مکان هایی باورنکردنی

در این مطلب با ۹ مورد از مکان های شگفت انگیز در نقاط مختلف دنیا آشنا خواهید شد.

 مکان هایی باورنکردنی در سراسر دنیا وجود دارد که مردمان، فرهنگ و ویژگی های منحصر به فردشان برای ما عجیب هستند. به نظر می رسد رازی مشترک ساکنان این مکان ها را دور هم گرد آورده است. 

۱- سرزمین کوتوله ها، چین

زندگی در اجتماع برای معلولان دشوار است. با این حال، قلمرویی سحرانگیز مختص به آن ها در نزدیکی شهر کانمینگ کشور چین وجود دارد. این دنیای منحصر به فرد به دست «چن مینگ جینگ» ساخته شد. او به کوتوله های سراسر دنیا پیشنهاد داد برای زندگی به این دهکده بیایند. حالا جمعیت این مکان ۱۲۵ نفر است که از ۱۹ تا ۴۸ سال سن دارند.

ساکنان این دهکده لباس های بزم در اشکال کوتوله، فرشته، اِلف، پرنسس و نگهبان به تن می کنند. خانه های آن ها به شکل درخت و قارچ است. اغلب ساکنین در خانه هایی زندگی می کنند که تجهیزات حمام و دستشویی و اثاثیه ی آن ها متناسب با ویژگی ظاهری آن ها ساخته شده است. زندگی در اینجا راحت است و هیچ کسی وجود ندارد که آن ها را به خاطر ظاهرشان تمسخر کند.

همه ی ساکنین مشغول به کاری هستند. آن ها برنامه هایی اجرا می کنند و توریست ها را برای گردش در اینجا راهنمایی می کنند. روزهای یکشنبه بعد از آنکه کارهای خانه را انجام دادند، پوکر و والیبال بازی می کنند و در کلاس های رایگان آموزش زبان انگلیسی شرکت می کنند.

علیرغم آنکه نظرات مختلفی درباره ی این دهکده وجود دارد، ساکنان آن راضی و خشنود هستند. آن ها در دنیای آسوده ی مختص به خودشان زندگی می کنند و خانه و شغل خودشان را دارند. به علاوه، در این دهکده مدرسه، بیمارستان، سوپر مارکت، کافه و گل فروشی هم وجود دارد.


۲- مردمان پیراها، شادترین قبیله ی دنیا

یکی از قبایل جنگل های آمازون در کشور برزیل، شادترین قبیله ی دنیا نام گرفته است. مردمان این قبیله قادر به شمارش نیستند و تنها دو واحد شمارش یعنی «چند تایی» و «زیاد» دارند.همچنین آن ها تنها دو رنگ یعنی «تیره» و «روشن» را می شناسند. آن ها از تاریخ و تقویم اطلاعی ندارند.، یک تا دو بار در روز غذا می خورند و گهگاه به مدت ۲۰ دقیقه می خوابند چون اعتقاد دارند خواب طولانی مدت قدرت آن ها را از بین می برد.

آن ها فقط سه شکل از نسبت ها را می شناسند: نوزاد، والدین و خواهر/برادر. هیچ گونه رتبه بندی در میان مردم این قبیله وجود ندارد و هیچ دزدی یا جرمی رخ نمی دهد.

آن ها هیچگونه دارایی یا تعصبی ندارند. زبان آن ها از سه حرف صدا دار و هفت حرف بی صدا تشکیل شده است.

مردمان قبیله ی پیراها شاد هستند، در طول شب آواز می خوانند و اعتقاد دارند رویا و واقعیت هر دو اهمیتی یکسان دارند. آن ها هر هفت سال یک بار نام خود را تغییر می دهد. نام و ویژگی های هزاران گیاه و حیوان را می شناسند و می توانند به ذهن بسپارند. کودکان آن ها به جای اسباب بازی های معمول، با درختان، گل ها، سگ ها و ارواح جنگل بازی می کنند.


