ها به هیچ عنوان بد نیستند. درواقع خوردن چندین وعده کوچک در طول روز به کنترل احساس گرسنگی و جلوگیری از پرخوری کمک می‌کند. خوردن چند عدد بیسکویت سبوس دار یا میوه شما را از دوباره و سه‌باره کشیدن غذا در بشقاب موقع ناهار یا شام حفظ می‌کند و در نتیجه مصرف کالری شما کاهش می‌یابد. خودداری از گرسنگی در طول روز نه تنها به کنترل میزان غذای مصرفی در وعده‌های اصلی کمک می‌کند، بلکه باعث حفظ تعادل قندخون و جلوگیری از افت آن می‌گردد.
همانطور که در ابتدا به آن اشاره کردیم ورزشکاران نیز جزو آن دسته افرادی هستند که مصرف میان وعده ها برای آنان از اهمیت بالایی برخوردار است.در گزارش بعدی به اهمیت نقش میان وعده ها در برنامه غذایی ورزشکاران می پردازیم.

ویتامین و کوفتگی عضلانی

پیشگیری و درمان با طب ورزشی

مصرف ویتامین و کاهش کوفتگی عضلانی

طبق تحقیقات انجام شده بر روی ورزشکاران مصرف ویتامین ث در کاهش کوفتگی عضلانی پس از ورزش موثر است .

ویتامین ث یا اسید اسکوربیک یکی از ریز مغذی های حیاتی برای گونه‌های پیشرفته پستانداران (انسان، میمون‌ها )، شمار اندکی از گونه‌های دیگر پستانداران (به‌ویژه خوکچه هندی و خفاش‌ها) و تعدادی از گونه‌های پرندگان و برخی ماهی‌هاست، که بجز موارد ذکر شد بقیه جانداران این ویتامین را در بدن خود می‏سازند. اما بدن انسان دارای چنین عملکردی نیست و باید تمام ریز مغذی ها را از غذاهایی که می خورد و یا مصرف مکمل ها جذب کند ،زیرا بدن انسان به تنهایی قادر به سنتز آن نیست.

