از نظر خیلی ها تابستان وقت خوبی برای سفر
به کرمان نیست اما اگر شما هم جزو این دسته افراد هستید، باید در عقیده
خود تجدید نظر کنید. کرمان، با وجود گرمای خشک و سوزان این روزهایش، لکه
هایی از سرسبزی و زیبایی دارد که می توانید در آنها بهار را تجربه کنید.
اگر
تنها 25 دقیقه از گرمای داغ کویر کرمان فاصله بگیرید می توانید به سرزمینی
برسید که آسمانش را ابر پوشانده و زمینش را مه. انگار یک تکه از مدیترانه
جدا شده و وسط کویری ترین بخش ایران افتاده است. جیرفت که مردم به آن لقب
هند کوچک ایران را داده اند با ییلاق معروفش، دلفارد، جایی است که در این
گرمای تابستان می توانید به آن پناه ببرید. مسیر دلفارد برای کرمان، حکم
جاده چالوس را دارد برای تهرانی ها. همانقدر سبز، خنک و زیبا.
در
مسیر جیرفت به دلفارد جنگل های حفاظت شده گلپرک را خواهید دید. گلپرک یا
همان انار شرطان درختچه بومی جنوب آسیا و یکی از گونه های درختی در حال
انقراض است که در مناطق بیابانی و خشک در جنوب ایران به خصوص بوشهر،
خوزستان، هرمزگان و کرمان می روید. در واقع جنگل گلپرکی دلفارد در جیرفت از
رویشگاههای معروف آن در ایران است. بعد از گذشتن از کنار این جنگل ها، به
دلفارد خواهید رسید.
دلفارد پر است از درخت های پرتقال، گردو، انار
و موز که آن را شبیه باغی از میوه های گوناگون کرده است. در دلفارد میوه
های فصل گرم و فصل سرد را با هم یکجا می بینید. در کوهستان ها هم پسته
وحشی، پونه، کهکم، ارچن، بادام کوهی، ارس، گون، درمنه، زیره و گیاهان
دارویی دامنه ها را پر کرده اند.
سرزمین آبشارها
دلفار
مهد آبشارها هم نامیده می شود. آبشار کوه سیر، آبشار سرند کوه، آبشار
زورک، آبشار دره تنگ، آبشار کوه نیمه و آبشار گلمای دخترکش از آبشارهایی
هستند که در دلفان می توانید ببینید.
آبشار دره گُلم دخترکش در فاصله 47 کیلومتری شمال جیرفت در دره ای شرقی–غربی که با چنارها پوشیده شده قرار دارد. در مناطق جنوبی استان کرمان، گُلم به معنای حوضچه آبی است که در رودخانه ها یا محل آبریز آبشارها به وجود می آید. گُلم دختر کش هم احتمالا اشاره به حادثه ای دارد که در آن دختری در حوضچه غرق شده است. این آبشار از چهار حوضچه یا گُلم تشکیل شده که گُلم دوم برزگتر از بقیه است و ارتفاع آبشار در آن به حدود 10 متر می رسد. رسیدن به آبشارهای بالاتر اما نیازمند عبور از مسیرهای سخت تری است که کوهستانی و بکر به نظر می رسد.
کمی دورتر از این آبشار، آبشار دلفارد را خواهید دید که در چهل کیلومتری شمال غرب جیرفت و در محل روستای کراه قرار دارد. آبشار کراه و چند آبشار متوالی آن از یک رودخانه دائمی به نام دلفارد سرریز می شوند که خود این رودخانه 30 کیلومتری از کوه بهرآسمان در 53 کیلومتری شمال غربی جیرفت سرچشمه گرفته و روستاهای دربا، دلفارد، دهنه زنگر، رزشیرین، رضی آباد و کولدون را سیراب می کند و در نهایت با رودخانه سگدر مخلوط می شود و رودشور جیرفت را تشکیل می دهد.
کجا بمانیم؟
دهستان
دلفارد در بخش ساردوئیه جیرفت قرار دارد و برای اقامت گردشگرانی که به آنجا سفر می کنند، یک پیشنهاد ویژه دارد. هتل بزرگ دلفارد که با همکاری
بخش خصوصی و سازمان میراث فرهنگی و گردشرگری را راهندازی شده است با
معماری سنتی است خود شما را به اقامت در خانه های شیروانی دار دعوت می کند.
