10 فرمان حافظه

10 فرمان حافظه

حفظ حافظه در سنین سالمندی

هر یک از ما ممکن است چیزهایی را هرازگاهی فراموش کنیم و به خاطر نیاوریم. اگرچه همه سالمندان دچار ضعف حافظه نمی شوند، اما به طور کلی با افزایش سن، احتمال فراموشکاری بیشتر می شود.

 الهه رضاییان: هر یک از ما ممکن است چیزهایی را هرازگاهی فراموش کنیم و به خاطر نیاوریم. اگرچه همه سالمندان دچار ضعف حافظه نمی شوند، اما به طور کلی با افزایش سن، احتمال فراموشکاری بیشتر می شود. البته حافظه افرادی که فعالیت فکری داشته باشند، تغییر چندانی نمی کند. این فراموشکاری هم بیشتر مربوط به حوادث اخیر است. ما موارد مربوط به گذشته دور را خوب به یاد می آوریم اما یادمان نمی آید که مثلا یک ساعت پیش که به خانه برگشتیم، کلید را کجا گذاشتیم. حالا چطور می توانیم

مشکلات ناشی از فراموشکاری را کاهش دهیم؟ این مطلب به همین پرسش پاسخ می دهد.

1- از سوال کردن و گفتن اینکه «موضوعی را فراموش کرده اید» نترسید و خجالت نکشید. این تقصیر شما نیست که نمی توانید مانند گذشته همه چیز را به خاطر بسپارید. به جای ناراحتی از این وضع، پیشنهادهای ما را به کار ببندی و تغییرات مثبت آن را در تقویت حافظه تان ببینید.
2- وسایلی را که همیشه از آن استفاده می کنید (مثل عینک و کلید)، در یک جای مشخص بگذارید؛ به عنوان مثال، داخل یک کاسه بزرگ در اتاق نشیمن.
3- هر روز به اخبار رادیو یا تلویزیون (اخباری که دلخواه شماست و برایتان دلهره آور نیست)، گوش بدهید و آن را برای دیگران بازگو کنید.
4- سعی کنید هر روز یک مطلب جدید یاد بگیرید و کتاب یا روزنامه بخوانید.
5- در جمع دوستان از خاطرات گذشته تعریف کنید. از آلبوم عکس های قدیمی برای یادآوری نام افراد و خاطرات آنها کمک بگیرید. حتی خیلی خوب است که خاطرات خود را بنویسید.

6- برای نوه هایتان قصه بگویید یا با آنها شطرنج بازی کنید.
7- اول هر سال یک تقویم جیبی برای خود بخرید و تاریخ های مهم مثل تولد نوه ها، بچه ها، سالگردها، روزی که نوبت دکتر دارید، مهلت پرداخت قبض و... را در آن بنویسید.
8- یک دفترچه یادداشت یا وایت بورد کوچک کنار تلفن تان بگذارید و همان زمان که پیغامی به شما دادند و کاری از شما خواستند، بلافاصله یادداشت کنید. سالمندانی که سواد نوشتن ندارند، بهتر است مطالب شان را با تلفن همراه ضبط کنند تا فراموش شان نشود.
9- هرگز وعده صبحانه را فراموش نکنید. اگر روزی در خوردن صبحانه تنبلی کردید، بدانید که باید برای یک روز فراموشکاری آماده شوید. مصرف یک وعده صبحانه کامل شامل کربوهیدرات، پروتئین و کره، حافظه کوتاه مدت را تقویت می کند.
10- برای تقویت حافظه تان مصرف قند، نمک و چربی را کم و مصرف میوه و سبزی تازه را زیاد کنید. مصرف میوه علاوه بر تامین ویتامین B، A، E و C در پیشگیری از اختلال حافظه نیز موثر است و کمبود این ویتامین ها می تواند باعث ضعف حافظه در سالمندان شود.

بفرمایید ساندویچ مغز!
در میان خوراکی های مختلف، مصرف برخی مواد غذایی با آثار مثبت چشمگیرتری برای سلامت مغز همراه است؛ از جمله:

خانواده ویتامین B
هویج، اسفناج و سیب زمینی
مغزها (فندق، بادام و تخمه آفتابگردان) و حبوبات
شیر، پنیر، تخم مرغ، ماهی و گوشت

خانواده ویتامین A
زرده تخم مرغ، ماهی و سبزی های سبز (جعفری و اسفناج)
میوه های زرد (موز، انبه، زردآلو و طالبی)، سبزی های زرد (هویج و کدو حلوایی) و میوه ها و سبزی های قرمز (گوجه فرنگی و فلفل دلمه ای قرمز)
مواد غذایی حاوی ویتامین E، اسید فولیک و ویتامین

ورزش جوانی و سالمندی 2

پیشگیری و درمان با طب ورزشی؛

ورزش و جوانی در سالمندی (2)

فعالیت ورزشی در سالمندان علاوه بر اینکه موجب حفظ تحرک، استقامت و کاهش بروز بیماری ها می شود، باعث نشاط و ایجاد نیروی جوانی و همچنین برخورداری از یک زندگی سالم می شود.

سالمندی دوره ای از زندگی است که فرد زمان بیشتری را برای پرداختن به خود، خانواده و اوقات فراغت خود دارد. با این وجود فرد در این سن به بیماریهایی چون آرتریت (تورم مفصل)، بی اختیاری ادرار، فشار خون، بیماری های رماتیسمی، آرتروز، پارکینسون، آلزایمر و ...  بیشتر مبتلا می شود و در کل انرژی و نشاط جوانی در فرد از بین می رود، به همین دلیل سالمندان باید تلاش کنند که در این دوران تناسب اندام و سلامت خود را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند. 

در گزارش قبلی به اهمیت ورزش در این دوران پرداختیم در این گزارش ورزش های مفید و مضر در سالمندی را مورد بررسی قرار داده ایم.

ورزش در سالمندی و حفظ تعادل

ورزش مداوم، قدرت تعادل را در افراد میانسال که به ورم مفاصل یا زانو درد مبتلا هستند تقویت می کند. افتادن می تواند مسئله خطرناکی برای افراد میانسال و سالخورده باشد و ترس از آن باعث می شود افراد فعالیت های خود را محدود کنند.

تمرین های بدن سازی و قدرتی می تواند از افتادن شما جلوگیری کند. یوگا نیز می تواند قدرت تعادل شما را ارتقا بخشد و همچنین تمرینات خاص تعادلی که با استفاده از توپ های ورزشی انجام می گیرد.بر اساس تحقیقات انجام شده، هم تمرینات ایروبیک و هم بدن سازی، هر دو به تقویت تعادل بدن کمک می کند.

چگونگی شروع ورزش در سالمندی

قبل از هر ورزش، سالمندان باید به مدت 5 دقیقه بدن خود را گرم کنند، آهسته راه رفتن و نرمش‌های سبک نیز برای گرم شدن و آماده شدن بدن برای انجام ورزش روزانه مناسب است. اگر سالمندی تا به حال ورزش نکرده است، بهتر است که آرام و آهسته ورزش کردن را آغاز کند و اکثرا با ورزش‌هایی آغاز کند که با انجام آن راحت‌تر است. آرام ورزش کردن سبب می‌شود که کمتر به خود آسیب بزند و در ابتدای کار مانع از دردهای عضلانی و مفصل می‌شود.

هرچند تغییرات دوران سالمندی، انجام دادن برخی از ورزشها را دراین دوران  محدود می کند. همین امر سالمندان را به ورزش هایی مانند دویدن، پیاده روی سریع ، ایروبیک و یوگا تشویق می کند.
 
پیاده روی برای سالمندان

پیاده‌روی یکی از مناسب‌ترین ورزش‌ها برای سالمندان است و همچنین یکی از بهترین ورزش‌ها برای شروع ورزش در بین سالمندان  است . آنان می توانند با یک برنامه پیاده روی که به آرامی شروع شده و به طور تدریجی سرعت و مسافت آن افزایش می یابد، پس از مدتی توانایی های تنفسی خود را به حد یک فرد جوان برسانند. علاوه بر این پیاده روی به علت تحریک ماهیچه ها واستخوان ها سبب افزایش قدرت عضلانی و استخــوانی می شود.

قبــل از شروع پیاده روی با حرکـــات کششی عضلات را گرم کنید. سپس برای مدت۱۰ تا ۱۵دقیقه پیاده روی کنید. مدت پیاده روی را به تدریج افزایش دهید، تا حداکثر به یک ساعت در روز برسد. بهتر است پیاده روی را در دو نوبت صبح و عصر و هربار ۳۰ دقیقه انجام دهید. اگر توانایی انجام ۳۰ دقیقه پیاده روی مداوم را ندارید می توانید به جای آن ۳ پیاده روی ۱۰ دقیقه ای داشته باشید. برای پیاده روی مسیری هموار و و مکانی که هوای سالم دارد را انتخاب کنید. یک بطری آب همراه خود داشته باشید و در زمان پیاده روی حتما از آن بنوشید.

پیاده روی در دوران سالمندان به قدری مفید است که با یک برنامه مناسب با ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وزن،  ﺳﻦ و ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ  فقط در ﺳﻪ ھﻔﺘﻪ ﭘﯿﺎده روی ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎھﺶ ﮐﻠﺴﺘﺮول ﺧﻮن ﻣﯽ ﺷﻮد.