فواید ویتامین ث
ویتامین ث آنتی اکسیدان است یعنی در جریان خون قرار گرفته و اثر شیمایی موادی که به بافت‏های بدن آسیب می‏رسانند را خنثی می‏کند. این ویتامین موجب محافظت پوست در مقابل آثار مخرب اشعه ماورای بنفش نور خورشید می‏شود. همچنین این ویتامین به افزایش قدرت ایمنی بدن ،استحکام لثه‏ها و دندان‏ها کمک می‏کند. این ویتامین همچنین باعث ساخت کلاژن شده و در پیشگیری از بالارفتن کلسترول خون و ایجاد لخته‏های خونی در رگ مؤثر است.
اشاره شده‌ است که این ویتامین برخلاف تفکر همگان کمکی در پیشگیری از بروز سرماخوردگی نمی‏کند و فقط طول دوره بیماری را کوتاه و به تخفیف عوارض آن کمک می‏کند. همچنین مصرف این ویتامین باعث جذب بهتر آهن در بدن می‏شود و به افرادی که دچار کم‏خونی هستند توصیه می‏گردد. ویتامین ث به عقیده برخی کارشناسان احتمال بروز سکته مغزی در افراد غیر سیگاری را تا ۳۰ درصد و در افراد سیگاری تا ۷۰درصد کاهش می‏دهد. به اعتقاد این محققان آنتی اکسیدان‏هایی مانند ویتامین ث احتمالا سلول‏ها را از فشار اکسیدی که در سکته مغزی موثر هستند٬ حفظ می‏کند. البته به گفته دانشمندان ویتامین ث که از طریق مصرف طبیعی کسب شود ٬ اثرش بسیار بیشتر است.
همچنین در تحقیق دیگری دانشمندان مصرف این ویتامین را در تراکم استخوانی افراد موثر دانسته‏اند. در پژوهشی دیگر نیز گفته شده‌ است که تزریق مقدار زیادی ویتامین ث به افرادی که دچار سرطان هستند باعث می‏شود که رشد سرطان در آنها را متوقف کند. این ویتامین می‏تواند زنجیره‏ای مخرب در درون سلول بیمار بوجود آورد. گفته شده که تزریق این ویتامین به موش‏هایی که دچار تومور بودند، اندازه تومور‏های آنان را به نصف کاهش داده‌است. این ویتامین از اکسید شدن سلول‌های چرب حاضر در غشاء سلولی توسط عوامل اکسید کننده جلوگیری می‌کند؛ با تداوم اکسید شدن سلول‏های چرب و ایجاد تغییراتی در سلول و ماده ژنتیکی سلول باعث بروز برخی سرطان‌ها می‌شود. محققان مصرف این ویتامین را به کسانی که از بیماری‏های قلبی رنج می‏برند نیز توصیه کرده‏اند. زیرا ویتامین ث باعث تسلم شریان شده و کمبود آن در بیماران قلبی همراه با خشکی و سفتی رگها می‏شود و باعث بوجود آمدن درد در این افراد می‏گردد.
نقش ویتامین ث در ورزشکاران
کوفتگی عضلانی تجربه ای ناخوشایند به ویژه برای افرادی است که به تازگی به ورزش روی آورده اند ، به گونه ای که ممکن است مانع از ادامه فعالیت جسمانی آنان گردد.البته در مورد ورزشکاران حرفه ای نیز باید بپذیریم که پدیده کوفتگی عضلانی ، نه تنها مانع شرکت آنان در برنامه های تمرینی می شود، بلکه به عنوان یک عامل بازدارنده در نمایش مهارت های ورزش محسوب می شود.
براساس تحقیقات انجام شده مشخص گردیده که در طول تمرین و در نتیجه افزایش مصرف اکسیژن میتوکندری و جریان انتقال الکترون ها، تولید رادیکال های اکسیژن افزایش می یابد که موجب پراکسیدن شدن چربی درغشای سلول عضلات اسکلتی می شود ؛ این حالت تحت عنوان فشار اکسیداتیو نیز معرفی شده است که با پراکسید کردن چربی، آثار مخربی بر ساخت بیولوژیکی عملکرد سلولی به جای می گذارد. از سوی دیگر شروع تخریب عضلانی، درد و سفتی متعاقب آن ، به دنبال تمرینات غیر متعارف ممکن است نتیجه اثر رادیکال های آزاد باشد. در واقع انقباضات برونگرا ، یک نوع تمرین غیرمتعارف عضلانی است که به عضله آسیب می رساند.