جایی که آشپزها غذاهای سنتی کرمان را جلوی چشم شما می پزند و نان تازه را
از تنور هتل بیرون می آورند و سر سفره گردشگران می گذارند.
زخمهای دهانی از درگیریهای شایع در افراد هستند که تقریباً از هر پنج نفر، یک نفر آن را تجربه کرده است.
این زخمها به دو دسته آفت و تبخال تقسیم میشوند که شدت وقوع آنها از ضعیف تا شدید دستهبندی میشود.
در بیشتر از 75 درصد مواقع این زخمها خفیف است و خود به خود بهبود مییابد. علت زخمهای دهانی میتواند عفونت، ضربه و یا آلرژی دارویی باشد. علاوه بر آن میتواند به عنوان یک علامت برای برخی از بیماریها نظیر سرطان تلقی شود و میزان شیوع آن در خانمها و در سنین 10 تا 40 سال بیشتر است.
آفتهای دهانی ضعیف معمولاً به قطر پنج میلیمتر و با مرکز سفید یا زردرنگ هستند که با التهاب قرمز رنگ احاطه شدهاند. حاشیه زبان، گونهها و لبها مناطقی هستند که زخمهای دهانی معمولاً در این مناطق ایجاد میشوند. بهبود این زخمها به طور معمول بین 5 تا 14 روز طول میکشد.
وقوع آفتهای شدید، معمول نیست و علاوه بر حاشیه زبان، گونه و لبها، کام و انتهای گلو را نیز درگیر میکند. بهبود این آفتها معمولاً بین 10 تا 30 روز زمان میبرد.
وقوع تبخال (زخمهای هرپسی) شایعتر است که اندازه کوچکتری دارند و علاوه بر درگیری مناطق مربوط به آفت، سقف دهان و لثهها را نیز درگیر میکنند.
هر زخم دهانی که بیشتر از سه هفته وجود داشته و بهبود نیابد حتماً باید توسط پزشک یا دندانپزشک بررسی شود، زیرا یک زخم دهانی با دوره طولانی میتواند دلیل بر وجود بیماریهای جدیتری مانند سرطان باشد. سرطانهای دهانی در افراد سیگاری شایعتر از افراد غیر سیگاری است.
سوابق خانوادگی، آسیبهای دهانی (ضربه، گازگرفتن هنگام غذا خوردن و...)، استرس و عوامل احساسی، تغییرات هورمونی زنان (آغاز عادت ماهیانه، پس از حاملگی و...)، کمبود آهن ، زینک ، فولات و ویتامین B12 و حساسیتهای غذایی؛ عوامل مؤثر در وقوع زخمهای دهانی هستند.
در صورت درد شدید، سختی در غذا خوردن و در نهایت کاهش وزن، فرد باید حتماً به پزشک مراجعه کند، همچنین زخمهای دهانی که همراه با علائم گوارشی نظیر اسهال هستند هم باید به پزشک ارجاع داده شوند. به ندرت زخمهای دهانی ممکن است با آنمی و کاهش غیر عادی گلبولهای سفید خون و یا لوسمی در ارتباط باشد که در چنین مواقعی در صورت وجود علائم دیگری از بیماریها در نخستین فرصت باید به پزشک ارجاع داده شود.
فرآوردههای دارویی بدون نسخه موجود در داروخانه به توصیه دکتر داروساز میتواند باعث کاهش علائم و دوره درمانی آفتهای خفیف و تبخالها شود.
مصرف دهانشویه کلروهگزیدین گلوکونات دو بار در روز آن و هر بار به میزان 15 سیسی به مدت 30 ثانیه باعث کاهش احتمال عفونت ثانویه میشود. پیش از مصرف بهتر است دندانها مسواک زده شود تا از احتمال تغییر رنگ دندانها جلوگیری شود.