توصیه های برای داشتن یک پیاده روی صحیح و لذت بخش

کفش های راحت، کاملاً اندازه و بنددار بپوشید، که پا را در خود نگهدارد و مانع تاثیر ضربه به پا شود. همچنین جوراب های ضخیم نخی که عرق پا را جذب وپاها را حفظ کند بپوشید.
لباس های راحت، سبک و متناسب با دمای هوا بپوشید. در تابستان لباس های با رنگ روشن بپوشید. و در زمستان به جای یک لباس ضخیم، چند لباس نازکتر بپوشید تا بتوانید به تدریج با گرم شدن بدن در حین پیاده روی، لباس های خود را کم کنید.
هنگام راه رفتن شانه‌های خود را عقب نگه دارید و عضلات خود را آزاد کنید. بگذارید دست‌ هایتان آزادانه در کنارتان تاب بخورند. 

پیاده روی را با سرعت کم شروع کنید

مراقب باشید که زودتر از حد، زمان و مسافت پیاده‌روی خود را افزایش ندهید. مدت زمان پیاده روی و مسافتی که طی کرده اید را هر روز در تقویم خود یاد داشت کنید. هفته ای یک بار مدت زمان پیاده روی را افزایش دهید.

اگر برای مدت چند هفته به هر دلیلی پیاده‌روی نکردید، نباید با همان سرعت و قدرت گذشته شروع کنید. مدتی زمان لازم است تا بتوانید به حالت قبلی پیاده‌روی کنید.
دریک وضعیت متعادل و راحت راه بروید. سر را بالا نگه دارید، به جلو نگاه کنید نه به زمین. در هر قدم بازوها را آزادانه در کنار بدن حرکت دهید. بدن را کمی به جلو متمایل کنید. گام برداشتن را از مفصل ران و با گام بلند انجام دهید. روی پاشنه فرود آمده و با یک حرکت نرم به جلو بروید. از برداشتن گام های خیلی بلند خودداری کنید.
 
ورزش در هوای آلوده مضر است
 
اگر در حین پیاده روی دچار درد قفسه سینه، تنگی نفس و یا پا درد می شوید ، سریع ورزش را قطع کرده و استراحت کنید و با پزشک مشورت نمایید.
سعی کنید زمان خاصی از هر روز را برای پیاده روی در نظر بگیرید که خسته و یا گرسنه نباشید و در صورت امکان با دوستانتان پیاده روی کنید.
در اواخر پیاده روی به تدریج قدم های خود را آهسته تر کنید. می توانید حرکات انعطاف پذیری را نیز انجام دهید و با این کار کم کم بدن خود را سرد کنید.

ایروبیک و تقویت کارکرد مغز سالمندان

در نشریه کوچران لایبراری متعلق به سازمان بین المللی کوچران که به ارزیابی تحقیقات پزشکی می پردازد نتایج تحقیقاتی در خصوص فواید ورزش ایروبیک در بین سالمندان به چاپ رسیده است.

در نتایج ذکر شده که دانشمندان هلندی دریافتند که انجام ورزشهای ایروبیک در افراد بالاتر از ۵۵ سال نه تنها سلامت جسمی آنان را تقویت می کند بلکه باعث تقویت توان مغزی آنان نیز می شود.این تأثیر مطلوب شامل تقویت حافظه، تمرکز و سایر توانایی های ذهنی می شود. در واقع انجام دادن  تمرینات ورزشی ایروبیک نه تنها به حفظ سلامت قلب سالمندان کمک می کند بلکه در تقویت توان مغزی افراد سالمند نیز تأثیرات مطلوبی دارد.

این مطالعات روی ۶۷۰ فرد بالای ۵۵ سال صورت گرفته است. درنتایج  این مطالعات آمده است که ورزش ایروبیک هر نوع فعالیتی مانند پیاده روی تند است که ضربان قلب را افزایش داده و باعث تقویت قلب به مرور زمان می شود. محققان همچنین دریافتند ورزش منظم، توان شناختی و مغزی افراد مسن را بهبود می بخشد.

تحقیقات ثابت کرده که این نوع ورزش برای قلب مزایای فراوانی دارد.این پژوهشگران تأکید کردند که نمی توان گفت هر نوع ورزشی این تأثیرات مثبت را بر سلامت مغزی انسان داشته باشد و در مطالعه اخیر فقط تأثیر ورزش های ایروبیک بر سلامت مغزی مشخص شده است.

بهبود سلامت قلبی عروقی می تواند با کاهش خطر بروز بیماریهای قلبی و سکته مغزی به عنوان عاملی برای حفاظت از مغز نیز عمل کند. بیماری های قلبی عروقی در عین حال به عنوان عاملی برای بروز مشکلاتی در کارکردهای ذهنی شناخته شده هستند.

قراردادن استپ های ایروبیکی وساختن زنجیره های منظم وقانونمند  وهماهنگی ورزشکاران دراجرای درست وبموقع هر استپ برای حفظ نظم وهماهنگی سبب تمرکز بیشتر،  یادآوری پی درپی تکنیکها وترتیب آنهاست که این ورزش را به تقویت کننده حافظه وبازی باذهن تبدیل کرده است.

همچنین این ورزش هوازی که باموزیک همراه است سبب افزایش هورمون شادی در سالمندان  است و فردرا ازاسترس واضطراب دور کرده و به نشاط وآرامش ذهنی می برد.

یوگا و سالمندی

یوگا ورزشی است که با تواناییها و نیازهای بدنی فرد منطبق می گردد و افراد مبتدی ، حتی خانم های باردار با در نظر گرفتن شرایط بدنی خود قادر به انجام آن هستند. یوگا برای جلوگیری و کنترل بیماریهای خاص که در سالمندان شیوع بیشتری دارد مفید است و فرد را قادر می سازد با درون خود ارتباط برقرار کند و این زمانی است که فرد خود را همان گونه که هست می پذیرد و این خود سبب ایجاد یک نگرش مثبت به زندگی در فرد می گردد.

یوگا ورزشی است که با تنظیم نیازها و تواناییهای فرد زمینه انجام دادن آن را برای همه افراد، حتی افراد بسیار سالمند فراهم می کند. این ورزش و دانش عظیم با رویکرد کل نگر خود، انسان را از همه جنبه ها رشد می دهد. یوگا به شما کمک می کند که بدنی متناسب تر، ذهنی آرام تر و روانی متمرکز تر داشته باشید.

یوگا همچنین در پیشگیری و مهار مشکلات و عوارض شایع جسمی و خلقی که در سنین سالمندی رخ می دهند موثر است. این ورزش به شما کمک می کند که بیشتر با خود در ارتباط باشید و با پذیرش و درک شرایطی که در آن قرار دارید رویکردی مثبت به زندگی داشته باشید.

تنها مسئله‌ای که باید به خاطر بسپارید این است که خودتان به تنهایی شروع (بدون مربی) به انجام تمرینات یوگا نکنید. هنرجویان یوگا به خصوص افراد مبتدی به علت تحلیل بافت ها و فرسودگی بدن در انجام حرکات یوگا، امکان دارد که محدودیت بیشتری داشته باشند و حرکات محدودتری از قبیل خم شدن آهسته به جلو یا راه رفتن آرام یوگا را در حد محدودتری انجام دهند.

فواید یوگا در سالمندان

با توجه به اهمیت حفظ تعادل در دوران سالمندی ،یوگا به تعادل سالمندان کمک بسیاری می کند. همچنین آموزش یوگا به سالمندان سبب می شود که فرد بتواند پدیده های مربوط به  این دوران را بهتر درک کند و خود نیز به هنگام بالا رفتن سن با این مسائل راحت تر مواجه شود.  در طی آموزش یوگا به سالمندان ، نشاط درونی اکثر آنان  افزایش می یابد و این خود برای مربی و خانواده سالمند رضایت بخش است. 

ورزش هایی که به سالمندان توصیه نمی شود

انتخاب ورزش مناسب در دوران سالمندی بسیار مهم است و خانواده و خود این افراد باید در انتخاب ورزش دقت کنند. برخی از این نکات را مورد بررسی قرار داده ایم.
-انجام ورزش‌های پربرخورد مانند فوتبال، دویدن سریع و یا ورزش‌های رزمی خشن در سالمندان توصیه نمی‌شود.
-ورزش‌های گروهی و ورزش‌هایی که بدون در نظر گرفتن شرایط جسمانی هر بیمار تجویز می شوند، ممکن است باعث تشدید بیماری‌ها و حتی ایجاد بیماری جدید شوند.درست است که ورش ایروبیک که جزو ورزش های مفید برای سالمندان بود نیز گروهی است اما مربی باید دقت کند تا هم تعداد نفرات در کلاس ایروبیک کم باشد تا بتواند به همه آنان توجه کافی داشته باشد و هم اینکه پیش از انجام دادن حرکات از مشکلات جسمی آنان به طور کامل باخبر باشد.
-ورزش‌هایی که در آن بیمار کمر و پشت را خم می‌کند و یا ورزش‌هایی که در آن بیمار عضلات پشت ساق و ران‌ها را کشش می دهد، ممکن است برای مبتلایان به تنگی کانال نخاعی مفید باشد، اما برای مبتلایان به پوکی استخوان مناسب نیستند. برعکس تقویت عضلات بازکننده پشتی برای مبتلایان به پوکی استخوان مفید است، اما درد و ناراحتی مبتلایان به تنگی کانال نخاعی را تشدید می کند.
با ورزش مناسب در دوران سالمندی و تغذیه صحیح این مرحله از زندگی خود را به شیرینی و در آرامش کامل سپری کنید.

آرامش در سالمندی

راهکارهای داشتن آرامش در سالمندی

در دوران میانسالی به خصوص وقتی سن رو به کهنسالی می رود، هر انسانی در نقطه مکث زندگی می ایستد. یعنی نقطه ای که در آن جا بر می گردد و به زندگی گذشته خود می نگرد. در این زمان تلاش های عمده افراد در حال اتمام یا نزدیک به اتمام است.