۳- ایکاریا، جزیره ی صد ساله ها

در جزیره ی ایکاریا از هر سه نفر در میان، یک نفر تا ۹۰ سال عمر می کند. بیشتر جمعیت این جزیره تا ۱۰۰ سال زندگی می کنند. راز این مسأله در طبیعت بهشتی این جزیره ی دریای اژه، وجود ۸ چشمه ی درمانی و حضور کم گردشگران در این منطقه نهفته است. با این حال، کسی در این جزیره احساس تنهایی نمی کند چون در اینجا ۱۰ هزار نفر خوش بینانه و دوستانه در کنار هم زندگی می کنند.

تعداد بسیار کمی از ساکنان این جزیره به آلزایمر و دیگر مشکلات ناشی از پیری مبتلا هستند. استاماتیس موریتیس (تصویر بالا) از امریکا به این جزیره آمد تا آخرین روزهای زندگی اش را در آنجا سپری کند. در آن زمان پزشکان به او گفته بودند بیشتر از ۹ ماه زنده نخواهد ماند. موریتیس که خود اصالتی یونانی دارد، در سال ۱۹۷۶ به همراه خانواده اش به وطنش بازگشت و نزدیک به ۳۷ سال زندگی شادمانه ای را در این جزیره سپری کرد.

در ایکاریا هیچ فشار و عجله ای وجود ندارد، مردم با نهایت توان خود کار می کنند، در مسیرهای کوهستانی پیاده روی می کنند و میوه های باغستان های خودشان را مصرف می کنند. مردم ایکاریا شیفته ی روغن زیتون، نان، شیر بز و دمنوش هستند. آن ها شب ها زمان خود را با همسایه ها و به صرف یک نوشیدنی سپری می کنند. وقتی از یکی از زنان ۱۰۱ ساله ی ایکاریا در روز تولدش درباره ی راز طول عمرشان پرسیدند او به شوخی گفت: «ما اینجا تنها کاری که انجام می دهیم این است که مرگ را فراموش می کنیم!»


۴- کاندیدو گودوی، سرزمین چند قلوها

کاندیدو گودوی در کشور برزیل واقع شده و شهرت آن به دلیل چند قلوهای بسیار زیادی است که در آنجا متولد شده اند. در ۸۰ خانواده ی کاندیدو گودوی، ۴۴ چند قلو وجود دارد. بیشتر خانواده ها در زمان جنگ جهانی اول از آلمان به اینجا آمده اند. در اوایل دهه ی ۹۰ میلادی، تعداد بالای چند قلوهای این مکان توجه خبرنگاران را به خود جلب کرد. مقامات محلی که از توجه جهانی خشنود بودند این مکان را سرزمین چند قلوها نامیدند، موزه ای افتتاح و مجسمه ای از نماد باروری نصب کردند.

دانشمندان نظریات مختلفی درباره ی علت این پدیده داشتند، از جمله آب ویژه ی کاندیدو گودوی، جدا افتادگی این منطقه و همچنین آزمایشات ژنتیکی جوزف منگله پزشک ارتش نازی. افراد محلی درباره ی منگل می گویند او در لباس مبدل و به عنوان دامپزشک به سرتاسر این منطقه سفر کرد. در همان زمان بود که اولین افزایش ناگهانی تولد چند قلوها در کاندیدو گودوی به ثبت رسید. گفته می شود، معلمان محلی در کلاس های درس به سختی می توانستند دانش آموزان چند قلویشان را از هم تشخیص دهند.


۵- قبیله ی وادوما، مردمان شترمرغی

مردم این‌ قبیله دچار نقصی ژنتیکی در ناحیه ی پا هستند که پاخرچنگی نام دارد. به دلیل آنکه پاهای آن ها فاقد سه انگشت میانی است، به آن ها قبیله ی «پا خرچنگی» می گویند. دانشمندان معتقدند علت این نقص به قوانین گذشته ی قبیله در مورد ممنوعیت ازدواج با افراد خارج از قبیله بر می‌گردد.