کورتیکواستروئیدهای موضعی (تریا مسینولون و هیدروکورتیزون) باعث کاهش التهاب و درد و زمان بهبود میشوند که به شکلهای ژل و خمیر دهانی در داروخانهها موجود هستند. بهترین زمان استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی همزمان با شروع آفت است که روزانه 3 تا 4 بار به صورت موضعی باید استفاده شود. این فرآوردههای دارویی در عود دوباره آفت تأثیری ندارند و با مصرف به موقع میتوانند دوره آفت را کاهش دهند.
دهانشویه بنزیدامین به عنوان یک ضد درد کوتاه اثر در آفتهای شدید دهانی توصیه میشود که سه بار در روز و هربار 15 سیسی به صورت دهانشویه مصرف شود. استفاده از این دهانشویه برای کودکان زیر 12 سال توصیه نمیشود.
بیحس کننده موضعی (لیدوکائین و بنزوکائین) به صورت ژل و محلول در داروخانهها موجود هستند و به دلیل ماندگاری کمی که در موضع دارند بر اساس نیاز میتوانند استفاده شوند.
تقریباً همه افراد در سنین مختلف زندگی
ممکن است دچار سکسکه شوند. تعریفی که ویکی پدیا از سکسکه دارد به این شرح
است: «سکسکه یک دم غیرارادی و قوی است که در نوزادان، کودکان و بالغین
تجربه می شود.»
افراد به دو شکل کوتاه مدت و دراز مدت، دچار این عارضه
می شوند. هر چند که سکسکه، یک بیماری به حساب نمی آید، اما سکسکه های بلند
مدت، اغلب آزاردهنده بوده و فرد را مستاصل می نمایند.
در این مطلب راه
هایی برای متوقف کردن سکسکه به شما معرفی شده اند که می توانند برای رفع
سکسکه های کوتاه، معمولی و البته استرس زا، بسیار موثر و کاربردی باشند.
▪ شکر و شرینی جات
خوردن مواد شیرین، مانند شکر، می تواند با خراش دادن مری، منجر به تحریک اعصاب و ماهیچه ها شده و عمل انقباضی آنها را متوقف کند.
▪ سرکه
چشیدن مواد ترشی همانند سرکه و یا حتی آبلیمو نیز می تواند در قطع شدن ناگهانی سکسکه موثر باشد.
▪ کره بادام زمینی
یکی
از روشهای قدیمی برای توقف سکسکه، خوردن کره بادام زمینی است. خوردن یک
قاشق پر از آن باعث می شود، همزمانی روند چشیدن، جویدن، تنفس و بلعیدن،
وقفه ای در سکسکه ایجاد کند که می تواند آن را به طور کامل متوقف کند.
▪ سس فلفل قرمز
چشیدن
سس فلفل در بعضی موارد می تواند باعث رفع سکسکه شود. تُندی فلفل، منجر به
گیج کردن اعصاب در ناحیه گلو شده و توجه آنها را به درک طعم و مزه فلفل جلب
می کند. و سکسکه فراموش می شود.
▪ عسل
یک
قاشق مرباخوری عسل را در مقداری آب گرم هم بزنید و آن را در انتهای زبان
خود نگه دارید. این مایع شیرین، همانند سرکه، می تواند منجر به تحریک اعصاب
و رفع سکسکه شود.
▪ پودر شکلات یا کافی میکس
یک
قاشق پودر شکلات یا کافی میکس را بخورید. خوردن این مقدار پورد شکلات ساده
نیست و همین مساله باعث می شود که سکسکه شما به ناگاه متوقف شود.
▪ تنفس در یک پاکت کاغذی
به
آرامی در یک پاکت کاغذی تنفس کنید. سعی کنید نفس هایی عمیق بکشید. این
مساله به تدریج باعث می شود که میزان دی اکسید کربن در پاکت و سپس خون شما
افزایش یابد و بدین ترتیب دیافراگم برای دریافت اکسیژن بیشتر، انقباض عمیق
تری انجام دهد. نهایتاً سکسکه در این نبرد عقب نشینی کرده و دست از سرتان
بر می دارد.
▪ بذر گیاه ِ شوید
برای
توقف سکسکه همچنین می توانید مقداری بذر شوید را به آرامی بجوید. این روش
قدیمی بسیار موثر است. رایحه بذر این گیاه با درگیر کردن اعصاب و عضلات ِ
وابسته، در کار سکسکه وقفه می اندازد.