در دوران میانسالی به خصوص وقتی سن رو به کهنسالی می رود، هر انسانی در نقطه مکث زندگی می ایستد. یعنی نقطه ای که در آن جا بر می گردد و به زندگی گذشته خود می نگرد. در این زمان تلاش های عمده افراد در حال اتمام یا نزدیک به اتمام است. این مرحله، زمان تامل، بررسی کردن زندگی و ارزیابی نهایی آن است. اگر فرد با احساس رضایت به گذشته نگاه کند و معتقد باشد که به طور شایسته با شکست ها و پیروزی های زندگی کنار آمده، باعث حس خرسندی و رضایت مندی از خود و گذشت عمر می شود؛ اما برعکس اگر زندگی خود را با احساس ناکامی، خشم از فرصت های از دست رفته و تأسف بر اشتباهاتی که امکان اصلاح ندارند بازنگری کند، احساس ناامیدی خواهد کرد.

به گزارش سلامت نیوز، عباس کیوان لو، روان شناس بالینی در روزنامه خراسان نوشت: نگاهی به روند زندگی انسان ها نشان می دهد که آدمی در هر مقطعی از زندگی با یک پرسش یا چالش اساسی روبه رو می شود. در طول اولین سال زندگی، یعنی زمانی که بسیار درمانده هستیم، کودک برای زنده ماندن، امنیت و محبت به طورکامل به مادر یا مراقب اصلی خود وابسته است. تعامل بین مادر و کودک تعیین می کند که آیا کودک دنیا را به دیده اعتماد خواهد نگریست یا بی اعتمادی. اگر مادر به موقع به نیازهای جسمانی کودک پاسخ دهد و محبت و عشق و امنیت کافی برای او تامین کند، از آن پس کودک شروع به پرورش حس اعتماد خواهد کرد. با رشد کودک چالش های او متفاوت خواهد شد. در دوران جوانی و بزرگسالی اولیه، صمیمیت خواهی و یافتن رابطه ای عاطفی دغدغه اصلی می شود و به همین ترتیب برای هر مرحله از زندگی سوالی پیش روی انسان است که باید آن را حل و فصل و از آن گذر کند.

با زندگی ام چه کرده ام؟

در دوران میانسالی به خصوص وقتی سن رو به کهنسالی می رود، هر انسانی در نقطه مکث زندگی می ایستد. یعنی نقطه ای که در آن جا بر می گردد و به زندگی گذشته خود می نگرد. در این زمان تلاش های عمده افراد در حال اتمام یا نزدیک به اتمام است. این مرحله، زمان تامل، بررسی کردن زندگی و ارزیابی نهایی آن است. اگر فرد با احساس رضایت به گذشته نگاه کند و معتقد باشد که به طور شایسته با شکست ها و پیروزی های زندگی کنار آمده، باعث حس خرسندی و رضایت مندی از خود و گذشت عمر می شود؛ اما برعکس اگر زندگی خود را با احساس ناکامی، خشم از فرصت های از دست رفته و تأسف بر اشتباهاتی که امکان اصلاح ندارند بازنگری کند، احساس ناامیدی خواهد کرد. در این سنین، این پرسش در ذهن جولان می دهد که زندگی خود را چگونه گذرانده اند؟ این پرسش، چالشی اساسی است که همه انسان ها دیر یا زود با آن روبه رو می شوند.

هیچ وقت نخواهید گفت دیگر مشکل ندارم

اگر آرزوها و خواسته های دوران قبل تر از این سنین آدمی را مرور کنیم، می بینیم که رسیدن به شرایطی بهتر، خواسته بیشتر انسان هاست. زمانی تحصیلات مهم می شود؛ بعدها شغل و درآمد؛ مدتی رفاه و آسودگی و همیشه چیزی بهتر برای آرزو داشتن و خواستن وجود دارد؛ اما واقعیت تلخ این است که هیچ نقطه آرامش محضی وجود ندارد. هیچ گاه نمی توان در زندگی به جایگاهی رسید که بعد از آن دیگر هیچ مشکل یا دغدغه ای وجود نداشته باشد و فرد بگوید این همان جایی است که می خواستم و بعد از این دیگر خواسته ای ندارم. همیشه چیزی برای نگران بودن و نگران شدن وجود دارد. فرزندان، مراقبت از آن ها، دغدغه برای آینده شان، آینده مالی، بیماری ها و سلامت، پدر و مادر، نگرانی برای از دست دادن عزیزان و شاید صدها نگرانی دیگری که برای هر فردی می تواند منحصر به فرد باشد.

کمال گرایی نامعقول باعث افسوس می شود

شاید ناامیدی که بیشتر افراد در این سن با آن روبه رو می شوند از همین جا می آید، از این که چرا هر چه جلو می آیند به ساحل آرامش وعده داده شده در ذهن شان نمی رسند و زندگی را پر از فرصت های از دست رفته می بینند که حسرت خوردن درباره آن ها معضل جدیدی می شود که بر دردهای روانی آدمی افزوده می شود. مهم است بدانیم که هر فردی در روان خود بخشی دارد به نام «من ایده آل گرا» که با تجربیات دوران کودکی و نوجوانی ساخته می شود. باید و نبایدهای پدر، مادر و توقعات آنان برای هر روز بهتر شدن در همه زمینه ها، آغازگر این سلسله افکار است که می توان نمود افراطی آن را در افراد کمال گرا دید. افرادی که همه کارهایشان باید صددرصد درست باشد وگرنه همان بهتر که انجام نگیرد. یعنی توقع زیادی داشتن از خود در هر زمینه ای. این افراد از خودرویی که دارند لذت نمی برند چون برادرشان خودرو مدل بالاتری دارد. از خانه ای که در آن زندگی می کنند، لذت نمی برند چون به نظرشان متراژ آن کم است. از فرزندانشان راضی نیستند چون فکر می کنند فرزند فلان اقوام یا دوستان از فرزند او موفق تر است. سرابی که تمامی ندارد. اگر به دنبال این سراب باشیم نتیجه اش افسوس و حسرت است.

بپذیرید که زندگی همین فراز و نشیب هاست

با توجه به توضیحات ارائه شده به این سوال می رسیم که چه باید کرد؟ باید بپذیریم که زندگی همین فراز و نشیب هاست و باید برای خودمان هم در زندگی کاری انجام دهیم. کاری که وقتی در سنین پیری به آن برگشتیم با خود بگوییم این کار را برای خودم انجام دادم یعنی نوعی تولید یا دستاورد فردی که اثر خودمان در آن باشد. به عبارتی سلامت روان این است که در کنار تمام توجهات، تلاش ها و فداکاری ها برای فرزندان و اطرافیان به سهم خود هم توجه کنیم. افراط در هر سمت این توجه ما را از سلامت روان دور می کند. همیشه به دنبال رضایت فرزندان و اطرافیان بودن، نوعی تایید طلبی افراطی است که همسایه دیوار به دیوار کمال گرایی است؛ بنابراین همیشه باید این مسئله را در گوشه ذهن مان داشته باشیم که وقتی به نقطه مکث زندگی رسیدیم، چگونه به این سوال جواب خواهیم داد که «با زندگی ام چه کرده ام؟».

مشکل پوستی سالمندان

با افزایش سن، سلول های بدن پیر می شود. پوست نیز همگام با تمام سلول ها تغییر و مشکلاتی پیدا می کند. در این مطلب به مشکلات پوستی دوران سالمندی و راه های پیشگیری از آنها اشاره می کنیم.

دکتر سید مسعود داوودی: با افزایش سن، سلول های بدن پیر می شود. پوست نیز همگام با تمام سلول ها تغییر و مشکلاتی پیدا می کند. در این مطلب به مشکلات پوستی دوران سالمندی و راه های پیشگیری از آنها اشاره می کنیم؛ مشکلاتی که مهم ترین آنها عبارتند از: خشکی پوست، چین و چروک، کبودی و خونمردگی، تومورهای پوستی، عوارض پوستی ناشی از بیماری زمینه ای، بیماری عفونی پوست و تاخیر در ترمیم زخم.

1- خشکی پوست
عارضه ای که بیش از همه در سالمندان جلب توجه می کند، خشکی پوست است. هرچه سن بالاتر می رود تحلیل بافت چربی در همه نقاط از جمله صورت بیشتر می شود. کاهش چربی باعث افزایش دفع آب از طریق پوست و خشکی در آن می شود. به دنبال خشکی پوست، ترک هایی در سطح آن ایجاد می شود که سرمنشاء خارش است.

خارش در فصل پاییز و زمستان که خشکی هوا زیاد است، شدت بیشتری دارد. اغلب سالمندان در اثر خارش زیاد در فصول خشک سال دچار التهاب و اگزمای پوستی هم می شوند. برای رفع خشکی پوست، می توان از کرم های مرطوب کننده قوی استفاده کرد.

2- چین و چروک پوست
کلاژن موجود در پوست با افزایش سن از هم گسسته می شود و باعث خواهدشد خاصیت کشسانی و الاستیسیته پوست از بین برود. پوست بدون کلاژن، قوام سفت خود را از دست می دهد و به اصطلاح چروک می خورد یا می ریزد. این پدیده در بدن قابل پیشگیری نیست و دیر یا زود، با افزایش سن رخ می دهد. اصلی ترین علت چروک پوست، نور آفتاب است و اگر از همان دوران جوانی از پوست محافظت شود، میزان چروک شدن پوست به حداقل می رسد.

3- کبودی و خونمردگی
کبود و خونمردگی در پوست سالمندان زیاد دیده می شود. اگر موضوع سالمندآزاری مطرح نباشد، شایع ترین دلیل کبودی پوست، مصرف داروهای ضدانعقاد است که در سالمندان مبتلا به بیماری قلبی عروقی، برای جلوگیری از ایجاد لخته تجویز می شود.