نتایج تحقیقات نشان داده است: بعضی از بافت ها در طول انقباض ممکن است به طور موقت دچار هیپوکسی (کمبود اکسیژن) شوند. در زمان استراحت با جریان مجدد خون به طور کامل ممکن است این بافت ها برای پراکسید شدن ، مستعد شوند. از سوی دیگر ویتامینC که یکی از آنتی اکسیدان های قوی است می تواند در دفع رادیکال های آزاد مؤثر باشد ، از این رو برای بدن به عنوان یک آنتی اکسیدان مهم و بسیار مطلوب به شمار می رود.
در واقع به زبان ساده می توان گفت که مصرف ویتامین ث در کاهش کوفتگی عضلانی ورزشکاران موثر است و پیشنهاد می شود که در پس از مشورت با پزشک از این مکمل استفاده کنند و در غیر این صورت سعی کنند از میوه ها و سبزیجات غنی از ویتامین در زمان ریکاوری مصرف کنند.
توصیه مصرف ویتامین ث به بدنسازان 
-ویتامینC ، یا اسید آسکوربیک در متابولسیم آمینواسیدها به ویژه در ساخت کلاژن دخالت دارد. کلاژن ماده تشکیل دهنده اصلی بافت های پیوندی است که استخوانها و عضلات را در کنار یکدیگر قرار می دهد. ممکن است این مسئله به نظرتان چندان مهم نیاید، اما هرچه وزنه های سنگینتری در تمرینات خود استفاده کنید، فشاری که روی بدنتان وارد میکنید بسیار بیشتر خواهد شد. وقتی بافت های پیوندی به اندازه لازم سالم و قوی نباشند (مشکلی که اکثر اوقات در بین مصرف کننده های استیروئید دیده می شود) احتمال بروز آسیبدیدگی به طور قابل توجهی بالا می رود.
-همچنین از آنجاییکه ویتامین C به جذب آهن نیز کمک میکند. آهن برای کمک به اکسیژن برای چسبیدن به هموگلوبین خون بسیار لازم است. بدون انتقال کافی آهن در خون، عضلات در فقدان اکسیژن قرار می گیرند و توانایی شما برای تمرین به میزان زیادی پایین می آید.
ضمن اینکه، اسید آسکوربیک همچنین به ساخت و آزادسازی هورمون های استیروئیدی کمک می کند که می تواند شامل هورمون آنابولیک مهم برای بدنسازان یعنی تستوسترون نیز شود.
-یکی دیگر از دلایل مصرف این ویتامین در بین بدنسازان این است که ویتامین C یکی از ویتامین هایی است که قابلیت محلول در آب بسیار بالاتری دارد. به عبارت دیگر، این ویتامین خیلی سریع در آب پخش می شود. ازآنجا که قسمت عمده سلولهای عضلانی از آب تشکیل شده است، هرچه بدنساز بدن عضلانی تری پیدا می کند، ویتامین C بیشتر پراکنده می شود و غلظت این ویتامین بسیار مهم در بافت های بدن کمتر می شود. درنتیجه مصرف ویتامین C برای بدنسازان اهمیت بسیار زیادی پیدا میکند.
نقش ویتامین C در کاهش وزن
وقتی صبحت از لاغر شدن و کاهش وزن می شود اولین مواردی که به ذهن شما می آید رژیم غذایی و فعالیت های ورزشی سخت و طاقت فرسا است .اما یافته های جدید حاکی از آن است که در کنار برنامه ورزشی و رژیم غذایی برای کاهش وزن ، مصرف ویتامین ث (c) به تسریع لاغری شما کمک می کنند.
ویتامین ث می‌تواند همیار لاغری شما باشد. ویتامین ث می‌تواند نقش مؤثری در سنتز نورآدرنالین داشته باشد. نورآدرنالین ماده‌ای است که از غدد فوق کلیوی ترشح می‌شود و تجمع چربی‌ها را محدود می‌کند.این ریز مغذی مؤثر همچنین باعث می‌شود بدن راحت‌تر آهن را جذب کند برای همین خاصیت ضدخستگی دارد.هرچه آبمیوه های که مصرف می کنید ویتامین ث بیشتری داشته باشند، روند کاهش وزن هم سریع تر خواهد بود. پژوهش های جدید نشان می دهد میوه ها و سبزیجات سرشار از ویتامین ث باعث می شوند سوختن کالری حین فعالیت های ورزشی شدیدتر شود و چربی ها با سرعت بیشتری در بدن بسوزند.