یکی از پدران این قبیله که ۲ فرزند با ۵ انگشت و ۳ فرزند با ۲ انگشت دارد می گوید: «وقتی بچه بودم ظاهر برایم عجیبی نبود. مادرم و بقیه ی مردم هم دو انگشت داشتند. احساس بدی نسبت به ظاهرم نداشتم. بچه ی فعالی بودم و راه طولانی ای را تا شهر پیاده می رفتم.»


6- دهکده ی آردن، ایالت دلاویر

در سال ۱۹۰۰، دو دوست به نام های فرانک استفانز (مجسمه ساز) و ویل پرایس (معمار) زمینی را در ایالت دلاویر امریکا اجاره و دهکده ای با محوریت هنر پایه گذاری کردند. در این دهکده مردم می توانستند یک زندگی روستایی آرام و بی دغدغه و کاری مستقل داشته باشند و تنها مالیات زمین را بپردازند.

هنرمندان آزادی خواه، موسیقی دان ها و نویسندگان ایده ی تأسیس این دهکده را می پسندیدند. ساکنان با فروش صنایع دستی خود دهکده را گسترش دادند. شهروندان آردن خود را پیروان ایدئولوژی اقتصادی جورجیسم می دانند، یعنی هر کس تنها مالک آفریده های خود است اما هدایای طبیعت متعلق به همه ی مردم است.

این دهکده تبدیل به مکانی شادی بخش شده است. گردشگران به اینجا می آیند تا در نمایشگاه ها و جشنواره های بازارچه های آن حاضر شوند، محصولات اصل را از مردم محلی خریداری کنند و از تماشای خانه هایی که به سبک دوران قرون وسطی انگلستان طراحی شده اند لذت ببرند.


7- هاگوی، نمایش ترومن برای افراد سالخورده

در این دهکده خانه، سوپر مارکت، کافه و یک چشمه وجود دارد. با این حال، تنها ساکنان این دهکده، بیماران یک بیمارستان و مبتلا به زوال عقل هستند. دانشمندان تخمین می زنند تا سال ۲۰۳۰، ۶۵ میلیون نفر به این بیماری مبتلا خواهند شد.

ساکنان دهکده ی هاگوی نه از بیماری شان رنج می برند و و نه از تنهایی. در هر آپارتمان این بیمارستان ۵ تا ۶ نفر تحت مراقبت کارکنانی هستند که در لباس های مبدل و به عنوان فروشنده، آرایشگر، دیگر مشاغل در آنجا فعالیت می کنند.

همه چیز تا حدی سازمان یافته است که ساکنان مجبور به ترک دهکده نخواهند شد. در آنجا هیچ پزشکی را نمی توان با یونیفورم سفید پیدا کرد. آن ها می گویند هدف اصلی در این دهکده آن است که افراد سالخورده بتوانند زندگی طبیعی ای داشته باشند.

علاوه بر پیاده روی و خرید، ساکنان می توانند دوچرخه سواری و در تفریحاتی مثل اجرای موسیقی، نقاشی، باغبانی و آشپزی شرکت کنند. آن ها همچنین می توانند در فعالیت های کار درمانی شرکت داشته باشند، مثلا همکاری در کار شست و شوی لباس ها، انجام آشپزی یا مراقبت از دیگران.

آپارتمان ها به سبک دوره ای طراحی شده اند که حافظه ی کوتاه مدت بیماران در آن متوقف شده و برای مثال، برخی خانه ها به سبک دهه ی ۷۰ و یا  دهه ی ۹۰ میلادی هستند.

اما حتی این پروژه ی فوق العاده هم مورد انتقاد قرار گرفته است. با این حال، تمام کسانی که خود بیماران را در اولویت می دانند متوجهند که تمامی ساکنان شیفته ی این دهکده هستند. در اینجا، اشتهای بیماران بهتر می شود، تمایل بیشتری به صحبت کردن پیدا می کنند و داروهای کمتری مصرف می کنند.


8- فینکا بلاویستا، بهشت خانه های درختی

دهکده ی خانه های درختی در کشور کاستاریکا ماجرای بسیار جالبی دارد. روزی متیو و اریکا هوگان زوج تازه ازدواج کرده، زمینی با مساحتی در حدود ۲۴۰۰ متر مربع در یک جنگل را خریداری کردند. این زوج شروع به ساخت یک خانه ی کردند و بعدها افراد دیگری با تفکر مشابه به آن ها پیوستند.