سالمندان به خوبی نمی توانند تعادل خود را حفظ کنند و بیشتر به اشیا داخل خانه و... برخورد می کنند. به همین دلیل احتمال خونریزی درون بافتی و دیدن کبودی در بدنشان زیاد است.

4- تومورهای پوستی

مورد بعدی تومورهای خوش خیم و بدخیم پوستی است. از تومورهای خوش خیم می توان به خال های عروقی و خال های رنگی اشاره کرد. ضایعه های گوشتی نواحی مختلف پوست بدن معمولا خطری ندارند و به برداشتن آنها هم نیاز نیست. اگر از نظر زیبایی مشکلی ایجاد کنند و محلشان طوری باشد که باعث آزار سالمند شود، می توان زائده گوشتی را برداشت.

در سنین بالا، تومورهای بدخیم پوستی را هم مشاهده می کنیم. ضایعات پیش سرطانی ممکن است از همان سنین کودکی و نوجوانی در پوست وجود داشته باشند ولی در دوران سالمندی بروز کنند. سرطان های پوستی شایع در دوران سالمندی شامل سرطان سلول های پایه ای پوست و سلول های سنگفرشی پوست است.

بدخیم ترین نوع سرطان از نوع ملانوم است که این سرطان نیز در سنین بالا دیده می شود. وقتی سالمند دچار زخم پوستی می شود و زخم هم بهبود نمی یابد، باید به فکر ضایعات بدخیم بود و حتما نمونه برداری از زخم انجام گیرد.

5- عوارض پوستی ناشی از بیماری های زمینه ای
بیمار های پوستی سالمندان ممکن است در اثر وجود بیماری زمینه ای دیگری ایجاد شده باشد. افراد مسن بیشتر به بیماری های کلیوی، کبدی، قلبی عروقی، دیابت و... مبتلا هستند. بنابراین دیدن عوارض پوستی ناشی از این بیماری ها در سالمندان طبیعی است. مثلا فردی که کم خون است، پوست رنگ پریده و سردی دارد یا به علت کم خونی دچار ریزش مو در سر، صورت و بدن می شود. حتی ناخن های فرد کم خون نیز تغییر شکل می دهند. مشکلات کلیوی می توانند باعث خارش پوست شوند. بیماری های کبدی نیز باعث خارش و زردی پوست می شوند.

6- بیماری عفونی پوستی
بیماری های عفونی که در پوست سالمندان دیده می شود به علت ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن است. ضایعات عفونی و قارچی پوستی به دلیل ضعف سیستم ایمنی در سنین بالا شیوع بیشتری پیدا می کند. تجمع قارچ ها بیشتر در کف پا و ناخن های سالمندان است. البته ضعف قوای جسمانی سالمندان را هم باید در نظر گرفت که باعث می شود نتوانند بهداشت خود را به خوبی رعایت کنند بنابراین مراقبان سالمندان باید به این نکته توجه کنند.

7- تاخیر در ترمیم زخم
افراد سالخورده پوست آسیب پذیرتری دارند. ترمیم و بهبود زخم در سالمندان بسیار آهسته تر از یک فرد جوان است. گاهی بهبود زخم آنقدر طول می کشد که لازم است برای ترمیم و جلوگیری از عفونت، مداخله پزشکی انجام شود. در چنین مواردی بهتر است برای بیماران آنتی بیوتیک تجویز و محل زخم نیز تمیز نگه داشته شود. یکی از زخم هایی که در سالمندان دیده می شود، زخم پوستی در اثر دیابت و درگیری عروقی است.

با توجه به اینکه بهبود زخم در سالمندان در حالت طبیعی به کندی صورت می گیرد، زخم ناشی از دیابت، خیلی خطرناک تر خواهدبود، بنابراین سالمندان باید به این نکته توجه داشته باشند و مدام پاها را معاینه و در صورت دیدن زخم خیلی زود به پزشک مراجعه کنند.

فاصله گرفتن از افسردگی

راه های فاصله گرفتن سالمندان از افسردگی

پدرم خیلی بی حوصله است. هرچه به او اصرار می کنیم حداقل روزی یک بار برای پیاده روی از منزل خارج شود اعتنایی می کند...

- وقتی می خواهیم جایی مثلا میهمانی برویم، مادرم می گوید من نمی آیم، شما بروید. ما می مانیم که چه کنیم. از یک طرف دلمان می خواهد برویم یا اساس مجبوریم که برویم و از طرف دیگر دلمان پیش او می ماند. همه اش می ترسیم برایش اتفاقی بیفتد. مجبور می شویم رسیده یا نرسیده خداحافظی کنیم و برگردیم...

اینها نمونه هایی از گلایه هایی است که گاه و بیگاه از زبان خانواده های سالمندان این مرز و بوم شنیده می شود. به راستی سالمندان ما تا این حد مردم گریز و انزواطلب هستند؟ چرا از فرصتی که دارند استفاده نمی کنند؟ چرا به دامان بی عملی افتاده اند؟ آیا پیری و سالخوردگی آنها را چنین می کند یا باید جای دیگری دنبال علت گشت؟ حقیقت این است که پاسخ این سوال های آنقدرها ساده نیست یا بهتر بگوییم تنها یک پاسخ برای آنها نمی توان یافت.

این مدعا که سالمندی و افسردگی عجین هستند و افسردگی بخشی از سالمندی طبیعی است مدت هاست رد شده و بی اساس بودن آن در پژوهش های مختلف به اثبات رسیده است. برعکس، بسیاری از مطالعه ها نشان داده اند گرچه سالمندان با بیماری های مزمن متعدد و گاهی معلولیت هایی دست به گریبانند، وقتی شرایط مناسبی برایشان مهیاست، از روحیه بالایی برخوردارند و حتی در مقایسه با افرادی که وضعیت آنها را از بیرون ارزیابی می کنند، مانند اعضای خانواده یا پزشکشان، دید مثبت تری نسبت به وضعیت خود و آینده دارند.

بدیهی است سالمندانی که از قدیم خویی افسرده و مضطرب داشته اند، وقتی به دوران سالمندی می رسند کماکان این خصلت خود را حفظ می کنند، ولی این موضوع در مورد بیشتر سالمندان صادق نیست.

نتایج مطالعه هایی که در سال های اخیر روی سالمندان کشور ما انجام شده نشان می دهد علائم افسردگی در آنها، در مقایسه با بسیاری از دیگر کشورهای جهان شایع تر است (20 تا 30 درصد در مقایسه با 8 تا 15 درصد در مطالعه های انجام شده در کشورهای غربی). این تفاوت را چگونه می توان توجیه کرد؟

پیرشدن جمعیت در کشور ما پدیده ای تازه و شاید بتوان گفت تا حدودی غافلگیرکننده است. هنوز زیرساخت های لازم برای اینکه سالمندان بتوانند از اوقات فراغتشان لذت ببرند به اندازه کافی وجود ندارد.

باید باشگاه هایی مختص سالمندان احداث کنیم
در برخی از نقاط دنیا این مشکل را با ایجاد باشگاه های سالمندان در محله ها تا حدودی حل کرده اند. باشگاه سالمندان محلی است با امکانات فرهنگی، ورزشی و تفریحی نه چندان گسترده که خود سالمندان در برنامه ریزی و مدیریت آن سهم دارند.

چنین مکانی امکان آن را فراهم می کند که سالمندان دور هم جمع شوند و از مصاحبت یکدیگر لذت ببرند و کنار آن با شرکت در فعالیت های آموزشی، فرهنگی و گردشگری اوقات خود را به گونه ای ارزشمند پرکنند. در برخی از شهرهای کشور ما نیز رفته رفته این گونه مراکز راه اندازی شده است (بیشتر زیر نظر شهرداری ها) ولی دامنه آنها محدود است و به دلیل تبلیغات ناکافی اغلب سالمندان امکان حضور در آنها را ندارند.

در نتیجه، تنها امکاناتی که برای بیشتر سالمندان مهیاست، پارک ها هستند. بسیاری از سالمندان به دلایل مختلف رفتن به پارک را دوست ندارند، یکی از آنها مساله آلودگی هوا و دیگری عدم مناسب سازی پارک هاست که باعث می شود سالمندان برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های قلبی و تنفسی یا زمین خوردن از رفتن به پارک صرف نظر کنند.

از سوی دیگر، مشارکت اجتماعی در سلامت سالمندان خصوصا سلامت روان آنها نقش عمده ای دارد.

روابط اجتماعی کم سالمندان آنها را منزوی می کند
باید به این نکته نیز توجه کنیم که کاهش ارتباط با دوستان به دلیل بازنشستگی، بیماری یا از دست دادن آنها، جدا شدن فرزندان به دلیل تحصیل، ازدواج یا مهاجرت و... شبکه اجتماعی سالمند یا مهاجرت و... شبکه اجتماعی سالمند را محدود و او را به تنهایی و انزوا تهدید می کند، بنابراین سازمان ها و نهادهای مسئول ارائه خدمت به سالمندان باید هرچه زودتر درصدد برنامه ریزی برای اوقات فراغت آنها برایند تا سالمندان سالم تر و شادتر بمانند. این کار مقرون به صرفه نیز هست چون با پیشگیری از ابتلا به بیماری های روانی از هزینه های درمان سالمندان به میزان قابل توجهی می کاهد.

شیوه زندگی تان را تغییر دهیداگرچه تلاش برای ارتقای کیفیت زندگی سالمندان مسئولیتی جمعی است، ولی نباید در این میان مسئولیت فردی خود سالمندان را نادیده گرفت. ماندن در خانه، روی گرداندن از فعالیت های ارزشمند و لذت بخش، انتخاب شیوه زندگی غیرفعال و... باعث می شود روحیه سالمندان به سمت افسردگی برود. هر فردی وقتی از دنیای بیرون می بُرد و به درون خود پناه می برد، خود را عملا در معرض انواع بیماری ها قرار داده است.

