در ناحیه جنوبی شهر تنکابن و در منطقه دوهزار دشت دریاسر آرام گرفته، دشتی که به بهشت اردیبهشت ایران شهرت دارد. دشت دریاسر بین چهار کوه محصور شده است. از ضلع جنوب غربی کوه الموت، بلندترین کوهی است که این دشت را احاطه کرده است.
نیک که بنگریم، این دشت مرزی است که پوشش سبز و جنگلی شمال ایران را به پوشش برفی و یخچالی کوه الموت متصل می‌کند.
به دلیل موقعیت استراتژیکی این منطقه در فصول مختلف شاهد مناظر کم نظیری هستیم. سطح این دشت در حد فاصل بهار و بخصوص در اردیبهشت ماه پر از گل‌های زرد رنگ بابونه می‌شود که چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند. از جالب‌ترین ویژگی‌های این دشت این است که در کف آن ده‌ها چشمه وجود دارد و آب از میان سبزه‌ها به بیرون می‌جوشد به گونه‌ای که در فصل بهار به سختی می‌توان مکان خشکی را در دشت پیدا کرد و زیباتر از این‌ها، اینکه رودخانه‌ای پر آب که از ارتفاعات سیالان سرچشمه گرفته است از وسط این دشت وسیع در جریان است.
همه این زیبایی‌ها به علاوه کوه‌های پوشیده شده از جنگل‌های انبوه در اطراف دشت و قله سیالان با یخچال‌های بزرگ که در مقابل خود نمایی می‌کند شاهد این مدعاست که دشت دریاسر را بهشت اردیبهشت ایران بخوانیم. وجود کوه‌های تنگ لات خان بن، سیاه کل و کل تلا و درخت‌های ازگیل و آلوچه جنگلی بر جاذبه‌های منحصر به فرد این دشت افزوده است.
مسیر دسترسی به دشت دریاسر تنکابن
پس از رسیدن به شهر تنکابن در ناحیه غربی استان مازندران، مسیر جاده دوهزار را پی بگیرید تا به دوراهی امامزاده قاسم برسید. در سمت چپ جاده مسیری به سمت دره می‌رود که انتهای آن به روستای عسل محله"خواهد رسید. پس از آن باید حدود یک تا یک و نیم ساعت کوهپیمایی کرده و بعد از عبور از تپه‌ها و چشمه‌های بین راه به دشت دریاسر می‌رسید.
بهترین فصل برای بازدید از دشت دریاسر تنکابن
همه ساله در اواسط اردیبهشت ماه و با روییدن گل‌های زرد رنگ، همایش‌های کوهپیمایی زیادی با حضور گروه‌های کوهنوردی از سراسر ایران در دریاسر برگزار می‌شود. همه‌ی فصل‌های دریاسر زیباست. بهار با گلها و چشمه‌هایش، تابستان با شبهای ستاره باران و شهاب بارانش، پاییز با برگ‌ریزان روی‌ای‌اش و زمستان با کوه‌های پر برفش.