کارناتین موجود در بدن موجب تبدیل چربی به انرژی می شود. بدن ما کارناتین تولید می کند و ویتامین ث آن را به فعالیت وا می دارد. به همین دلیل، فردی که تلاش می کند به کمک حرکات ورزشی لاغر شود، می تواند با مصرف مقدار لازم ویتامین ث حدود ۳۰ درصد سریع تر وزن کم کند و به اندام ایده آلش برسد. پس اگر انواع روش های لاغری را امتحان کرده اید و باز به نتیجه دلخواه تان نرسیده اید، دست به کار شوید و به سراغ مرکبات، کیوی، طالبی، خربزه، انواع کلم، نخودفرنگی، فلفل دلمه ای ، سیب زمینی، آناناس، اسفناج، گوجه فرنگی ، شلغم، کدوحلوایی و سایر خوراکی هایی بروید که سرشار از این ویتامین مفیدند.
میزان مناسب مصرف ویتامین ث 
به جز یک سری از اشخاص (افراد باردار،ورزشکاران،بیماران خاص ) که به مصرف مقدار بیشتری به ویتامین ث نیازمند هستند. مقدار توصیه شده روزانه این ویتامین برای اکثر افراد جامعه که غیر فعال و یا با فعالیت کم هستند معادل 75 میلی گرم در هر روز است. ورزشکاران سخت کوش و افراد فعال که به دنبال اهداف بلند پروازانه هستند، با مشورت پزشک ممکن است از دوز بالاتر بهره مند شوند.
هشدار برای مصرف بیش از حد ویتامین ث 
اکثر اوقات اضافه این ویتامین از راه ادرار دفع می‏شود. اما مصرف خیلی زیاد آن باعث تکرر ادرار، سنگ کلیه و اسهال می‏شود. همچنین مصرف زیاد این ویتامین به صورت دارو باعث بروز اختلالات گوارشی، خطر ابتلا به سنگ اگزالات در مجاری ادراری و اعتیاد بدن به مقدار زیاد مصرف این دارو می‏ شود. 
همچنین باوجود توصیه به مصرف ویتامین ث در ورزشکاران اما اکثر پزشکان با مصرف بیش از حد هر چیزی مخالف هستند. یک تجزیه و تحلیل تحقیقات مختلف نشان داده است که 1 گرم (1000 میلی گرم) ویتامین C در روز به طور قابل توجهی عملکرد ورزشی ورزشکاران را دچار اختلال می کند. محققین توصیه کردند در حدود 200 میلی گرم در روز، دوزی است که می تواند در برابر استرس اکسیداتیوعمل کند بدون آنکه درعملکرد ورزشی تاثیر منفی داشته باشد کافی است.
کمبود ویتامین ث
ویتامین ث مورد نیاز برای هر فرد سالم ۶۰ تا 75 میلی‏گرم در روز توصیه شده‌است. اگر فردی به مدت یک ماه به میزان کمتر از حداقل مورد نیاز یک فرد این ویتامین را دریافت کند دچار عوارضی مانند بیماری اسکروی، خونریزی لثه و همچنین خشکی پوست و آثار خون مردگی در زیر آن می ‏شود.
در پژوهشی دانشمندان به این نتیجه رسیدند که وجود چربی در غذا باعث می‏شود که ویتامین ث خاصیت ضد سرطانی خود را از دست بدهد. دانشمندان می‌گویند وقتی مخلوط از بزاق و مواد غذایی در معده با شیره‏ آن مخلوط می‌شوند، ویتامین ث موجود در مواد غذایی می‌تواند رادیکال‌های آزاد، یعنی همان موادی که سرطان‏زا هستند را از بین ببرد؛ رادیکال‌های آزادی مانند نیتریت که در مواد غذایی آماده و کنسروی، مانند سوسیس و کالباس به مقدار زیاد وجود دارند. اما در یک تحقیق، هنگامی که مقدار بیشتری چربی به همین مخلوط غذایی اضافه شد، دیده شد که دیگر ویتامین ث نمی‌تواند این واکنش شیمیایی را انجام دهد.