وقتی رویداد بیرونی جالبی را تجربه نکرده ایم که به آن فکر کنیم به کند و کاو در وضعیت خودمان می پردازیم و از آنجا که سالمندی با دشواری ها و استرس هایی همراه است دنیا را تیره و تار می بینیم. هرچه دلتنگ تر و بی حوصله تر شویم، آستانه تحملمان پایین تر می آید، درد بیشتری حس می کنیم و خود را ناتوان تر می بینیم. به عبارت دیگر، در چرخه معیوبی می افتیم که روز به روز بیشتر ما را به سوی ناامیدی می برد. برای شکستن این چرخه معیوب باید فعالانه برخورد کنیم.

توصیه های لاغری

توصیه‌های مهم برای سالمندانی که می‌خواهند لاغر شوند

اگر جزو افراد سالمندی هستید که درصدد کاهش وزن هستید و تمایل دارید تا حدودی وزنتان کم شود بهتر است بدانید که در این سن، نمی‌توانید خودسرانه دست به هر اقدامی بزنید.

دکتر پیام فرح‌بخش، متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی در گفت‌وگو با سلامانه با بیان این مساله گفت: «همیشه تاکید متخصصان تغذیه بر رعایت اصول صحیح غذاخوردن بوده است و هر فردی باید در طی روز از پنج گروه غذایی نان و غلات، شیر و لبنیات، انواع سبزی و میوه‌ها و پروتئین‌ها استفاده کند تا زندگی سالمی داشته باشد و سالمندان هم از این امر مستنثی نیستند.»

وی افزود: «معمولا به افرادی که قصد کاهش وزن دارند، توصیه می‌شود با توجه به وضعیت فردی و جسمی، میزان کالری دریافتی روزانه‌شان تا حدودی کمتر از حد معمول شود اما درخصوص سالمندان به دلیل تغییراتی که در سلامت سیستم ایمنی بدن، دندان‌ها، دستگاه گوارش، قلب و عروق و عملکرد کلیه و... می‌افتد، باید به نکات خاص دیگری توجه شود.»

این متخصص تغذیه در این باره توضیح داد: اغلب افراد سالمندان بنا به دلایل مختلف ممکن است دندان‌های طبیعی خود را از دست داده باشند و نتوانند غذا را به خوبی بجوند که همین مساله باعث بروز عوارض گوارشی از جمله اختلال در هضم و جذب مکانیکی می‌شود. به همین خاطر توصیه می‌شود سالمندان غذاهایی با بافت نرم مثل انواع پوره و سوپ بخورند یا در صورت نیاز غذاها را میکس کنند تا عملکرد هضم مکانیکی به صورت کامل انجام شود.

عضو هیات علمی دانشگاه افزود: علاوه بر این، به دلیل اینکه عملکرد دستگاه‌های مختلف بدن کاهش می‌یابد و دستگاه گوارش هم از این امر مستنثی نیست، میزان هضم و جذب موادغذایی در بدن کاهش پیدا می‌کند. به عبارت ساده‌تر، از آنجا که توان هضم و جذب موادغذایی در بدن سالمندان نسبت به فرد جو‌ان به مراتب کمتر است، بنابراین در صورتی که سالمندی بخواهد رژیم کاهش وزن بگیرد، به شدت در معرض کمبود برخی از ویتامین‌ها و املاح خواهد بود.»

وی با هشدار اینکه در دوران سالمندی جذب ویتامین D کاهش می‌یابد، گفت: «به دلیل تغییرات پوستی ایجادشده در این دوران و همچنین عدم توانایی و تحرک سالمندان، جذب ویتامین D از نور آفتاب کمتر می‌شود بنابراین نیاز این افراد به ویتامین D بیش از هر زمانی دیگری است.

از طرف دیگر با توجه به اینکه یکی از بیماری‌های شایع در سالمندی بروز پوکی استخوان و آرتروز است، باید به دریافت کلسیم هم توجه خاصی شود. بنابراین ضروری است که برنامه رژیم غذایی سالمندان تحت‌نظر متخصص تغذیه ارائه شود تا در کنار رژیم کاهش وزن، استفاده از مکمل‌های مناسب هم تجویز شود تا روند پوکی اسخوان و ارتروز تشدید شود.»

فرح‌بخش در نهایت یادآور شد که در سنین سالمندی تغذیه فرد دستخوش تغییرات بسیاری می‌شود و با توجه به اینکه اغلب سالمندان تنها زندگی می‌کنند و حوصله رفتن به خرید ندارند یا به دلیل عدم توان جسمی نمی‌توانند غذا بپزند، باید به این گروه از افراد آموزش‌های لازم داده شود تا غذاهای آسان و در دسترس اما مغذی را در برنامه غذایی خود بگنجانند. چراکه تجویز رژیم‌هایی گسترده و متنوع یا موادغذایی خاص، عموما برای این افراد کارآیی ندارد و حتما رژیم غذایی باید به گونه‌ای ارائه شود که تهیه مواد اولیه آن آسان باشد.

علاوه بر این، نباید از این مساله هم غافل بود که توان مالی سالمندان بازنشسته نسبت به سایر افراد جامعه کمتر است و ممکن است نتوانند تمامی گروه‌هایی غذایی را مصرف کنند بنابراین باید جایگزین‌های غذایی مناسب به آنها آموزش داده شود تا در صورتی که شخص توانایی تهیه گوشت را ندارد معادل گیاهی آن را مصرف کند.

هوای مغزتان را داشته باشید

هوای مغزتان را در سالمندی داشته باشید

سالمندی دوره ای حساس از زندگی است که فرد را مستعد ابتلا به بیماری های زیادی می کند. بروز بسیاری از بیماری ها را می توان با معاینه های دوره ای به تاخیر انداخت یا به خوبی آنها را کنترل کرد.

دکتر فرهاد عصارزادگان*: سالمندی دوره ای حساس از زندگی است که فرد را مستعد ابتلا به بیماری های زیادی می کند. بروز بسیاری از بیماری ها را می توان با معاینه های دوره ای به تاخیر انداخت یا به خوبی آنها را کنترل کرد ولی بیماری هایی هم هستند که دانشمندان با وجود سال ها مطالعات و تلاش، هنوز نتوانسته اند منابع بروز آنها شوند.

در این مطلب اشاره ای داریم به 4 بیماری عمده مرتبط با سیستم مغز و اعصاب که انسان ها را در سنین بالا گرفتار می کنند. بیماری های مغز و اعصاب به 2 گروه عمده تقسیم می شوند؛ بیماری هایی که مغز و نخاع را درگیر می کنند (مانند سکته مغزی، پارکینسون و زوال عقل) و بیماری هایی که اعصاب محیطی را درگیر می کنند (مانند ALS). در هر 2 گروه بیماری هایی وجود دارد که بروزشان در سنین بالاتر بیشتر است.

سکته مغزی
بیماری های مغز و اعصاب در هر سنی ممکن است بروز کند ولی بعضی از بیماری ها اساس در سنین بالا و بعد از 50 سالگی بروز می کنند. این بیماری ها هم انواعی دارند که گاهی در سنین پایین دویده می شوند. مثال خیلی ساده سکته مغزی است. گرچه این بیماری در سنین بالا بسیار شایع تر است ولی هرازگاهی می شنویم که جوانی دچار سکته مغزی شده است.

سکته های مغزی به 2 گروه کلی تقسیم می شوند؛ سکته هایی که به دلیل گرفتگی عروق با لخته رخ می دهند که مانع خونرسانی به مغز می شوند. این نوع از سکته ایسکمیک نام دارد. گروه دوم سکته های هموراژیک یا خونریزی دهنده هستند.در این نوع از سکته، رنگ ها به دلیل بالابودن فشار خون پاره می شوند. اگر افراد مسن، فشار خون بالا و دیابت را کنترل نکنند و به مصرف سیگار، الکل و مواد مخدر ادامه دهند، دیواره های عروق سخت می شود و چربی در آن رسوب می کند. البته این پدیده در طولانی مدت اتفاق می افتد. به همین دلیل است که سکته های مغزی را در سنین بالا مشاهده می کنیم.

نتایج مطالعات نشان می دهد آقایان بیشتر از خانم ها دچار سکته مغزی می شوند. سن و جنسیت از مواردی هستند که قابل پیشگیری نیستند ولی با کنترل بیماری های زمینه ای و کاهش وزن و داشتن شیوه زندگی سالم می توان احتمال سکته مغزی را خیلی کاهش داد.

پارکینسون
پارکینسون بیماری نورودژنراتیو است؛ یعنی سلول های مغزی یا بافت مغزی عصبی تخریب می شوند. عواملی مانند التهاب، عفونت یا زمینه ارث و فامیلی و... نقشی در بروز بیماری پارکینسون ندارند. نکته بعدی و مهم تر این است که بیماری درمان ندارد و نمی توان جلوی تخریب فرایند سلولی ایجاد شده را گرفت.

در بیماری پارکینسون بخشی از مغز به نام ماده سیاه که محل تجمع سلول های دوپامینرژیک است تخریب می شود. کار این سلول ها تولید دوپامین است. با مردن سلول ها و متعاقب آن کاهش دوپامین مغز، علائم بیماری پارکینسون آشکار می شد.

این اتفاق به طور عادی بعد از 50 سالگی می افتد. با گذشت هر دهه از عمر شانس بروز بیماری پارکینسون خیلی زیاد می شود. تعداد معدودی از مبتلایان جوان هستند. این افراد پارکینسون از نوع ژنتیکی دارند و احتمال ابتلای اعضای خانواده به این بیماری وجود دارد.