ده سال بعد، این منطقه به دهکده ای زیست بوم در ساحل اقیانوس آرام تبدیل شد. ساکنان این دهکده از باتری های خورشیدی و نیروی برق بدون کربن استفاده می کنند، آب باران را جمع آوری می کنند، میوه و سبزیجات پرورش می دهند و ضایعات را زیست فرآیند می کنند. تمامی ساکنان جدید دهکده درباره ی منابع و ساختار مسیرها راهنمایی می شوند.

طبق اظهارات اریکا، هر خانه ای منحصر به فرد است و منظره ای سحرانگیز از پنجره های آن دیده می شود. ساکنان دهکده به جای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، از طناب استفاده می کنند. بسیاری از صاحبان خانه ها، ملک خود را اجاره می دهند و گردشگران می توانند اتاق یا آپارتمان راحتی را در آنجا اجاره کنند. همچنین در خانه ها یک اتاق غذا خوری و امکان دسترسی به وای-فای وجود دارد.

به علاوه، حضور مردم توجه حیوانات منطقه را به خود جلب می کند. آن ها می گویند هر چه ساکنان صدای بیشتری تولید کنند، پرندگان و حیوانات بیشتری در اینجا جمع می شوند.

متیو و اریکا می گویند: «وقتی این دهکده را می ساختیم به ندای قلب مان گوش کردیم، نه صحبت های سرمایه گذاران. ایده ی اولیه ی ما الهام بخش دیگران شد.»

6 باور چشمی

راست یا دروغ 6 باور چشمی!

راست یا دروغ 6 باور چشمی!
بدن انسان بسیار پیچیده است و با وجود پیشرفت‌های علمی، هنوز هم برخی مسائل برای دانشمندان، یک معما محسوب می‌شود. شاید همین پیچیدگی باعث شده که باورهای زیادی در بین مردم در رابطه با قسمت‌های مختلف بدن به‌وجود بیاید که برخی درست و برخی نادرست هستند. یکی از اعضای مهم بدن، چشم است که از گذشته تا به امروز باورهای زیادی در رابطه با آن بین مردم شکل گرفته است.
دکتر محمدرضا فرتوک‌زاده، جراح و متخصص چشم، فوق‌تخصص پیوند قرنیه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران درستی یا نادرستی برخی از این باورها را بررسی می‌کند.

 

تماشای تلویزیون با فاصله نزدیک

 

* اگر کودکی با فاصله نزدیک تلویزیون تماشا کند، به مرور زمان چشم‌هایش ضعیف خواهد شد.

 

نادرست: چشم انسان یک قطر قدامی ـ خلفی و یک عدسی دارد که این عدسی، چشم را با شرایط مختلف تطبیق می‌دهد و در اصطلاح دیوپتری چشم را تنظیم می‌کند. نمره چشم افراد، براساس ژنتیک تعیین می‌شود و این‌که کودکی با فاصله نزدیک جلوی تلویزیون بنشیند، تاثیری در تغییر نمره چشم او ندارد و نمی‌تواند عاملی برای عینکی شدن کودک باشد و این باور نادرست است، ولی نزدیک بودن کودک به تلویزیون، می‌تواند به این علت باشد که چشم او از زمان تولد به نزدیک‌بینی مبتلا بوده و در واقع چشم او ضعیف است که البته این مساله باید توسط چشم پزشک بررسی شود.

 

چشم‌های اصلاح شده

 

* اگر فردی بخواهد چشم خود را لیزیک یا لازک کند و دیگر از عینک استفاده نکند، باید حتما نمره چشم او بالا باشد.

 

درست: لیزیک یا لازک را باید در شرایطی برای فرد انجام داد که میزان نمره چشم فرد حداقل یک تا یک و نیم باشد. علاوه بر این، انجام این کار به افرادی توصیه می‌شود که به عینک وابسته هستند و برای انجام کارهایشان باید حتما عینک بزنند و ز طرفی هم تمایلی به استفاده از عینک ندارند.