طب ورزشی

پیشگیری و درمان با طب ورزشی

ورزشی که دوای درد استخوان های آسیب دیده است

به توصیه محققان پزشکی تمام کسانی که به دلیل مشکلات مفصلی و آسیب دیدگی های استخوانی از تحرک و انجام ورزش محروم هستند، ورزش در آب مشکلات آنان را حل می کند.

ممکن است شما جزو افرادی باشید  که به دلایل مختلفی چون آرتروز، اضافه وزن و یا شیوه زندگی بسیار کم تحرک، نگران تاثیر منفی ورزش بر استخوانها، مفاصل و ماهیچه هایشان هستند و  شاید پذیرفتن این موضوع که باید به ورزش بپردازید و ورزش تنها راه سلامتی شما و رها شدن از بند بیماری هایتان است،  برایتان ممکن و قابل درک نباشد.
 اما باید بدانید که پزشکان با تخصص های مختلف به شما ورزش در آب را پیشنهاد می کنند.
 
فواید ورزش در آب
 محققان کانادایی توصیه میکنند که افراد دچار مشکلات مفاصل یا آسیب دیدگی استخوان میتوانند به جای خودداری از ورزش کردن، تمرین های ورزشی خود را در آب انجام دهند.
  تحقیقات جدید در کانادا راه حلی را برای بسیاری از افراد یافته است که از مشکلات مفاصل یا آسیب دیدگی‌های استخوانی رنج می‌برند و از ورزش کردن به خاطر وخیم تر شدن وضعیت بیماری خود خودداری می‌کنند. محققان به این گروه از افراد توصیه کردند که تمرین‌های ورزشی را زیر آب انجام دهند.تناسب و سلامت جسم : سیستم قلبی- عروقی مقاوم، ماهیچه های نیرومند و پرتوان، انعطاف پذیری، هماهنگی، چالاکی و تعادل همه از اجزاء تشکیل دهنده جسمی متناسب و سالم هستند که با پرداختن به ورزش در آب به دست می آیند و تقویت میشوند.جالب است بدانید که فواید انجام دادن ورزش در آب به همین جا ختم نمی شود.
 -رهایی از تنش : ورزش کردن در یک محیط آرام بخش آبی به شما امکان میدهد تا تنشهای ناشی از کار، مشکلات و مسائل نگران کننده را فراموش کنید و به ذهن خود استراحت بدهید.
 -آسایش : تاثیر خنک کننده و حالت ماساژ مانندی که از حرکت در آب به وجود می آید، به ورزشکار کمک میکند بدون احساس گرما یا خستگی، به انجام حرکات بپردازد.
 -تفریح : محیط و تسهیلات استخر محل مناسبی برای تفریح و شادی است و ورزش را به کاری مفرح مبدل میکند.
 
بالا بردن استقامت هوازی
 علاوه بر خاصیت درمانی که برای افراد بیمار در خصوص ورزش در آب ذکر شد،ورزشکاران نیز می توانند از ورزش کردن در آب بهره های فراوان ببرند. با انجام دادن مجموعه تمرینات ورزشی در آب به طوری که بدن را به گونه ای درگیر می کند که پس از طی مدت حداقل ۴ هفته استقامت قلبی و تنفسی، قدرت، انعطاف پذیری و سایر فاکتورهای آمادگی جسمانی را بالا برده و شخص را قادر می سازد تا از یک زندگی فعال برخوردار شده و کارهای روزانه خود را بدون احساس خستگی به مدت طولانی انجام دهد.همانند تمرینات هوازی در آب
 
فواید تمرینات هوازی در آب
 انجام تمرینات هوازی در آب به شخص کمک می کند تا هماهنگی لازم بین سیستم عصب و عضله ایجاد شده و در نتیجه علاوه بر اثرات مثبت فیزیکی مغز شخص را نیز درگیر تمرینات می کند. کارآیی اندام ها به خصوص عضلات و مفاصل در طی دوره های تمرین بهبود یافته و اجرای کلیه اعمال که شخص در طی روز درگیر آن است در آب درگیر تمرین خواهند شد. مانند نشستن، بلند شدن، خم شدن، راست شدن و راه رفتن و … انجام تمرینات در آب از بسیاری از صدمات ورزشی جلوگیری می نماید.
 
اهداف تمرینات هوازی در آب:
 - برخورداری از استقامت بالای قلبی و عروقی
 - ایجاد توان مطلوب برای انجام کارهای روزانه
 - ایجاد انعطاف در عضلات، تاندون ها، لیگامنت ها برای اجرای بهتر حرکات
 -بالا بردن توانایی های بدن در انجام کارهای روزانه زندگی در افراد عادی و ورزشکاران حرفه ای
 - افزایش کارآیی قلب و عروق و دستگاه تنفس و تحریک جریان کند و تنبل خون در بدن
 - افزاش ظرفیت هوازی یا بالا بردن توان هوازی شخص
 
  ورزش در آب برای چه کسانی مناسب است؟
 هر کس میتواند به ورزش در آب بپردازد ، اما برای مبتلایان به آرتروز یا هر مشکل مفصلی دیگر، افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی مفرط هستند، افرادی که بیشتر اوقات روز را در بی تحرکی سپری کند و به دنبال روشی ساده برای آغاز ورزش باشد، بیمارانی که  در حال طی کردن دوران نقاهت بعد از آسیب دیدگی یا یک جراحی بوده و قصد دارد با اجازه پزشک به این ورزش بپردازد، افرادی که ماهیچه های پای ضعیفی دارند، مبتلایان به مشکلاتی در ناحیه پشت ، مادران باردار و سالخوردگان از هر ورزشی مناسب تر است.
 