زوال عقل
سردسته بیماری دمانس یا زوال عقل، آلزایمر است. این بیماری با افزایش سن ارتباط زیادی دارد. اولین علامت، اختلال حافظه است. البته اختلال حافظه ای جدی گرفته می شود که با کارکرد زندگی شخص تداخل ایجاد کند. یکی از شکایت های افراد سالمند به خصوص افرادی که به افسردگی مبتلا هستند، اختلال حافظه است. این افراد از اینکه مدام دچار فراموشی می شوند شکایت دارند.

اختلال حافظه ای که روی زندگی روزمره تاثیری نگذارد چندان جدی محسوب نمی شود. یکی از نکته های برجسته این افتراق سالمندانی که دچار فراموشی می شوند از سالمندانی که آلزایمر دارند، این است که در اختلال حافظه معمولی بیمار شخصا به پزشک مراجعه می کند و از اینکه بعضی چیزها را فراموش می کند شکایت دارد. در حالی که مبتلایان به آلزایمر از فراموشی شان اطلاعی ندارند بلکه اطرافیان آنها را به پزشک ارجاع می دهند.

بیماران مبتلا به آلزایمر مشخصه دیگری هم دارند و وقتی از آن ها بپرسیم ناهار چه خوردید شروع به جمله سازی و حرف درآوردن از خود می کنند ولی افراد مسنی که دچار اختلال حافظه ناشی از افسردگی هستند در جواب سوال می گویند نمی دانیم و از ندانستن ناراحت هستند. سن بروز دمانس معمولا بعد از 50 سالگی است.

برخی افراد معتقدند فعالیت های مغزی مانند حل کردن جدول یا بازی شطرنج جلوی ابتلا به آلزایمر را می گیرد اما باید گفت این فعالیت ها باعث می شود از تعداد بیشتری از سلول های مغزی کار کشیده شود در نتیجه ذخیره سلول های فعال بیشتر است. اگر چنین افرادی دچار آلزایمر شوند با توجه به ذخایر سلولی شان، سرعت علائم و تشدید بیماری را به تاخیر می اندازند ولی این به آن معنا نیست که افراد تحصیل کرده به این بیماری مبتلا نمی شوند.

ALS

بیماری ALS بیماری ای است که در آن هسته دوم عصبی و الیاف بعدی که به عضلات پیام می رسانند تخریب می شوند. درنتیجه با گذشت زمان عضلات بدن بیمار تحلیل می رود و چون هسته های دوم عصبی مغز در ساقه مغز قرار دارند و به گردن و صورت عصب رسانی می کنند بیمار دچار اختلال در بلع و حرف زدن می شود.

با کهنه تر شدن بیماری، عضلات تنفسی درگیر می شوند و بیمار دچار مشکلات تنفسی هم می شود. این بیماران دچار لاغری دست و پا و کاهش قدرت آنها نیز می شوند و در نهایت فوت می کنند.

آینده بیماری خوب نیست و بقای متوسط بیماران بعد از ابتلا 5-3 سال است. بیماران هیچ شکایتی از گزگز، مورمور و بی حسی اعضا ندارند. شکایت بیماران فقط از نظر ناتوانی در عضلات است. بیماری ALS درمان ندارد، بعد از 50 سالگی بروز می کند و سیر بیماری نسبتا سریع است.

ورزش و سالمندی

توصیه های طلایی برای سالمندان ورزشکار

بسیاری از افراد وقتی به دوره میانسالی و پس از آن سالمندی می‌رسند، تمام فعالیت‌های جسمی‌ را کنار می‌گذارند و ترجیح می‌دهند آرام و بی‌حرکت به زندگی‌شان ادامه دهند.

بعضی‌ها نگران سلامت‌شان هستند و به اشتباه فکر می‌کنند ورزش‌ می‌تواند سلامت آنها را به خطر بیندازد و برخی دیگر هم توان انجام دادن حرکات ورزشی را ندارند و تلاشی هم برای این کار نمی‌کنند. برای همین هم طبیعی است که براساس باورشان، اهمیت ورزش را در دوران سالمندی ناچیز به حساب بیاورند و آن را براحتی از برنامه‌های زندگی‌شان حذف کنند.

اینها همه باورهای اشتباهی است که میان برخی افراد رواج پیدا کرده است. اما دکتر شهرزاد خسروی با تاکید بر اهمیت ورزش در دوره سالمندی به «جام‌جم» می‌گوید: با افزایش سن و هنگامی که فرد به دوره سالمندی می‌رسد، اهمیت ورزش و فعالیت‌های جسمی نه فقط کمتر نمی‌شود که حتی باید بیش از پیش هم مورد توجه قرار گیرد.

این متخصص پزشکی ورزشی یادآور می‌شود: بسیاری از بیماری‌هایی که به دلیل افزایش سن برای افراد ایجاد خواهد شد مانند سکته‌های مغزی، مشکلات قلبی، سرطان‌ها و بخصوص سرطان‌های روده و سرطان سینه برای خانم‌ها، چاقی و پوکی استخوان به کمک ورزش قابل کنترل و پیشگیری است. از طرف دیگر برای کسانی که در طول هفته دو ساعت یا بیشتر ورزش می‌کنند، خطر بروز بیماری‌های قلبی ـ عروقی نیز به مقدار زیادی کاهش می‌یابد.

به همین دلیل توصیه می‌شود در تمام سنین، به طور مرتب و منظم ورزش کنید و برنامه ورزشی داشته باشید. وی ادامه می‌دهد: انجام یک برنامه ورزشی و فعالیت فیزیکی مشخص کمک می‌کند تا از بروز بسیاری از بیماری‌های مزمن در دوران سالمندی پیشگیری کنید. همچنین به کمک ورزش مرتب و منظم می‌توان از بروز برخی مشکلات مانند اضطراب و افسردگی یا اختلالات خواب که در سنین سالمندی خیلی هم شایع است، پیشگیری یا آنها را درمان کرد.

با این توضیحات می‌توان گفت انجام فعالیت‌های فیزیکی به طور مرتب می‌تواند سن بیولوژیک فرد را کاهش دهد. این پزشک متخصص در این‌باره توضیح می‌دهد: به طور مثال اگر از نظر تقویمی سن فردی 55 سال باشد، با ورزش و فعالیت مرتب می‌توان سن بیولوژیک او را به فردی که 35 سال دارد، نزدیک کرد. به این معنی که از نظر سلامت می‌تواند مانند فردی 35 ساله باشد.

بهترین ورزش برای سالمندان

وقتی مشخص می‌شود ورزش‌کردن چه فوایدی برای افراد و بخصوص سالمندان دارد، خیلی‌ها به فکر ورزش می‌افتند و می‌خواهند هرچه زودتر مشغول فعالیت‌های جسمی شوند. اما شاید بدرستی ندانند چه ورزشی بهتر از بقیه ورزش‌هاست و چطور باید انجام شود؟

دکتر خسروی در این‌باره می‌گوید: با توجه به تاثیرات متفاوتی که هر یک از ورزش‌ها در قسمت‌های مختلف بدن برجای می‌گذارد، باید براساس سن فرد و همین‌طور سلامت جسمی‌اش، ورزش‌های مناسب را به او توصیه کنیم.

از طرف دیگر با توجه به اهمیت ورزش‌های هوازی مانند دویدن، پیاده‌روی‌، شنا و ... همیشه انجام دادن این نوع فعالیت‌ها هم مورد توجه قرار می‌گیرد و علاوه بر آن، انجام تمرینات انعطاف‌پذیری نیز توصیه می‌شود، اما برای افرادی که سن‌شان بیشتر از 40 سال است باید برای انتخاب ورزش‌ها تقسیم‌بندی خاصی را در نظر داشته باشیم. این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به این موضوع خاطرنشان می‌‌کند: در میانسالی انجام فعالیت‌های هوازی برای ما اهمیت بیشتری دارد، ولی با افزایش سن و با توجه به مشکلاتی مانند ضعف عضلات و اختلال در تعادل که ممکن است برای فرد پیش بیاید، تمرینات تعادلی و قدرتی می‌تواند اهمیت بیشتری پیدا کند؛ بنابراین باید فرد را مورد ارزیابی قرار داد و پس از معاینه دقیق، وضع عضلات و تعادل او را مشخص کرد. در صورتی که هیچ مشکلی در این موارد وجود نداشته باشد، می‌توان انجام فعالیت‌های هوازی را به فرد توصیه کرد که باید دست‌کم پنج روز در هفته و با شدت متوسط انجام شود.

این متخصص پزشکی ورزشی به کسانی که دچار ضعف عضلات هستند، عضلات‌شان به دلیل بی‌تحرکی تحلیل رفته یا اختلال تعادل دارند، توصیه می‌کند: ابتدا به جای فعالیت‌های هوازی، تمرینات قدرتی و تعادلی را انجام دهند که بیشتر می‌تواند به آنها کمک کند. در واقع، وقتی به کمک این فعالیت‌ها قدرت عضلات فرد افزایش یابد و تقویت شود و تعادل بهتری پیدا کند، آن وقت می‌توان انجام فعالیت‌های هوازی مانند پیاده‌روی را نیز به آنها توصیه کرد.

ورزش‌های ممنوع در دوران سالمندی

بسیاری از سالمندان وقتی می‌خواهند مشغول ورزش شوند، نگران هستند و فکر می‌کنند انجام برخی ورزش‌ها برایشان خطرناک است. به همین دلیل ممکن است به کلی ورزش و فعالیت جسمی را کنار بگذارند و زندگی بی‌تحرک را انتخاب کنند. دکتر خسروی اما درباره فعالیت‌هایی که در این دوره توصیه نمی‌شود، چنین می‌گوید: به طور کلی به افرادی که سن‌شان بیشتر از 40 سال است، کسانی که بیماری‌های خاصی مانند دیابت و فشار‌خون و... هستند یا افرادی که در بستگان درجه اول‌شان سابقه بیماری‌های قلبی و بخصوص بروز بیماری در سنین پایین وجود دارد توصیه می‌کنیم قبل از شروع ورزش حتما با پزشک مشورت و براساس نظر او ورزش مناسب را انتخاب کنند.