 

کمتر کار کنید

 

* کارهایی که به دقت زیادی نیاز دارد و ظریف است، مانند قالیبافی، می‌تواند ضعیف شدن چشم را به دنبال داشته باشد. همچنین کار با کامپیوتر می‌تواند باعث آسیب به چشم و ضعیف شدن آن شود.

 

درست: به‌طور کلی انجام هر کاری با فاصله نزدیک و به شکل طولانی مدت، می‌تواند چشم‌ها را نیم نمره ضعیف کند البته گاهی ممکن است ضعیف شدن چشم موقتی باشد و با استراحت کافی، به حالت عادی بازگردد. کار با کامپیوتر به صورت طولانی مدت (7 تا 8 ساعت) و مداوم، می‌تواند باعث اسپاسم ماهیچه‌های تطابقی چشم شود که این مساله درد در چشم، تهوع و سردرد را به همراه دارد. به این مساله سندرم نگاه کردن به کامپیوتر (CVS) گفته می‌شود. برای برطرف کردن این مشکل، باید بعد از 15 دقیقه کار با کامپیوتر، حتما یک دقیقه به نقطه‌ای دورتر مثلا با فاصله 6 متر نگاه کرد. اگر کار با کامپیوتر ادامه پیدا کند، این مساله را باید با مدت زمان بیشتری ادامه داد به‌طوری‌که بعد از نیم ساعت باید سه دقیقه و بعد از یک ساعت کار با کامپیوتر به مدت 5 دقیقه به نقطه‌ای دورتر نگاه کرد تا این اسپاسم از بین برود.

 

نور کم به چشم آسیب می‌زند؟

 

* بسیاری از افراد بر این باورند که مطالعه در نور کم می‌تواند به چشم‌ها آسیب وارد کند و به مرور، فرد مجبور به استفاده از عینک خواهد شد.

 

نادرست: انسان برای این‌که بتواند ببیند، به نور نیاز دارد و بدون نور، دیدن اشیا ممکن نیست. وجود نور باعث می‌شود که فرد بتواند براحتی ببیند و در شرایطی که نور کافی نباشد، چشم بخوبی کار خود را انجام نمی‌دهد. کم بودن نور و مطالعه در چنین نوری باعث خستگی چشم‌ها می‌شود و فرد در چنین شرایطی ممکن است به سردرد مبتلا شود ولی این مساله ارتباط چندانی به ضعیف شدن چشم یا زیاد شدن نمره عینک ندارد.

 

ارثیه عینکی

 

* فردی که والدین عینکی نداشته باشد، هرگز به عینک نیاز پیدا نمی‌کند.

 

نادرست: این‌که فردی والدین عینکی نداشته باشد و تصور کند هرگز عینکی نخواهد شد، باور نادرستی به حساب می‌آید، چون ژنتیک انسان، یک شجره دارد و اطلاعات ژنتیکی، تنها از والدین به فرزند منتقل نمی‌شوند و گاهی می‌تواند به 100 نسل قبل هم برگردد.

 

زیبایی دردسرساز

 

* افرادی که دائما عادت به آرایش کردن چشم‌ها دارند، بعد از مدتی با آسیب چشم مواجه می‌شوند.

 

درست: بخش چربی اشک، در لبه پلک قرار گرفته و حدود 34 غده کوچک در لبه پلک وجود دارند که در زمان باز و بسته شدن پلک، این چربی‌ها بیرون می‌آیند و بخشی از آن سطح اشک را می‌پوشاند. در مواد آرایشی، سیلیس، کربن، آهن و ... وجود دارد که این مواد، روی غده‌ها قرار می‌گیرند و بسته شدن آنها را به دنبال دارند در نتیجه اشک در چنین شرایطی بخش چربی خود را از دست می‌دهد و خارش و سوزش شدید ایجاد می‌کند. گاهی اوقات این مواد روی چشم و ملتحمه نیز رسوب می‌کند که می‌تواند مشکلاتی را برای فرد به وجود آورد.