  چرا ورزش در آب را انتخاب کنیم؟
 در آب بودن به خودی خود موجب میشود که شما ورزش کنید زیرا هر حرکت شما در واقع عملی برای غلبه بر مقاومت آب بر بدن شما است. البته منظور ما از ورزش در آب، شنا نیست. منظور انجام دادن حرکات ورزشی مانند پیاده روی، ایروبیک و نرمشهایی است که معمولا در خشکی انجام میگیرند.
 ورزش در آب، اگر به طور صحیح انجام شود میتواند همانقدر که انجام این حرکات بر روی زمین موثرند، برای بدن مفید باشد. این ورزشها قدرت عضلانی، استقامت، نرمش و انعطاف پذیری و همچنین تعادل بهتر را برای ورزشکاران به ارمغان می آورند.
 
دلایل پزشکان برای پیشنهاد ورزش در آب
 -نیروی رانش آب، تکیه گاه وزن بدن میشود. هنگامی که شما تا گردن در آب غوطه ور هستید، آب در حدود 90 درصد وزن شما را خنثی میکند و به طور قابل توجهی از فشار وزن بر روی مفاصل، استخوانها و ماهیچه ها میکاهد. شما به جای اینکه با تمام وزن خود بر روی زمین محکمی فرود بیایید، تنها با ده درصد وزن خود ایستاده اید. این خاصیت، میزان جراحات و آسیبهای حین ورزش را به شدت کم میکند.
 -  هنگام غوطه وری در آب، جریان خون سریعتر میشود و سلامت قلب و عروق شما را بهبود میبخشد
 -    در صورتی که دچار آسیب دیدگی و تورم در بخشی از بدن باشید، فشار آب بر روی بدن از شدت تورم کاسته و درد را تخفیف میدهد.
 -   از آنجایی که آب محیطی متراکم تر از هوا است، شما با حرکت در آب مقاومتی از 4 تا 44 درصد بیشتر از مقاومت هوا را تجربه میکنید. ورزش در آب و غلبه بر این مقاومت، مانند آن است که وزنه هایی به دست و پای خود بسته باشید یا با دستگاههای وزنه دار به ورزش بپردازید، با این حسن که انجام این حرکات در آب کم خطرتر است.
 -  از آنجایی که نیروی جاذبه در آب کم میشود، شما در آب میتوانید آن دسته از حرکات کششی که انجام آن در خشکی برایتان ممکن نیست را انجام دهید.
 -   فشار عمق آب بر روی بدن، مفاصل، ماهیچه ها و اندامهای داخلی، در حین ورزش مانند یک ماساژ خوب، به تمام بدن آرامش بخشیده و مانع کوفتگی بدن میشود.
 
 نکات ایمنی برای انجام ورزش در آب
 -با پزشک خود مشورت کنید : اگر بیش از 40 سال دارید و دارای مشکل مزمنی چون آسم، دیابت یا نارسایی قلبی هستید، در زمینه ورزش در آب با پزشک خود مشورت کنید.
 -ورزش را در ابتدا با یک کلاس معتبر آغاز کنید تا ورزش در آـب را به خوبی بیاموزید. شما میتوانید پس از آموختن حرکات صحیح و گرفتن پاسخ پرسشهای خود، در استخر منزل یا نزدیکترین استخر به محل زندگی یا کار خود به ورزش بپردازید.
 -از شایستگی مربی خود مطمئن شوید.
 -قبل از اولین جلسه کلاس، مربی خود را از شرایط و هرنوع مشکل عمده جسمی مانند آرتروز، آگاه کنید تا حرکاتی متناسب با شرایط شما پیشنهاد کند.