اگر سالمندی مشکلی نداشته و سالم باشد، به گفته این متخصص پزشکی ورزشی می‌تواند فعالیت‌های هوازی را انجام دهد، اما کسی که مشکل دارد باید بیشتر توجه کند. به عنوان مثال افراد مبتلا به پوکی استخوان می‌توانند ورزش‌های هوازی را هم انجام دهند، اما باید از انجام فعالیت‌هایی که در آن خم می‌شوند و حرکات ناگهانی یا پیچشی دارد، اجتناب کنند.

وی می‌افزاید: متاسفانه چنین حرکاتی در بعضی دستگاه‌های ورزشی که در پارک‌ها وجود دارد نیز مشاهده می‌شود و سالمندان هم بی‌توجه به این موضوع با آنها ورزش می‌کنند در صورتی که چنین تمریناتی برای افراد مبتلا به پوکی استخوان مضر و دردسرساز است و می‌تواند موجب شکستگی استخوان یا مهره‌ها شود.

این عضو هیات علمی دانشگاه ادامه می‌دهد: کسانی که مشکلی ندارند می‌توانند فعالیت‌های هوازی را با شدت ملایم انجام دهند، اما اگر بخواهند شدت ورزش را افزایش دهند، بخصوص کسانی که سن‌شان بیشتر از 40 سال است حتما باید قبل از ورزش با پزشک مشورت کنند تا مشکلی برایشان ایجاد نشود.

در هوای آلوده ورزش کنیم یا نه؟

وقتی هوا آلوده می‌شود و ساکنان شهرهای بزرگ نمی‌توانند راحت نفس بکشند، این سوال پیش می‌آید که باید در این هوا هم ورزش کرد یا نه؟ دکتر خسروی در پاسخ به این سوال چنین توضیح می‌دهد: براساس میزان آلودگی هوا می‌توان در مورد شرایط ورزشی هم به افراد توصیه‌های خاصی کرد.

به طوری که اگر شاخص آلودگی هوا ناسالم باشد توصیه می‌شود افراد حساس مانند سالمندان و خانم‌های باردار و بچه‌ها در فضای باز ورزش نکنند، اما داخل خانه می‌توانند فعالیت آرامی داشته باشند. وقتی شاخص آلودگی هوا در وضع هشدار باشد، دیگر در فضای بسته و در محیط خانه هم نمی‌توان فعالیت کرد. به گفته وی، وقتی هوا آلوده است می‌توان بعضی تمرینات نرمشی ملایم را بی آن ‌که ضربان قلب و فعالیت ریه افزایش یابد، انجام داد. تمرینات کششی و انعطاف‌پذیری از جمله این حرکات است که بخصوص در سنین بالا اهمیت زیادی پیدا می‌کند و می‌تواند از خشکی عضلات پیشگیری کند و بسیاری از دردهایی که در ناحیه گردن و کمر وجود دارد نیز برطرف سازد.

توصیه‌هایی به سالمندان

سالمندانی که می‌خواهند مشغول ورزش شوند و حتی کسانی که هنوز به این دوره نرسیده‌اند اما سن‌شان بیش از 40 سال است باید به گفته دکتر خسروی، پیش از شروع فعالیت‌هایی با شدت متوسط تا شدید با پزشک مشورت کنند و از نظر سلامت قلبی مطمئن شوند.

همچنین این افراد باید بدانند انجام دادن تمرینات انعطاف‌پذیری و تعادلی حتی اگر حرکات بسیار ساده هم باشد، می‌تواند به حفظ سلامتشان کمک زیادی کند.

سالمندی و ورزش

سالمندی و ورزش

( در حق پدر و مادرتان نیکی کنید و اگر یکی از آنها یا هر دوپیر و سالخورده شوند و موجب رنج و زحمت شما، مراقب باشید که کلامی بر زبان میاورید موجب رنجش خاطر آنان نشود و کمترین آزار به آنها مرسانید و به ایشان با اکرام و احترام سخن بگویید. « سوره اسراء – آیه 23» )

تعریف سالمندی:

سالمندی پدیده ای است که بوسیله تغییرات بیولوژی، فیزویلوژی، بیو شیمی و آناتومی در سلول های بدن ایجاد می شود و این تغییرات با طول زمان بر کار سلول ها اثر می گذارد.

سالمندی پدیده ای است الهی، همگانی و طبیعی که شامل تمام موجودات جاندار و بی جان می شود.

آغاز سالمندی:

معمولا بالاتر از 60 سال را سالمندی می نامند ولی حقیقت این است که تعیین مرز مشخص شروع سالمندی و خاتمه جوانی تا حدی مشکل است. در انسان سه نو سن شرح داده می شود:

1-      سن زمانی (قانونی) که بر اساس تقویم مشخص می شود.

2-      سن فیزیکی (جسمی) که بر اساس تحولات بدنی در انسان تعیین می شود.

3-      سن روانی که بر حسب هوش، عواطف و احساس و سایر عوامل روانی تعیین می گردد.

بنابراین برای تعیین دقیق سن سالمندی باید عوامل مذکور را مورد توجه قرار داد. برخی قبل از رسیدن به 65 سالگی علائم و آثار سالمندی را دارند و در برخی حتی در این سنین و یا بالاتر هم آثار سالمندی دیده نمی شود لذا باید به سالمندی زودرس و دیررس نیز توجه نمود.

سالمندان و بحران جمعیت:

طی 40 سال گذشته، به روایت آمار، جمعیت سالمندان در کشور ما 3 برابر شده و این روند صعودی تا سال 2050 باعث می شود که یک چهارم جمعیت کشورمان به گروه سالمندان اختصاص یابد. با توجه به این وضعیت ضرورت دارد توجه ویژه ای به این گروه سنی ( به ویژه زنان سالمند که در مقایسه با مردان، شرایط بغرنج تری دارند ) مبذول شود.

سندرم بی حرکتی در سالمندان:

بی حرکتی حالتی است که منجر به عوارض زیادی در سالمندان می گردد و سلامتی آنها را تهدید می کند که به این صورت تعریف می شود:

مجموعه علائم فیزیکی، متابولیسمی و روحی که به دلیل بی حرکتی روزانه بوجود می آید و موجب اختلال در تعادل سالمندان می شود.

عللی که باعث سندرم بی حرکتی می شود از این قرار است: بیماری های مزمن که شخص را زمین گیر می کنند (بیماری های مزمن استخوانی، مفصلی و عضلانی) این بیماری ها از طریق درد یا ضعف باعث تقلیل حرکات و یا بی حرکتی کامل می شوند.

تظاهرات کلینیکی سندرم بی حرکتی:

بی حرکتی به بیشتر اعضا آسیب می رساند. برخی از این آسیب و عوارض، سریع و بعد از بی حرکتی کوتاهی بوجود می آید و برخی، به دلیل بی حرکتی طولانی ایجاد می شود به طور کلی اثر و تظاهرات بالینی بی حرکتی در دستگاه های مختلف بدن بصورت زیر نمایان می گردد که در اینجا تنها به ذکر نام آنها بسنده می کنم:

1-      تظاهرات قلبی و عروقی (کار قلب – آمبولی و ترومبوز عروق)

2-      تظاهرات تنفسی

3-      تظاهرات  هضمی (تقلیل حرکات دودی شکل روده – قطع رفلکس دفع – تغییر در عادت روزمره – تقلیل قدرت عضلات دافعه مقعد)

4-      تظاهرات ادراری

5-      تظاهرات دستگاه حرکتی

6-      تظاهرات متابولیسمی سالمندان بی حرکت

7-      تظاهرات روانی

نقش ورزش در سالمندان:

در گذشته بیشترین توجه معطوف به تشویق افراد جوان و میانسال برای شرکت در فعالیت های بدنی بود و توصیه برنامه ورزشی به منظور حفظ توانایی های افراد سالمند رواج چندانی نداشت. با ارتقاء معیار امید به زندگی و بیشتر شدن تعداد افراد سالمند مرد و زن، توجه متخصصین جوامع مختلف به سوی ورزش سالمندان به عنوان یک موضوع جدی مورد توجه قرار گرفته است.

گرچه تغییرات فیزیولژیک که به واسطه شرکت در تمرینات ورزشی رخ می دهد برای نوجوانان، جوانان و بزرگسالان شناخته شده است اما این انتظار نمی رود که تاثیر تمرینات بر روی سالمندان به همان میزانی باشد که در سایر گروه های سنی مشاهده می کنیم. هدف عمده ورزش سالمندان حفظ تندرستی و کاهش تاثیر عوامل منفی بر روی سلامتی است مانند اینکه شرکت در تمرینات می تواند سطح کلسترول و تری گلیسرید را کنترل نماید. همچنین شرکت در فعالیت های منظم ورزشی انعطاف پذیری عضلات را بهبود بخشیده و از سرعت روند نزولی قدرت و استاقمت عضلانی و استقامت قلبی تنفسی جلوگیری بعمل می آورد.

انواع ورزش هایی که برای سالمندان مفید است:

در زیر به ورزشهایی که برای سالمندان می تواند مفید باشد ذکر شده و در مورد هر یک به مختصر توضیح داده شده است. (در شماره ی بعدی وبلاگ «ورزشکار باشید» به صورت کامل تری در مورد برخی از این ورزش ها توضیح داده خواهد شد.)

1- راه رفتن در هوای آزاد حداقل 20 دقیقه با سرعت پنج کیلومتر (سرعت متوسط) در ساعت دو بار در روز بهترین و آسان ترین ورزش هاست و باعث تسریع جریان خون و تغذیه سلول های مغزی می شود.

2- شنا: در آب گرم ورزش مفرح و لذت بخشی است و به حفظ دامنه حرکتی مفاصل و طول طبیعی عضلات کمک می کند و گردش خون را بهبود می بخشد.

3- دوچرخه سواری: برای فعالیت تمام بدن دوچرخه سواری ورزش مفیدی است ولی آن دسته از افراد مسنی که مشکل زانو دارند باید از آن اجتناب کنند یا از دوچرخه های ثابت استفاده کنند و زین آن را طوری تنظیم کنند که زانو کمتر خم شود.

4- گلف: ورزش خوبی است و متناسب با سالمندی است.

5- ورزش های تنفسی: یکی از مهمترین ورزشها است. با ورزش های تنفسی، ظرفیت تنفسی فرد افزایش می یابد و اکسیژن بیشتری وارد ریه ها می شود که به جذب هموگلوبین خون گردیده به سلول ها می رود و در نتیجه سلول ها از اکسیژن و تغذیه کافی بهره مند می گردند.

6- یوگا: ازجمله ورزشهایی است که موجب تقویت جسم و روان می گردد. یوگا نیازی به فعالیت و حرکت زیاد بدن ندارد، در واقع نوعی حرکت و نرمش است که در حالت سکون و آرامش صورت می گیرد و موجب نیرو بخشیدن به عضلات و مفاصل و اعصاب و ارگانهای داخلی می شود با این ورزش دستگاه گردش خون کمک می کند تا اکسیژن مورد نیاز سلول ها به اندازه کافی به وسیله جریان خون در دسترس آنها قرار گیرد تا سوخت و ساز بدن به خوبی انجام شود.

7- ورزش بدن سازی: انجام یک سری حرکات در حفظ قدرت و استقامت بدنی مفید است. ( نکته : منظور از بدن سازی کار با وزنه های سنگین نمی باشد.)

8- فعالیت هایی نظیر چمن زنی و باغبانی باعث بهبود جریان خون شده و در روحیه سالمندان بسیار تاثیر گذار است.

در این شماره به ذکر همین مطالب بسنده می کنم و در شماره بعدی، این مطلب را با مواردی چون توضیح کامل در مورد ورزش ها و ... ادامه خواهم داد.

منابع:

-          تربیت بدنی و ورزش معلولین

-          ورزش و بهداشت

-          نشریه سراسری سازمان نظام پزشکی

ورزشکار باشید.

همیشه پیروز و از راه دردسر بدور باشید. 

با توجه به کاهش عملکرد انسان در اثر افزایش سن، تحقیقات اخیر نشان می دهد افرادی که از نظر جسمانی فعال هستند حتی در سطوح بالای رقابت های بین المللی با کاهش یکسان عملکرد در مقایسه با افراد همسن خود مواجه نخواهد شد. همانگونه که از قبل نیز پیشبینی می شد کاهش در عملکرد قویا تحت تاثیر کاهش الگوی فعالیت های روزمره افراد است.

 رعایت نکات ضروری برای آمادگی جسمانی و بهداشت سالمندان گرامی:

 1-      معاینه پزشکی از فرد سالمند قبل از پرداختن به ورزش.

2-      ورزش ها از ساده به مشکل انجام شوند.

3-      قبل از ورزش باید گرم کردن بدن و بعد از آن سرد کردن بدن را انجام دهند.

4-      استراحت میان تمرینات در نظر گرفته شود.

5-      از لباس مناسب برای ورزش استفاده شود.

فاکتور های مورد توجه در برنامه آمادگی جسمانی سالمندان:

 1-      حرکات تعادلی (تعادل سالمندان معمولا کمتر از افراد جوان است.)

2-   حرکات انعطاف پذیری (حرکات کششی بسیار نرم و آرام.) «برای مطالعه بیشتر، روجوع شود به {تمرینات کششی} در آرشیو موضوعی.»

3-      حرکات عکس العملی

4-      حرکات ساده در تمام مفاصل

5-   حرکات استفامتی ( فاکتور استقامت عمومی به منظور حفظ و توسعه عملکرد سیستم قلبی – عروقی تنفسی از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد.)

 جلسات ورزشی:

 برای افراد مسن مدت و شدت فعالیتها باید کمتر از حد معمول باشد و تعداد جلسات ورزشی بیشتر پیش بینی شود.

 مدت ورزش:

 مدت متوسط فعالیت بدن باید 40 – 20 باشد. ورزش برای مدت کوتاه به طور مشخص موثر نیست و مدت زیادتر نیز همراه با نتایج بهتری نخواهد بود.

 نوع ورزش:

 نوع ورزش به تمایل فرد و وضعیت سلامتی و هدف نهایی فرد از ورزش کردن بستگی دارد. از جمله انواع ورزش ها که در نوشتار پیشین ذکر شد و در این نوشتار نیز کامل تر به آنها خواهم پرداخت، می توان به دویدن آرام،‌ شنا کردن، پارو زن، دوچرخه سواری، اسکی و پیاده روی اشاره کرد که در این فعالیت ها گروه های زیادی از عضلات به صورت منظم و هماهنگ بکار گرفته می شود.

نکته: ورزش هایی نظیر اسکی و دویدن را به دلیل احتمال آسیب در اولوبت های آخر قرار می دهیم.

فعالیت های ضروری قبل و بعد از ورزش:

 هر برنامه ورزشی باید شامل یک دوره گرم کردن باشد که هر کدام 15 – 10 دقیقه به طول انجامد. این زمان برای افراد مسن بیشتر از افراد جوان است، چون تطابق در افراد مسن کندتر انجام می گیرد. گرم کردن شامل تمرینات کششی و حرکات ساده است و سرد کردن ضربان قلب و برون ده قلبی به حد طبیعی بر می گردد و مواد زاید دفع شده، ذخایر انرژی جایگزین می شود و در این مرحله نیز روشهای کششی مفید هستند.

راهپیمایی:

فرد بایستی قبل از راهپیمایی عمل گرم کردن بدن را انجام دهد و راه رفتن را از کم شروع نماید و بتدریج مسافت را افزایش دهد. فرد سالمند سعی نماید هنگام راهپیمایی بدن را در حالت صاف نگه دارد و از اتخاذ وضعیت های غیر طبیعی و حرکات دستها با پاها موزون باشد. راه رفتن روی سطوح هموار ترجیح داده می شود. راهپیمایی موجب بکارگیری اکثر عضلات بدن شده، تاثیرات مثبتی در حفظ و انعطاف پذیری و قدرت عضلانی و دامنه حرکاتی مفاصل خواهد داشت و از طرفی  به واسطه فشاری که روی استخوانها وارد می شود از پوکی استخوان نیز جلوگیری به عمل می آورد.

راهپیمایی موجب تقویت سیستم قلبی و عروقی و دستگاه تنفسی می شود.

بتدریج فرد می تواند سرعت راهپیمایی را نیز افزایش دهد.

شنا:

ورزش شنا برای اغلب افرادی که دچار مشکلات مفصلی هستند مفید است. گرمای آب موجب تسکین درد می شود و نیروی شناوری آب، اجرای حرکات را آسان می نماید. بهترین دمای آب 29 – 28 درجه سلسیوس (سانتی گراد) است. ضربان قلب در آب افزایش کمتری می یابد و فشار آب بازگشت وریدی را تسهیل می کند.

بر اساس یک برسی به عمل آمده با تمرینات منظم در آب، دردهای مفصلی 25 درصد کاهش یافته اند و توانایی عضلات و مفاصل 25 درصد افزایش یافته اند.

ورزش شنا باید به صورت هوازی برای سالمندان انجام شود و سالمندان نباید به صورت سرعتی و بی هوازی به آن بپردازند.

ورزش شنا اثرات سودمندی برای سالمندان دارد که به برخی از آنها اشاره می شود:

1-      افزایش انعطاف پذیری در آب

2-      افزایش قدرت عضلانی

3-      افزایش استقامت قلبی و عروقی

4-      افزایش عملکرد سیستم تنفسی

5-      ایجاد تمدد اعصاب و آرامش روان

6-      فعال شدن تمامی عضلات در این ورزش

7-      تسریع جریان گردش خون

8-      کاهش درد عضلات و مفاصل

9-      کاهش اضطراب و هیجان

میزان کالری مصرفی در یکساعت شنا کردن 524 کیلوکالری است. بهتر است هفته ای سه بار و هر بار 20 دقیقه به ورزش شنا بپردازد.

آمادگی جسمانی:

برای این منظور افراد سالمند می توانند یکسری حرکات ورزشی را انجام دهند. این حرکات ورزشی باید ساده، متنوع و لذت بخش باشند. تکرار حرکات، باید از تعداد کم شروع و به تدریج افزایش  یابد. وضعیت بدنی هر فرد در تعیین تعداد حرکات موثر است. بعبارت دیگر افراد با توجه به سن و وضعیت بدنی (قدرت استقامت) می توانند تعداد تمرینات را افزایش دهند. شدت و مدت تمرین نیز به مرور افزایش داده می شود شدد و مدت تمرینات در حدی پیشبینی گردد که فرد خسته نشود و حرکات ورزشی که فرد انجام می دهد نباید موجب ایجاد درد گردد.

منابع:

-          تربیت بدنی و ورزش معلولین

-          ورزش و بهداشت

-          نشریه سراسری سازمان نظام پزشکی

ورزشکار باشید.

همیشه پیروز و از راه دردسر به دور باشید.